معرفی
ذات الریه التهاب آلوئول و / یا آن است ریه بافت اطراف آلوئول. غیر معمول ذات الریه معمولاً توسط باکتری. علائم کلاسیک یک شروع ناگهانی با احساس ناگهانی بیماری ، زیاد است تب و سرفه با خلط
درمان بستگی به نوع آن دارد ذات الریه. اشکال خفیف بیماری نیز به صورت سرپایی قابل درمان است. با این حال ، افراد مسن و کسانی که ضعیف شده اند سیستم ایمنی بدن به ویژه در معرض خطر ابتلا به اشکال شدید بیماری هستند که نیاز به درمان در بیمارستان دارند.
نحوه درمان ذات الریه
این روش درمانی به نوع ذات الریه و شدت آن بستگی دارد. ابتدا نمره پزشکی برای تصمیم گیری در مورد ضرورت درمان در بیمارستان استفاده می شود. از جمله ، سن بیمار ، تنفس میزان و خون فشار در نظر گرفته می شود
هم بیماران سرپایی و هم بیماران سرپایی باید بدن را راحت کنند و زیاد بنوشند. از آنجا که ذات الریه معمولاً به علت ایجاد می شود باکتری، از آنتی بیوتیک درمانی استفاده می شود. بسته به شدت بیماری و نوع پاتوژن ، یک یا چند مورد آنتی بیوتیک ها می تواند به صورت قرص یا از طریق رگ. علاوه بر این ، داروها برای کاهش استفاده می شوند تب، از بین بردن درد، مخاط را حل کرده و یا از سرفه جلوگیری کنید.
از این داروها استفاده می شود
بسته به نوع ذات الریه ، داروهای مختلفی استفاده می شود. از آنجا که این بیماری بیشتر توسط باکتری، آنتی بیوتیک درمانی حتی قبل از مشخص شدن دقیق عوامل بیماری زا ، با کمک یک آنتی بیوتیک طیف گسترده انجام می شود. التهابات ناشی از ویروس ها معمولاً نمی توان به طور علallyی درمان کرد.
در اینجا تسکین علائم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. قارچ ها و انگل ها نیز می توانند به خصوص در افراد دارای نقص ایمنی باعث پنومونی شوند. این اشکال غالباً دشوار را می توان با داروی خاصی درمان کرد.
علاوه بر کنترل هدفمند پاتوژن مربوطه ، از درمان برای کاهش علائم نیز استفاده می شود. بالا تب معمولاً احساس متمایزی از بیماری ایجاد می کند. با داروهای کاهش دهنده تب می توان آن را کاهش داد.
اینها بیش از همه شامل این موارد است ایبوپروفن و پاراستامول. باید از مخاط جامد مایع شود سرفه خلط آوران را برای سهولت در خمیدگی ایجاد می کنند. داروهای گیاهی که بدون نسخه از داروخانه نیز در دسترس هستند ، اغلب برای این منظور مناسب هستند.
آنتی بیوتیک ها متعلق به ذات الریه ناشی از باکتری به درمان انتخاب اول است. غالباً با تشخیص پنومونی ، بدون توجه به پذیرش پاتوژن ، آنتی بیوتیک به طور عمده تجویز می شود. دلیل آن این است که ذات الریه باکتریایی اغلب می تواند منجر به پیشرفت شدیدتر ، به ویژه در افراد مسن و ضعیف ، نسبت به موارد دیگر توسط عوامل بیماریزا شود.
اگر در طول دوره درمان پاتوژن دیگری شناسایی شود ، درمان همچنان قابل تغییر است. هنگام انتخاب آنتی بیوتیک مناسب ، پزشک توجه ویژه ای به سن بیمار و بیماری های قبلی دارد: بیماران جوان ، در غیر این صورت معمولاً با اصطلاح ماکرولید درمان می شوند آنتی بیوتیک ها (مثلا آزیترومایسین ، کلاریترومایسین). از طرف دیگر ، بیماران مسن و ضعیف شده ، بیشتر احتمال دارد داروهایی را از گروه بتا لاکتام ها دریافت کنند (به عنوان مثال آنتی بیوتیک های سفالوسپورین یا آموکسی سیلین).
علاوه بر این ، ذات الریه را می توان با توجه به نوع کسب طبقه بندی کرد: موارد پنومونی وجود دارد که به صورت سرپایی ، یعنی در خارج از بیمارستان و خانه سالمندان ، و مواردی که فقط در بیمارستان یا خانه سالمندان بدست آمده اند ، بدست آمده اند. در درمان نیز بین این دو گروه تفاوت وجود دارد. این به این دلیل است که باکتری های مختلف ، گاهی اوقات مقاوم ، اغلب در بیمارستان نسبت به خارج وجود دارند.
در هر صورت ، موفقیت درمان باید چند روز پس از شروع درمان بررسی شود. اگر بیمار باشد شرط بدتر شده است ، بیماران جوان و سالم هم اکنون باید در بیمارستان بستری شوند. اگر شرط از بیمار بدون تغییر باقی مانده است ، ممکن است در موارد جداگانه به یک آنتی بیوتیک دیگر بروید.
