دلایل آلودگی به قارچ مخمر
مهمترین دلایل عفونت با قارچهای مخمری نقص ایمنی یا آشفتگی فلور پوست / مخاط است. دلایل تضعیف سیستم ایمنی بدن می تواند استرس زیادی داشته باشد ، مصرف طولانی مدت از آن کورتیزون (نگاه کنید به: عوارض جانبی کورتیزون) ، بلکه بیماری هایی مانند سرطان خون, ایدز یا بد تنظیم شده دیابت ملیتوس (دیابت قندی). فلور پوست به خصوص با دوش گرفتن بیش از حد و استفاده از صابون های قوی که گوشته اسیدی پوست را از بین می برد ، می تواند آسیب ببیند.
اما همچنین در مکانهایی که مقدار زیادی رطوبت و گرما تجمع می یابد ، به عنوان مثال در زیر پستانها ، زیر بغل ، در کشاله ران یا زیر چین شکم ، سد پوست می تواند توسط رطوبت مداوم افزایش یافته و استعمار پاتولوژیک با قارچ های مخمر روی دادن. فلور روده و دهان می تواند توسط داروهایی مانند از بین برود آنتی بیوتیک ها or کورتیزون. فلور واژن می تواند توسط تغییرات هورمونی از بین برود (به عنوان مثال قرص ضد بارداری) ، توسط سیم پیچ یا بهداشت صحیح و صحیح صحیح (شستشوی واژن یا استفاده از صابون) و می تواند منجر به افزایش استعمار با قارچ های مخمری شود.
نشانه ها
بسته به جایی که آلودگی با قارچ های مخمری اتفاق می افتد ، علائم مختلفی رخ می دهد. اگر قارچ های مخمری به پوست حمله کنند ، معمولاً در مناطق آسیب دیده بثورات قرمز ، خارش دار و دردناک ایجاد می شود. غالباً پوسته های کوچک یا ترک در پوست نیز وجود دارد.
قارچ مخمر چین های پوستی را آلوده می کند ، به عنوان مثال زیر پستانها ، زیر بغل ، ناحیه کشاله ران یا روی آن معده. قارچ ناخن، ناشی از قارچ های مخمری ، معمولاً از دیواره ناخن شروع می شود - از جایی که ناخن رشد می کند. در ابتدا لکه ها یا راه راههای مایل به سفید ایجاد می شود.
ناخن خشن ، شکننده و خرد می شود. به مرور زمان بستر ناخن اغلب سفت شده و به رنگ قهوه ای مایل به زرد در می آید. میکوز واژن معمولا خود را با قوی نشان می دهد سوزش و خارش در ناحیه واژن یا ولو.
واژن و ولو معمولاً به شدت قرمز و متورم می شوند و می تواند ترشحات مایل به سفید و ریز ایجاد کند. ادرار یا حتی رابطه جنسی اغلب می تواند دردناک باشد. عفونت با قارچ مخمر در دهان (برفک دهانی) خود را عمدتا از طریق قرمز شدن نشان می دهد گلو و رسوبات سفید در دهان مخاط or زبان. در صورت پاک شدن ، خونریزی به راحتی اتفاق می افتد.
بوی بد دهان نیز می تواند وجود داشته باشد. عفونت با قارچ های مخمر در روده نادر است ، اما می تواند منجر شود نفخ، احساس پری ، تهوع, اسهال و یبوست. داروهای ضد میکروبی عمدتا برای درمان عفونت های قارچی مخمر استفاده می شود.
اینها مواد موثری هستند که از رشد قارچ جلوگیری کرده یا آن را از بین می برند. به عنوان مثال داروهای مکرر استفاده شده نیستاتین، کلوتریمازول ، فلوکونازول یا آمفوتریسین ب. داروهای ضد میکروب می تواند به صورت محلی به عنوان کرم ، پماد ، لاک ناخن و شیاف استفاده شود ، یا به صورت قرص یا به صورت تزریق مصرف شود. برای عفونت های قارچی پوست یا غشاهای مخاطی (برفک دهان ، واژینیت و غیره)
), ضدمیکوت عمدتا به صورت محلی استفاده می شود. در عفونت های شدید با آلودگی اعضای بدن ، ضدمیکوت به صورت قرص یا به صورت تزریق تجویز می شوند. در درمان کاندیدوز مهم است که اطمینان حاصل شود که از داروهای ضد میکروبی به طور منظم در مدت زمان مشخصی استفاده می شود تا از عود قارچ جلوگیری کند.
تمام مقالات این مجموعه:
