پیش آگهی و بهبود کیست
از آنجا که کیست ها منشاء خوش خیمی دارند ، پیش آگهی برای درمان بسیار خوب است. بسته به نحوه درمان کیست ، عود ممکن است رخ دهد. کیست می تواند دوباره پر شود.
اگر کیست به درستی "کیستوستومی" نشده باشد ، یعنی باز شده و باز نگه داشته شود ، بیشتر اتفاق می افتد. در این حالت ، تخلیه دوباره مختل می شود و مایع همچنان وارد کیست می شود - یعنی دوباره رشد می کند. در سیستکتومی (برداشتن) کیست کامل با تمام ساختارها برداشته می شود.
در این مرحله هیچ خطری برای رشد مجدد این کیست قدیمی وجود ندارد. بنابراین اگر کیست های کوچک به موقع و به درستی درمان شوند ، به خوبی بهبود می یابند. از آنجا که آنها بسیار آهسته رشد می کنند ، باید در معاینات منظم مورد توجه قرار گیرند و زود تشخیص داده شوند.
حتی اگر بزرگتر باشند ، آسیب قابل برگشت است ، مشروط بر اینکه سازه های مجاور دست نخورده باشند. نباید خطر کیست فک را دست کم گرفت. اگرچه آنها توده های خوش خیم هستند ، بسته به محل قرارگیری آنها ، می توانند ساختارهای دیگر را جابجا کرده ، آنها را خرد کرده یا مشابه آن را خرد کنند.
همانطور که در بالا توضیح داده شد ، آنها حفره های پر از مایع هستند. با این حال ، این حفره ها به تازگی تشکیل شده اند. بنابراین آنها در جایی که ساختارهای دیگر باید باشند شکل می گیرند.
اگر چنین کیستی در فک پایین، می تواند بر عصب رسانای بزرگ فشار آورد و احتمالاً به آن آسیب برساند. علاوه بر این ، برخی از کیست ها در صورت عدم درمان می توانند منجر به آسیب استخوان شوند. نتیجه ممکن است شکستگی فک باشد.
جنبه دیگر التهابی است که کیست ایجاد می کند. این التهاب می تواند سایر نواحی فک و دندان را گسترش داده و آلوده کند. به طور کلی کیست های فک خوش خیم هستند.
با این حال ، بیمارانی که قبلاً کیست در فک خود داشته اند ، بیشتر در معرض تغییرات بدخیم هستند. علاوه بر این ، نوعی کیست فک به نام کراتوسیست یا KZOT (تومور ادنتوژنیک کراتوسیستیک) وجود دارد که به دلیل رشد مخرب و تهاجمی در بین تومورها محسوب می شود. کراتوسیست شایع ترین تومور ادنتوژنیک است و بین 10 تا 30 تا 50 تا 70 سالگی به بیماران می رسد. با تخریب استخوان اطراف مشخص می شود و همچنین می تواند بافت نرم اطراف را تحت تاثیر قرار دهد ، اما با این وجود یک تومور خوش خیم نیز محسوب می شود. درمان و برداشتن کیست های فک در اسرع وقت بسیار مهم است به طوری که بافت نمی تواند تخریب شود و ساختار توموری از کیستیک ایجاد شود.
