پریسکوپ ها نه تنها به شما اجازه می دهند تا در گوشه گوشه به باغ همسایه خود نگاه کنید ، بلکه همچنین می توانید کارهای داخلی بدن را کشف کنید. در طول چند دهه گذشته ، آندوسکوپی تبدیل شده است یک ثابت ثابت در تشخیص پزشکی و درمان. از همان هزاران سال پیش ، اولین پزشکان تلاش کردند تا از وضعیت بیماران خود ایده بگیرند سلامت نه تنها با نگاه کردن به بیرون. آنها ابتدا از سوند برای تخلیه ادرار استفاده کردند مثانه، با این ایده که می توان از طریق این روزنه های طبیعی بینشی در مورد عملکرد درونی یک فرد زنده پیدا کرد.
از آن زمان ، نه تنها زمان زیادی سپری شده است ، بلکه روش های روشن سازی فضای داخلی انسان و در نتیجه تشخیص بیماری ها با امکانات فنی جدید انقلابی ایجاد کرده و به نوبه خود انقلابی در تشخیص پزشکی و درمان. آندوسکوپی ، یا بازتاب از حفره های بدن، نام آنها را از یونانی گرفته اند - endo به معنی داخل است ، skopie به معنای گشتن در اطراف است.
تاریخچه مختصری از آندوسکوپی
برنز یا قلع کاتترها به ادرار وارد شدند مثانه از اوایل مصر باستان 3,000 سال قبل از میلاد مسیح. در 400 سال قبل از میلاد ، بقراط پزشک یونانی از اصطلاح "اسپکولا" برای معاینه استفاده کرد دهان، نواحی واژن و رکتوم. این لوله های سفت و سخت ساده ای بودند که برای گسترش دهانه های بدن استفاده می شدند و احتمالاً هیچ شور و شوق از بیمار ایجاد نمی کردند. علاوه بر این ، آنها اجازه نفوذ عمیق تر یا روشنایی مناسب در منطقه معاینه را نمی دهند.
برای مدت طولانی ، نور کافی این مشکل را برای پزشکان کنجکاو ایجاد می کرد: آنها سعی کردند با استفاده از آینه نور شمع ها را به تاریکی بیماران برسانند ، از این رو نام آلمانی روش معاینه که امروزه همچنان استفاده می شود: Spiegelung. تا زمان اختراع لامپ رشته ای ، اختراع شده توسط ادیسون در سال 1879 ، امکان تأمین اندام توخالی بدن انسان با نور بسیار زیاد وجود داشت که ابزار نوری نازک وارد شده از روزنه های بدن ، تصاویر واضح قابل مشاهده را برمی گرداند. به پزشک
