مراحل لنفوم هوچکین
مراحل هاچکین لنفوم طبق Ann-Arbor طبقه بندی می شوند ، که برای لنفوم غیر هوچکین نیز استفاده می شود. تعداد و توزیع افراد مبتلا لنف ایستگاههای گره در بدن تعیین کننده است ، با دیافراگم به عنوان یک نشانگر مهم و از نظر بالینی مرتبط است. در کل 4 مرحله وجود دارد: I) عفونت یک (1) لنف ناحیه گره یا یک (1) کانون خارج از قاعده II) عفونت 2 یا بیشتر مناطق غدد لنفاوی یا کانون های خارج از قاعده ، به موجب آن این ها دقیقاً در یک طرف دیافراگم (بالا یا پایین) III) آلودگی 2 یا بیشتر از مناطق غدد لنفاوی یا IV) انتشار ، یعنی پخش توزیع ، آلودگی یک یا چند اندام خارج از لنفاوی ، که به موجب آن لنف وضعیت گره دیگر مهم نیست. کانون های خارج از رحم مناطقی است که در آن سلول ها و در نتیجه تومور از گره لنفاوی خارج شده و به بافت های دیگر گسترش یافته است.
اندامهای خارج المپیک همه اندامها هستند به جز گره های لنفاوی, طحال و تامیوس. همچنین برای حضور (B) یا نبودن (A) از مکان های اضافی تعیین شده است ، به عنوان مثال A یا B علائم B. بر اساس این مراحل ، می توان تقریباً گزینه های پیش آگهی و درمان را استخراج کرد.
درمان لنفوم هوچکین
درمان از لنفوم هوچکین بدون توجه به مراحل ، همیشه هدف درمان است ، اما روش درمان توسط مراحل تعیین می شود. اساساً ، دو ستون درمانی برای وجود دارد لنفوم هوچکین: متمرکز شیمی درمانی با استفاده از داروهای موثر با بسیاری از عوارض جانبی از یک طرف و پرتو درمانی از سوی دیگر. هدف از هر دو روش تخریب سلولهای تخریب شده به منظور بهبود تومور و در نتیجه بیماری است.
در مراحل 1 و 2 ، به دلیل تورم موضعی محل گره های لنفاوی، درمان با اشعه اصلی ترین درمان است که همراه است شیمی درمانی، در حالی که در مراحل 3 یا 4 ، شیمی درمانی نقش اصلی را بازی می کند. این امر به طور کلی با کمک رژیم های درمانی ثابت انجام می شود. رژیم ABVD (با مواد آدریامایسین ، بلئومایسین ، وینبلاستین و داکاربازین) و رژیم BEACOPP (متشکل از بلئومایسین ، اتوپوزید ، آدریامایسین ، سیکلوفسفامید ، انکووین ، پروکاربازین و پردنیزون) به طور گسترده ای در لنفوم هوچکین.
این مواد بسته به مرحله در چند دوره در طی هفته ها در دوزها و فواصل مشخص تجویز می شوند و باعث از بین رفتن یا مهار سلول های تومور می شوند. با این حال ، این روش درمانی غنی از عوارض جانبی مانند تهوع, استفراغ و ریزش مو. از این تابش می توان به صورت هدفمندتر استفاده کرد و از پرتوهای پرانرژی برای تخریب هاچکین استفاده می کند لنفوم بدون آسیب رساندن به بافت سالم با این حال ، خطر ابتلا به بدخیمی دوم همیشه پس از درمان افزایش می یابد. درمان دقیق برای هاچکین لنفوم پیچیده است و همیشه شامل ارزیابی فردی است ، زیرا سایر عوامل خطر و شرایطی که بیمار با خود می آورد نیز در تصمیم گیری ها در نظر گرفته می شود.
