ورزش برای بیماری منیر
از زمان حملات حاد مریضی منیر همراه با سرگیجه شدید ، انجام ورزش در هنگام حمله به سختی امکان پذیر است. اما در مراحل پایدار ، فعالیت های ورزشی دیگر نباید مشکلی ایجاد کنند. حتی در طول درمان طولانی مدت ، انجام ورزش و فعالیت بدنی توصیه می شود.
این می تواند تأثیر مثبتی در تعادل، متابولیسم و رفاه عمومی. عملکرد عضلات و حس لامسه نیز می تواند از طریق ورزش تقویت شود ، که می تواند برای بیماران مبتلا به این بیماری مفید باشد. به طور خاص ، پا عضلات باید ساخته شوند ، زیرا بیماران معمولاً هنگام جادوها دچار سرگیجه می شوند و سقوط می کنند.
این ماهیچه ها و لانگ ها را می توان با استفاده از یک عضله ثابت پاها ، ترمیم کرد. همچنین افزایش بهزیستی و کاهش استرس از طریق ورزش به جلوگیری از شرایط استرس کمک می کند ، که به نوبه خود می تواند باعث تشنج شود. انتقال دهنده عصبی (ماده پیام رسان) سروتونین آزاد می شود ، که منجر به احساس خوشبختی می شود و تنش و استرس را کاهش می دهد.
به طور کلی ، می توان گفت که ورزش مطمئناً در بیماری منیرر مفید است ، به شرط آنکه با بیماری سازگار باشد. شنا كردن یا دوچرخه سواری خطرات خاصی را شامل می شود ، زیرا در صورت حمله حاد ، زندگی می تواند در خطر باشد. به همین دلیل بهتر است این نوع ورزش ها را به صورت مشارکتی انجام دهید.
رانندگی با بیماری منیر؟
مریضی منیر بیماران فقط تا حدی برای رانندگی مناسب هستند زیرا تعادل اختلالات مشکل بزرگ در اینجا این است که طلسم های گیجی گاهی بدون علامت ایجاد می شوند. بنابراین همچنین قابل پیش بینی نیستند و بنابراین می توانند راننده را در حین رانندگی غافلگیر کنند.
به همین دلیل ، افراد آسیب دیده باید از رانندگی با وسیله نقلیه موتوری خودداری کنند تا خطری برای ترافیک جاده ایجاد نکنند. البته خودشان سلامت در اینجا نیز مورد توجه است. از طرف دیگر مواردی وجود دارد که تشنج توسط علائم (کاهش شنوایی ، وزوز گوش، احساس فشار در گوش).
پیش شرط مناسب بودن در ترافیک جاده ای این است که در یک دوره مشاهده طولانی تر فقط تشنج منیر با علائم رخ دهد ، به طوری که در صورت تردید کاربران جاده آسیب دیده می توانند از ترافیک جاده خارج شوند. در این حالت ، نظر پزشکی متخصص لازم است و تصمیم گیری به صورت موردی انجام می شود.
