سرکوب کننده سیستم ایمنی
دارو درمانی با داروهای سرکوب کننده ایمنی پس از هر پیوند لازم است. این داروها سیستم دفاعی بدن را سرکوب می کنند. سیستم ایمنی بدن مسئول تشخیص اجسام خارجی و اقدامات فعال علیه آنها است.
در شرایطی که باکتری or ویروس ها، این نیز معقول و مفید است. با این حال ، اندام پیوندی نیز یک جسم خارجی است و توسط آن درمان می شود سیستم ایمنی بدن. بدون اقدامات بیشتر ، عضو اهدا کننده از بین می رود.
با این حال ، برای جلوگیری از این امر ، سیستم دفاعی بدن توسط سرکوب کننده های سیستم ایمنی مهار شده و علیه ارگان پیوندی هدایت نمی شود. عیب این امر این است که سیستم دفاعی دیگر علیه سایر اجسام خارجی مانند دیگر هدایت نمی شود باکتری. بنابراین ، بیماران مصرف می کنند داروهای سرکوب کننده ایمنی بسیار حساس به عفونت های باکتریایی و ویروسی هستند بیماری های قارچی.
آنها باید خود را با قوت بیشتری در برابر احتمال محافظت کنند میکروب ها، خصوصاً بلافاصله بعد از عمل. داروهای مختلفی وجود دارد که برای سرکوب سیستم ایمنی استفاده می شود. بالاترین دوز در دوره بلافاصله بعد از آن تجویز می شود پیوند اعضا، چون خطر رد پیوند در این زمان بیشترین است.
خطرات
بسته به اندازه و طول روش جراحی ، خطر خونریزی در حین عمل و بعد از آن وجود دارد. غالباً ، جراحان مجبور به بزرگ کردن هستند خون عروق و در طول بخیه آنها را به اندام جدید بخیه بزنید پیوند اعضا. خطر عفونت نیز افزایش می یابد.
بعد از انجام پیوند ، بیشترین خطر این است که سیستم دفاعی بدن عضو را رد کند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که سلول های دفاعی اندام پیوندی را به عنوان جسم خارجی تشخیص داده و آن را از بین می برند. به همین دلیل ، درمان سرکوب سیستم ایمنی برای تضعیف بسیار مهم است سیستم ایمنی بدن. چنین طردی می تواند بلافاصله پس از جراحی ، چند هفته بعد یا حتی سالها بعد اتفاق بیفتد پیوند. در صورت کمک مالی زنده ، یک خطر اضافی وجود دارد که یک فرد سالم در معرض یک وضعیت خطر ، یعنی عمل قرار گیرد ، و ممکن است در طول یا بعد از عمل عوارض ایجاد شود.
