پوشش ایمپلنت پستان
ایمپلنت های پستان با پوسته یا سطح مختلف تولید می شوند. تاکنون فقط از سیلیکون و پلی یورتان به عنوان غلاف کاشت پستان با موفقیت استفاده می شده است. پوسته های سیلیکونی که به طور مکرر استفاده می شود می توانند دارای یک سطح صاف یا خشن (دارای بافت) باشند.
ساختار سطحی کاشت بر نحوه واکنش کاشت سینه با بافت اطراف تأثیر می گذارد. هر کاشت سینه یک بدن خارجی برای بدن است و بنابراین توسط سیستم دفاعی خود بدن شناخته شده و با آن مبارزه می کند. از آنجا که بدن نمی تواند مواد پوسته ایمپلنت را بشکند ، کاشت توسط یک کپسول محصور می شود بافت همبند وقتی بدن سعی در دفاع از خود دارد.
این واکنش محافظتی کاملاً طبیعی است و با هر کاشت در بدن کاشته می شود (به عنوان مثال پروتز زانو, استنت, راهنما) با این حال ، ممکن است اتفاق بیفتد که کپسول اطراف ایمپلنت سینه به ویژه به شدت توسعه یابد. این می تواند منجر به اصطلاحاً انقباض کپسول شود ، به این معنی که کپسول قوی منقبض می شود ، باعث سفت شدن و درد.
خطر ایجاد چنین کپسول مشخصی در اطراف کاشت با بافت کمتر از سطح صاف کاشت است ، زیرا بافت اطراف می تواند خود را بهتر روی سطح ناصاف لنگراند. به همین دلیل امروزه از پوشش ایمپلنت بافتی به عنوان استاندارد استفاده می شود زیرا از سطح صاف برتری دارد. روکش های ایمپلنت صاف این مزیت را دارند که طبیعی ترند.
با این حال ، به دلیل خطر بیشتر عوارض ، امروزه فقط در موارد استثنایی مورد استفاده قرار می گیرند. علاوه بر پوشش سیلیکونی پوشش ایمپلنت پستان ، پوشش ایمپلنت با روکش پلی اورتان نیز تحت بحث علمی است. این موارد در حال حاضر فقط در اروپا ارائه می شوند ، اما در ایالات متحده آمریکا ارائه نمی شود.
در آغاز دهه 2000 ، غلافهای ایمپلنت با روکش تیتانیوم به طور خلاصه در آلمان تأیید شد ، اما تاکنون هیچ مدرک روشنی مبنی بر بی ضرر بودن تیتانیوم برای ایمپلنت های پستان. قبل از کاشت جراحی ایمپلنت های پستان، یک مشاوره دقیق انجام می شود تا بتوان کاشت صحیح سینه را انتخاب کرد. می توان فارغ التحصیلی هایی با اندازه بسیار ریز انجام داد ، به همین دلیل اختلافات جانبی را می توان با دو کاشت سینه در اندازه های مختلف جبران کرد.
شبیه سازی روی بدن خود با الگوهای مختلف امکان پذیر است ، اما همچنین تصاویر زنان با شکل پستان قابل مقایسه قبل از عمل می تواند انتخاب کاشت مناسب را آسان کند. اندازه کاشت پستان اغلب با مشخصه های خاصی از بافت موجود پستان محدود می شود. به عنوان مثال ، عواملی مانند خاصیت ارتجاعی پوست یا میزان بافت پستان در انتخاب اندازه نقش دارند.
خاصیت ارتجاعی پوست باید به اندازه ای باشد که بتواند کل کاشت را پوشش دهد. کاشت بیش از حد بزرگ می تواند باعث تنش ، پارگی پوست یا علائم کشش. اگر بافت پستان کمی باشد ، کاشت پستانی که خیلی بزرگ است ممکن است در زیر پوست قابل مشاهده یا لمس باشد.
در بعضی موارد ، ممکن است در نظر گرفته شود که ایمپلنت سینه در زیر عضله سینه قرار گیرد تا به جای پستان ، ایمپلنت را بپوشاند. اگر مورد نظر باشد تقویت سینه در ابتدا به دلیل شرایط طبیعی امکان پذیر نیست ، می توان از یک روش دو مرحله ای استفاده کرد. از منبسط کننده برای گسترش پوست به اندازه دلخواه استفاده می شود.
بعداً این منبسط کننده برداشته می شود و می توان کاشت صحیح سینه را بدون تنش وارد کرد. به طور کلی توصیه می شود برای دستیابی به یک نتیجه طبیعی مطلوب ، پستان را بیش از دو اندازه سینه بند بزرگ نکنید. به طور معمول ، در هنگام رضایت برای جراحی ، روی میزان دقیق کاشت پستان توافق می شود. در حین جراحی پستان ، ارزیابی در مورد شکل و تقارن انجام می شود و به راحتی قابل تنظیم است. با این حال ، در اصل فقط از نوع کاشت پستان تعیین شده در مشاوره توضیحی استفاده می شود.
