در ترومبوفلبیت (مترادف: ترومبوفلبیت حاد ؛ پا فلبیت؛ فلبوترومبوز پا ؛ ترومبوفلبیت پا ؛ فلبیت قفسه سینه ؛ فلبیت مزمن ؛ ترومبوفلبیت مزمن ؛ فلبیت چرکی ؛ فلبیت سطحی ران؛ ترومبوفلبیت سطحی اندام تحتانی ؛ ترومبوفلبیت سطحی ساق پا ؛ ترومبوفلبیت سطحی ران ؛ ترومبوفلبیت سطحی ساق پا؛ سطحی ترومبوز از ران ؛ ترومبوز سطحی ساق پا؛ ترومبوتیک سطحی فلبیت اندام تحتانی ؛ فلبیت زخمی سطحی پا ؛ فلبیت سطحی ساق پا ؛ فلبیت سطحی ؛ ترومبوز وریدی سطحی غیر واریسی رگ; فلبیت از ران ؛ Periphlebitis ؛ فلبیت اندام تحتانی ؛ فلبیت ورید صافن ؛ ترومبوفلبیت ؛ ترومبوفلبیت اندام تحتانی ؛ ترومبوفلبیت ران ؛ ترومبوفلبیت ساق پا ؛ ترومبوفلبیت استخوان ران ؛ فلبیت زخمی عمیق پا ؛ فلبیت عمقی ساق پا ؛ فلبیت عمقی ران ؛ فلبیت عمقی ساق پا ؛ ترومبوفلبلیت عمیق ران ؛ ترومبوفلبیت عمیق ساق پا ؛ فلبیت زخمی پا ؛ فلبیت زخمی ؛ فلبیت ساق پا ؛ فلبوترومبوز ساق پا ؛ ICD-10 I80) یک فلبیت (التهاب وریدها) وریدهای سطحی است که منجر به ترومبوز (انسداد از رگ) (= وریدی سطحی ترومبوز، OVT). وریدی سطحی ترومبوز امروزه در طیف ترومبوآمبولی وریدی قرار می گیرد! رگهای بازوها و صافن اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند رگ از پا. بر اساس ICD-10 ، اشکال زیر ترومبوفلبیت را می توان تشخیص داد:
- ترومبوفلبیت اندام تحتانی.
- ترومبوفلبیت ورید استخوان ران (ورید ران)
- ترومبوفلبیت دیگر عمیق عروق اندام تحتانی
- ترومبوفلبیت سایر مناطق
- ترومبوفلبیت محل های نامشخص
علاوه بر این ، ترومبوفلبیت را می توان به شرح زیر تقسیم کرد:
- واریکوفلبیت (= OVT ورید واریسی) ((66-) 91).
- ترومبوفلبیت ولگاریس سطحی (8.5))
- Thrombophlebitis saltans /migrans (1.8)
- فلبیت اسکلروزان سطحی (بیماری موندور ، فلبیت رشته ای) (0.35)
غالباً ترومبوفلبیت در لوله های طولانی مدت وریدی یا تغییرات واریسی (واریسی) در ورید ایجاد می شود. در یک مطالعه ، 22 درصد از بیماران مبتلا به رگهای واریسی ترومبوفلبیت حاد یا ترومبوفلبیت (= واریکوفلبیت) که از آن عبور کرده بود تشخیص داده شد. نسبت جنسیت: مردان به زنان 1: 2 است. حداکثر اوج: این بیماری عمدتاً پس از 60 سالگی رخ می دهد. شیوع (بروز بیماری) در زنان 2.7-17٪ و در مردان 1-7.4٪ است. میزان تخمین زده شده (فراوانی موارد جدید) ترومبوفلبیت تقریباً 3-11 (است (که تقریباً 80 which از آن را زنان تشکیل می دهند). دوره و پیش آگهی: ترومبوفلبیت سطحی معمولاً خوش خیم است. در صورت عدم درمان ، ترومبوفلبیت ممکن است به صورت پروگزیمال ("نزدیکتر به مرکز بدن") یا دیستال ("دورتر از مرکز بدن") گسترش یابد. عارضه احتمالی ، کلونیزاسیون باکتریایی ورید آسیب دیده است که منجر به آبسه (مجموعه کپسوله شده از چرک) و ، در موارد نادر ، سپسیس (فلبیت سپتیک). ترومبوفلبیت ، به ویژه در واریس های غیر واریسی ، ممکن است بدخیمی را نشان دهد (سرطان) و یا ترومبوفیلی (مستعد ابتلا به ترومبوز). در صورت وجود ترومبوفلبیت ، حضور همزمان ترومبوز ورید عمقی (DVT ، عمدتا دیستال ؛ 6-25-36) یا بدون علامت ریوی آمبولی (2-5-13؛ ؛ تأیید سیستماتیک ریه اسکن) نیز باید در نظر گرفته شود. توجه: ترومبوز وریدی سطحی در حال حاضر در طیف ترومبوآمبولی وریدی قرار دارد. ترومبوفلبیت یک فوریت فلبولوژیک محسوب می شود! مرگ و میر 3 ماهه (تعداد مرگ و میرها طی سه ماه ، بر اساس تعداد جمعیت مورد نظر) در حدود 1٪ برای ترومبوفلبیت (برای DVT: 5٪) است. برای ریوی علامت دار آمبولی، مرگ و میر در صورت وجود ترومبوفلبیت تقریباً 2-4 (است (برای DVT: 15).
