لیتیوم | درمان سندرم مرز

لیتوم

لیتوم یکی از تثبیت کننده های خلق و خو است. این گروه از داروها برای مرزی استفاده می شود اختلال شخصیت در استفاده از برچسب ، بدون اینکه داروها برای استفاده در این بیماری رسماً تأیید شده باشند. با این حال ، داده های تجربی در مورد اثربخشی لیتیوم در بیماران مرزی کمیاب هستند و فقط در موارد فردی تأثیر مثبت ممکن به نظر می رسد. برای سایر تثبیت کننده های خلقی مانند لاموتريژين، والپروات و توپیرامات ، چندین مطالعه تأثیر مثبت بر روی تکانه و عصبانیت را نشان داده است ، به طوری که بیشتر از آنها استفاده می شود.

مدت زمان درمان

در کل ، دیالکتیک رفتار درمانی اگر همراه با درمان بستری باشد ، حدود 12 هفته طول می کشد. با این حال ، از آنجا که یک درمان کامل معمولاً جلسه هفتگی با درمانگر یا در یک گروه کمکی دنبال می شود ، پیگیری درمانی نیز می تواند طولانی تر باشد. با این حال ، پس از 12 هفته ، بخش بستری درمان به پایان رسید.

موفقیت

با کمک دیالکتیک رفتار درمانی، موفقیت متوسطی حاصل شد از آنجا که بیماران با سندرم مرزی به طور خاص تمایل به قطع درمان دارد ، می توان فرض کرد بیمارانی که درمان را قطع می کنند نتایج بسیار بهتری کسب می کنند. لازم به ذکر است که دیالکتیک رفتار درمانی در این زمینه بهترین نتایج را کسب می کند.

سایر رویکردهای درمانی ، مانند رفتار درمانی متداول ، نتایج درازمدت خوبی مانند رفتار درمانی دیالکتیکی ندارند. به ویژه به نظر می رسد ادغام در زندگی اجتماعی و شغلی با رویکرد رفتاری دیالکتیکی موفق ترین باشد. به همین دلیل است که این شکل از درمان به استاندارد طلایی ، یعنی بهترین درمان در این زمینه تبدیل شده است.

درمان سرپایی یا سرپایی

در آغاز رفتار درمانی دیالکتیکی ، این درمان به طور سرپایی انجام شد. در این بین ، کلینیک هایی وجود دارد که در بیماران مبتلا به این بیماری تخصص دارند سندرم مرزی و 12 هفته رفتار رفتاری دیالکتیکی بستری ارائه دهید. با این وجود ، درمان در بیمارستان همیشه با درمان خارج از بیمار دنبال می شود زیرا همراهی بیمار در محیط آشنا و حمایت از او در شرایط روزمره بسیار مهم است.

کدام روش درمانی بهتر است ، هر بیمار باید به تنهایی خودش تصمیم بگیرد. برای بعضی از بیماران خوب است که کاملاً از زندگی روزمره خارج شوند و به جای آن به مراکز بستری مراجعه کنند که در صورت وجود مشکل ، شبانه روز کارکنان آموزش دیده در دسترس هستند. با این وجود ، درمان سرپایی بسیار مهم است تا بیمار بتواند زندگی روزمره و روزمره خود را از سر بگیرد.

به همین دلیل است که گروه درمانی سرپایی پس از اقامت در بیمارستان به ویژه مناسب است ، زیرا بیمار می تواند با سایر بیماران در مورد تجربیات و احساساتشان صریح صحبت کند. بعلاوه ، همیشه امکان استفاده از خدمات تلفنی پس از بستری و همچنین پس از درمان سرپایی وجود دارد. در بیشتر موارد این درمانگر است که می تواند در مواقع اضطراری (قبل از اقدام به خودکشی یا قبل از اینکه بیمار به خودش آسیب برساند) فراخوانده شود. با این حال ، این تنها در صورت استفاده از سایر مهارتهای آموخته شده باید مورد استفاده قرار گیرد.