مراقبت های بعدی از پارگی روتاتور کاف

اطلاعات عمومی

A روتاتور کاف اشک می تواند دلایل زیادی داشته باشد. در بیشتر موارد ، شرایط آسیب زا در عضلات پیش تنیده از بین برنده منجر به شرایط شدید می شود درد و اختلال در حرکت در ناحیه شانه و بازو آسیب دیده پس از پارگی یا پارگی. به عنوان یک قاعده ، تشخیص a روتاتور کاف پارگی باید با جراحی درمانی همراه باشد ، که شامل اتصال و بخیه زدن است عضله پاره شده به پایان می رسد.

امروزه این عمل معمولاً از نظر آرتروسکوپی انجام می شود ، یعنی با دو برش کوچک پوست در بالای آن مفصل شانه، و مدت زیادی طول نمی کشد. به خصوص در ناحیه شانه ، اگر مفصل بیش از حد قبل یا بعد از عمل بی حرکت باشد ، همیشه خطر نقص حرکتی دائمی یا حتی سفت شدن در چنین بیماری هایی وجود دارد. به همین دلیل ، باید به پیگیری مداوم و منظم توجه ویژه شود.

پیگیری درمان با دارو

در طول روند بهبودی ، درد و ناراحتی می تواند بارها و بارها بوجود آید ، به خصوص در حین حرکت. از آنجا که اتفاق می افتد بیمار به حالت تسکین دهنده می رسد و تمرینات مربوطه را به طور مداوم و کافی انجام نمی دهد درد درمان باید اطمینان حاصل شود. درمان دارویی معمولاً با داروهای ضد التهاب و تسکین دهنده درد انجام می شود.

در اینجا ، داروهایی مانند ایبوپروفن 600 میلی گرم 3 بار در روز یا 800 میلی گرم 3 بار در روز و همچنین دیکلوفناک 75 میلی گرم صبح و عصر استفاده می شود. در صورت درد شدیدتر ، درمان با ترامال 100 میلی گرم را نیز می توان امتحان کرد. علاوه بر درمان دارویی ، ممکن است کاهش درد همراه با سرماخوردگی نیز مفید باشد. در اینجا ، کیسه های یخ باید روی شانه آسیب دیده قرار گیرند و این کار باید 2-3 بار در روز تکرار شود.

مراقبت های بعدی فیزیوتراپی

یکی از قاطع ترین درمان های پیگیری ، فیزیوتراپی بعدی است. هدف این است که اطمینان حاصل کند که عضلات دوباره بهم پیوسته کاملاً عملکردی دارند و می توانند وظایف مربوطه را کاملاً بر عهده بگیرند. تازه آسیب زا روتاتور کاف پارگی ها باید برای شش هفته اول بی حرکت باشند.

پارگی های بی حرکت باید از روز اول بصورت منفعل انجام شود ، یعنی بیمار نباید هیچگونه حرکت فعال یا استرس زا انجام دهد (بدون بلند شدن وزنه ها یا موارد مشابه). در فیزیوتراپی ، این به عنوان برکت و چرخاندن بازو از باند نیز شناخته می شود. درمانگر حرکات روی بازوی بیمار را خودش انجام می دهد ، در حالی که بیمار اجازه می دهد عضلات بازو شل شوند.

پس از شش هفته از استرس ، بازو ممکن است توسط بیمار به طور فعال حرکت کند. در حالی که تمرینات فیزیوتراپی منفعل اساساً برای جلوگیری از سفت شدن مفصل در نظر گرفته شده اند ، تجمع فعال بعدی آن عمدتاً با هدف تمرین عضلات روتاتور کاف انجام می شود. این از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا از یک طرف ، عضلات بعد از عمل جراحی هنوز تحریک می شوند و از طرف دیگر ، به دلیل اینکه بعد از شش هفته عضلات به طور فزاینده ای خراب می شوند تمدد اعصاب و آتروفیک شده اند

به همین دلیل ، باید توجه ویژه ای به بازسازی هدفمند عضلات داشت. برای این کار ابتدا به اصطلاح آگونیست ، یعنی ماهیچه هایی که همان حرکت عضلات روتاتور کاف را انجام می دهند ، آموزش داده می شود تا از عضلات روتاتور کاف پشتیبانی کند. این کار با ورزش با باند سبک انجام می شود.

سپس باند باید نگه داشته شود تا برای حرکت عضلات در برابر مقاومت مقداری تلاش شود. در جایی که عضله باید از یک نیروی مناسب عبور کند تا از مقاومت بیشتر شود ، عضله سازی ایجاد می شود. پس از کمی مقاومت باند ، ابتدا از دمبل های سبک 1.5 کیلوگرمی و سپس 3 کیلوگرم بعد استفاده می شود.

هرچه عضله مقاومت بیشتری ایجاد کند ، تمرین بیشتری می یابد و می تواند عضلات روتاتور کاف را پشتیبانی کند. هنگامی که آگونیست ها بر این اساس آموزش دیدند ، اصطلاحاً آنتاگونیست استفاده می شود. اینها ماهیچه هایی هستند که حرکت مخالف بدن را انجام می دهند.

فقط وقتی هر دو گروه عضلانی به طور مساوی آموزش دیده باشند و عدم تعادل وجود داشته باشد ، می توان حرکت معمول را با همان قدرت و تحمل. به اصطلاح آموزش غیر عادی سپس آموزش دمبل را دنبال می کند. این شامل شدیدتر است کشش و تمرینات پشتیبانی. فعال ترین دوره حرکت باید از هفته 25 ام بعد از عمل باشد. در نهایت تا زمانی که هنوز نقص در حرکت وجود دارد ، می تواند انجام شود.

تاندونی ، بهتر است کمی بیشتر تمرین کنید. مدت زمان آموزش باید هر روز اندکی پس از عمل باشد ، اما می تواند هر روز دوم یا سوم انجام شود. مراقبت های بعدی فیزیوتراپی تحت پوشش قانونی است سلامت بیمه