اثر
اثر اصلی سدیم سولفوریک برای از بین بردن ، یا دقیق تر از آن ، لاکسات است. به عنوان نمک گلاوبر ، ماده اصلی ، یعنی فرم غیر قوی ، برای مدت طولانی مورد استفاده قرار گرفته است خشک دهن دوره یا برای درمان یبوست. این اثر عمدتا بر این واقعیت استوار است که باعث کاهش جذب آب در روده بزرگ می شود.
در دستگاه گوارش، روده بزرگ مسئول ضخیم شدن مدفوع با برداشتن آب از آن و جذب آن در بدن است ("جذب مجدد"). نمک گلابر مقدار نسبی مولکولهای نمک در دستگاه روده را افزایش می دهد و بنابراین فشار به اصطلاح افزایش یافته اسمزی را ایجاد می کند. بدین ترتیب مولکول های آب تحریک می شوند تا به دستگاه روده سرازیر شوند و در آنجا بمانند تعادل نسبت آب به مولکول های نمک.
در نتیجه می توان آب بسیار کمتری را از مدفوع خارج کرد: مایع باقی می ماند. با این حال نمکهای شوسلر تقویت می شوند. این بدان معنی است که ، بسته به قدرت ، ماده اصلی لزوماً بیشتر موجود نیست. بنابراین نباید هنگام مصرف نمک دهم شوسلر ، یک اثر ملین قوی انتظار داشت. بلکه محرکی است که سدیم سولفوریکوم به بدن می دهد.
نمک Schüssler شماره 10 به عنوان پماد
مانند بیشتر نمکهای شوسلر ، سدیم سولفوریکوم می تواند به صورت داخلی و همچنین خارجی استفاده شود. یک پماد احتمالاً ساده ترین روش تجویز را برای استفاده خارجی ارائه می دهد و برای بیماری های پوستی که علت احتمالی آن آلودگی به سموم یا ویروس ها. این شامل تب خال تاول ، زگیل یا پوست بیماری های قارچی.
یک پماد حاوی سولفوریم سدیم همچنین می تواند علائم آلرژیک را کاهش دهد اگزما, نورودرماتیت or پسوریازیس. علاوه بر این ، یک برنامه از سولفوریم سدیم می توان در زخم های ضعیف التیام یافت ، زیرا ترمیم ضعیف می تواند توسط کمترین مقدار سموم در بدن یا در زخم ایجاد شود. پماد یا کرم را می توان یک یا دو بار در روز به نازک روی مناطق مناسب پوست قرار داد تا زمانی که بهبود مطلوب حاصل شود. دوز مصرفی معمولاً در قدرت D6 انتخاب می شود. برای دوز دقیق تر فردی ، باید با یک متخصص آموزش دیده مانند یک پزشک جایگزین مشورت شود.
