سطح کاشت پستان | ایمپلنت های پستان

سطح کاشت پستان

ایمپلنت های پستان با یک بافت سطح صاف می تواند آزادانه در بستر کاشت حرکت کند و می تواند با سوتین های فشار بالا شکل بهینه داشته باشد. با این حال ، یک عیب این فرم ایمپلنت این است که سایت ایمپلنت با گذشت زمان گسترده می شود و خطر دررفتگی را افزایش می دهد. از سطح صاف فقط برای کاشت های گرد استفاده می شود.

ایمپلنت های پستان دارای سطوح بافتی با توانایی آنها در تعمیر کاشت در موقعیت مورد نظر مشخص می شود. این به طور قابل توجهی خطر لغزش یا پیچ خوردگی را کاهش می دهد. سطوح با بافت از ایمپلنت های پستان همچنین خطر ابتلا به فیبروز کپسول را کاهش می دهد.

این عارضه که اغلب در زمینه کاشت پستان رخ می دهد ، یک واکنش ایمنی بدن در برابر ایمپلنت است. یک کپسول الیافی در اطراف ایمپلنت ایجاد شده و آن را فشرده می کند. علاوه بر حالت تنش و شدید درد، تغییر شکل پستان نیز وجود دارد. علاوه بر این ، از نظر اندازه بافت بین سطوح ریز مخلوط شده (کمی خشن) و ماکروتراکست شده (به شدت خشن) تمیز داده می شود.

پر شدن کاشت

کاشت پستان را می توان با مواد و مایعات مختلف پر کرد. بیشتر ایمپلنت های موجود با ژل سیلیکون (تقریباً 90 درصد) یا محلول نمکی (تقریباً) پر می شوند.

10 درصد در آلمان ، در ایالات متحده آمریکا و 50 درصد). در مقایسه با پرکننده های نمکی ، پر کننده های سیلیکون احساس لامسه بهتری را ارائه می دهند (لکه دارهای بهتر). کاشت پستان را می توان با دو نوع مختلف سیلیکون پر کرد.

یا از ژل سیلیکون مایع استفاده می شود که از نظر ابعادی پایدار نیست و یا از ژل سیلیکون منسجم از نظر ابعاد پایدار است. ژل سیلیکونی منسجم ممکن است از پوسته ایمپلنت سینه نشت کند ، اما نمی تواند نشت کند. در صورت پارگی ایمپلنت ، این یک مزیت آشکار نسبت به ژل سیلیکون مایع است ، که در چنین حالتی نشت می کند و به دلیل خاصیت چسبندگی ، حذف آن از بافت دشوار است.

در مقابل ژل سیلیکون ، پر کردن کاشت سینه با محلول نمک مشکل کمتری دارد ، زیرا محلول نمکی کاملاً جذب بدن می شود ، یعنی جذب و دفع می شود. با این وجود ، کاشت پستان پر از محلول نمکی می تواند احساسی غیرطبیعی ایجاد کند ، زیرا مایع موجود در غلاف به عقب و جلو لرزیده است. از طرف دیگر ژل سیلیکون احساسی قابل مقایسه با بافت طبیعی پستان دارد.

در گذشته ، از سایر مواد پر کننده نیز برای کاشت پستان مانند روغن سویا ، هیدروژل یا پلی پروپیلن استفاده می شده است. با این حال ، این مواد پر کننده یا ضعف های قابل توجهی داشتند یا نمی توانستند خود را در بازار تثبیت کنند. پر کننده های هیدروژل به امید ترکیب مزایای کاشت سیلیکون و نمک در عین جلوگیری از معایب ، تولید شدند.

هیدروژل برای آن مضر نیست سلامت از ژل سیلیکون زیرا این ماده بر پایه آب است. همچنین از نظر ابعاد پایدارتر از محلول نمکی است و از نظر قوام بسیار شبیه ژل سیلیکون است. سلامتی خطرات را نمی توان با وجود سازگاری خوب هیدروژل کنار گذاشت.

علاوه بر کاشت های معمولی پستان ، که فقط با یک ماده پر می شوند ، کاشت های پستان دو لومن نیز وجود دارد. اینها از یک محفظه داخلی بزرگ که با ژل سیلیکون پر شده و یک محفظه بیرونی کوچکتر با محلول نمک تشکیل شده است. در سالهای اخیر ، مواد پر کننده جایگزین نیز مورد آزمایش قرار گرفته است.

به عنوان مثال ، روغن سویا ثابت نشده است که ماده پر کننده مناسبی برای کاشت پستان است و دیگر استفاده نمی شود. در مقابل ، ایمپلنت های هیدروژل که از بیش از 95 درصد آب تشکیل شده اند و در صورت مخلوط شدن با سلولز چسبناک می شوند ، می توانند جایگزین جالبی برای پر کردن سیلیکون باشند. پر شدن هیدروژل شبیه بافت خود است و در صورت پارگی ایمپلنت توسط بدن کاملاً تخریب می شود. با این حال ، کاشت پستان با پر کردن هیدروژل به ندرت در آلمان کاشته می شود.