La نخاع پوست اصطلاحی است که برای توصیف ساختار یافته استفاده می شود بافت همبند که کل را احاطه کرده است نخاع در لایه ها با این حال ، از نخاع، نخاع پوست به طرف بالا (جمجمه) گسترش می یابد سر، جایی که در نهایت با منینژ از طریق مگنوم سوراخ (دهانه پشت قسمت مورچه) جمجمه).
مننژ نخاع چیست؟
نخاع پوست یکی از اجزای مهم نخاع است ، که پلی بین این است سر و پشت اصطلاح "پوست نخاع" به چندین لایه از بافت همبند که نخاع را احاطه کرده و به - یا بهتر بگویم با آن ادغام می شوند - منینژ به سمت سر. به همین دلیل ، پوست نخاع نیز به اصطلاح شمرده می شود منینژ. در پزشکی ، این لایه های ساختاری موجود در است مغز و همچنین در پشت مهره داران و بنابراین در انسان نیز وجود دارد. در مسیر خود از نخاع به مغز، مننژهای ستون فقرات از طریق عبور می کند کانال نخاعی (همچنین به عنوان کانال نخاع شناخته می شود) ، که فضای داخلی آن را می پوشانند. پوست نخاع در درجه اول به عنوان محافظی برای نخاع و همچنین برای آن عمل می کند اعصاب و همچنین بافتهایی که از نخاع به سمت دیگر هستند مغز. هدف آن محافظت از اینها و همچنین مایع مغزی نخاعی در برابر آسیب ناشی از آن است شوک یا تأثیر ، از جمله چیزهای دیگر. با این حال ، حتی پوست نخاع نیز می تواند در اینجا محافظت محدودی داشته باشد ، به همین دلیل است که اغلب در زمین خوردن یا تصادفات جدی آسیب می بیند. فلج یا اختلالات حسی در اندام می تواند نتیجه باشد.
آناتومی و ساختار
پوست مننژ و نخاع هر دو از سه لایه مجزا تشکیل شده اند: پوست سخت نخاع (به نام dura mater spinalis) ، پوست بافت عنکبوت (که از نظر پزشکی به آن arachnoid spinalis گفته می شود) و پوست نرم نخاع (به نام pia mater spinalis). پوست سخت نخاع در حال انتقال از مغز به نخاع است ، یعنی در دهانه پس سری ، که از نظر پزشکی فورامن مگنوم نامیده می شود. به اجسام بین مهره ای متصل است ، و از آن به مهره دوم خاجی گسترش می یابد. بین پوست سخت نخاع و استخوان کانال مهره ای فضایی پر شده وجود دارد بافت چربی. شبکه ای از وریدی خون عروق در اینجا یافت می شود. پوست موسوم به تار عنکبوت مستقیماً روی پوست سخت نخاع قرار دارد. این یک فضای بینالمللی دیگر است که از نظر پزشکی فضای زیر عنکبوتیه نیز نامیده می شود. مایع نخاعی در این فضا واقع شده است. در طرف دیگر این میان فضا ، پوست نرم نخاع قرار دارد که بدین ترتیب فضای زیر عنکبوتیه را محدود می کند. با این حال ، پوست تار عنکبوت و پوست نرم نخاع به طور مستقیم توسط یکدیگر متصل می شوند بافت همبند سیمها
عملکرد و وظایف
بافت نخاع ، همراه با بافت مغز ، یکی از حساس ترین قسمت های بدن است. علاوه بر این ، نخاع وظیفه مهمی در بدن انسان - بلکه در بدن هر حیوان مهره دار دیگری نیز دارد. این بدان دلیل است که نخاع به عنوان پلی بین بدن - یعنی عضلات و اندام ها - و مغز از طریق مغز عمل می کند کانال نخاعی. اگر این اتصال قطع شود ، پاراپلژی می تواند در بدترین حالت رخ دهد. به عبارت دیگر ، فرد مبتلا دیگر نمی تواند قسمت ها یا حتی تمام اندام های بدن خود را به صورت کنترل شده حرکت دهد. علاوه بر این ، عملکرد اندام ها نیز ممکن است به ارتباط با مغز بستگی داشته باشد. بنابراین آسیب به نخاع می تواند عواقب جدی و حتی تهدید کننده زندگی داشته باشد. وظیفه پوست نخاع و همچنین مننژها ، نخاع را احاطه کرده است کانال نخاعی و بعداً بافت مغز در درجه اول برای محافظت از این اتصال است - یعنی اعصاب، بافت و مایعی که در آنها است. محافظت از غشای نخاع در درجه اول برای محافظت از نخاع در برابر آسیب در اطراف آن و بالشتک کردن مواردی مانند ضربه و موارد دیگر است.
بیماری
آسیب به نخاع می تواند علائم و شرایط مختلفی ایجاد کند. اما بسیاری از بیماری ها همچنین می توانند به نخاع آسیب برسانند - و پوست نخاع نمی تواند از آن در برابر این موارد محافظت کند. به عنوان مثال ، پزشکی از یک فلج شل به اصطلاح هنگامی صحبت می کند که عصبی قطع شده و دیگر به عضله متصل نباشد. عصب می تواند آسیب ببیند یا از بین برود ، به عنوان مثال ، توسط بیماری هایی مانند فلج اطفال (پولیومیلیت). اگر عضلات دیگر توسط مسیرهای عصبی لازم مورد استفاده قرار نگیرند ، آنها سستی و تحلیل می روند. همچنین آسیب می تواند در اثر حوادث یا بیماری هایی مانند تومور ایجاد شود. تأثیر خشن ، مانند اینکه می تواند در یک حادثه رانندگی جاده ای ، در زندگی روزمره یا هنگام ورزش رخ دهد ، می تواند باعث تغییر مهره ها یا استخوان ها شکستن این می تواند به آسیب برساند مغز استخوان یا اعصاب واقع در آن. عواقب آن می تواند در انواع علائم عصبی ظاهر شود ، از اختلالات حساسیت در اندام مانند بازوها یا پاها گرفته تا پاراپلژی. شدت علائم پس از آسیب در درجه اول به آسیب بستگی دارد. با این حال ، سطح آسیب نخاع نیز نقش اصلی را دارد. هرچه محل آسیب نخاع بالاتر باشد ، عملکردهای بدن بیشتر از تأمین و کنترل عصب قطع می شود - و نواحی بیشتری از بدن فلج می شوند.
