نشانه ها
علائم و نشانه های احتمالی ترومبوز ورید عمقی شامل موارد زیر است:
- درد یا گرفتگی در پاها
- تورم (ادم) ، احساس تنش
- احساس گرما ، گرم شدن بیش از حد
- تغییر رنگ پوست به رنگ قرمز و مایل به بنفش
- افزایش دید وریدهای سطحی
این علائم غیر اختصاصی هستند. عمیق رگ ترومبوز همچنین ممکن است بدون علامت باشد و به طور تصادفی کشف شود. عمیق رگ ترومبوز می تواند به یک ریوی تهدید کننده زندگی منجر شود آمبولی و بنابراین باید بلافاصله از نظر پزشکی روشن و درمان شود. یک ریوی آمبولی خود را نشان می دهد ، از جمله ، در تنگی نفس ، درد قفسه سینه و ضربان قلب سریع عارضه دیگر این است سندرم پس از ترومبوتیک.
علل
عمیق رگ ترومبوز ناشی از توسعه a است خون لخته (ترومبوس) در رگهای بزرگ پاها یا در ناحیه لگن. این جریان جریان را مسدود می کند خون از حاشیه به عقب قلب. در ریه آمبولیاز خون لخته شل شده و به عنوان اصطلاحاً آمبولی به عروق ریوی می رود. چندین عوامل خطر وجود داشته باشد این موارد شامل (انتخاب):
- بی حرکتی ، استراحت در رختخواب ، فلج.
- پیشگیری از بارداری خوراکی، درمان جایگزینی هورمون.
- روشهای جراحی ، عملیات ، به عنوان مثال ، جایگزینی مفصل.
- آسیب ، شکستگی
- بارداری
- اضافه وزن ، چاقی
- مدت زمان طولانی نشستن ، مثلاً در سفرهای هوایی.
- سیگار کشیدن
- سرطان
- نارسایی قلبی
- استعداد ارثی ، ترومبوفیلی
- سن
- ترومبوز ورید عمقی در سابقه بیمار.
تشخیص
تشخیص در درمان پزشکی بر اساس سابقه بیمار ، تصویر بالینی ، با نمرات ، آزمایشات آزمایشگاهی انجام می شود (دیمرها) و با تکنیک های تصویربرداری (به عنوان مثال سونوگرافی، MRI). پا درد و تورم ممکن است چندین دلیل دیگر داشته باشد ، به عنوان مثال ، فلبیت، عفونت یا نارسایی وریدی.
درمان دارویی
ترومبوز وریدی عمقی به طور سنتی با هپارین ها و آنتاگونیست های ویتامین K درمان می شود. امروزه داروهای ضد انعقاد خوراکی مستقیم (DOAK) نیز برای این منظور موجود است. پس از تشخیص ، بیشتر بیماران می توانند به صورت سرپایی درمان شوند. مدت زمان معمول سه (تا شش) ماه است. یک توسعه ممکن است لازم باشد. بسته به عامل ، درمان اولیه با وزن مولکولی کم است هپارین ممکن است تجویز شود. خونریزی شایعترین عارضه جانبی است. در صورت لزوم این موارد را می توان با پادزهر معکوس کرد. هپارین های با وزن مولکولی کم آنتی ترومبین را فعال کنید ، که به نوبه خود باعث مهار فاکتور لخته شدن Xa در می شود انعقاد خون آبشار داروهای معمولاً به صورت زیر جلدی تزریق می شوند. امروزه از هپارین تجزیه نشده کمتر استفاده می شود:
- دالتپارین (Fragmin)
- انوکساپارین (Clexane)
- نادروپارین (Fraxiparine ، Fraxiforte)
- عوامل مرتبط: فونداپارینوکس (آریکسترا).
آنتاگونیست های ویتامین K از ایجاد عوامل لخته شدن خون جلوگیری می کنند. مقدار به صورت جداگانه تنظیم می شود و باید به طور مداوم با زمان پروترومبین کنترل شود. اثرات با تاخیر زمانی رخ می دهد و پس از قطع بلافاصله قابل برگشت نیست:
- استنوکومارول (سینتروم)
- فن پروکومون (مارکومار)
- وارفارین (کومادین)
بازدارنده های فاکتور Xa فاکتور لخته شدن خون Xa را به طور مستقیم مهار می کند و سریع اتفاق می افتد شروع عمل. آنها پس از قطع یا قطع دارو سریعاً اثرات خود را از دست می دهند. آنها نیازی به تزریق ندارند و نیازی به نظارت یا تنظیم دوز نیست:
- Apixaban (الیکیس)
- بتریکسابان (Bevyxxa)
- ادوکسابان (لیکسیانا)
- ریواروکسابان (Xarelto)
مهار کننده های ترومبین مهار ترومبین پروتئاز ، که تبدیل می شود فیبرینوژن به فیبرین تبدیل می شود دابیگاتران صبح و عصر به صورت کپسول مصرف می شود:
- دابیگاتران (پراداکسا)
فیبرینولیتیک ها (ترومبولیتیک) امروزه کمتر استفاده می شود. درمان دارویی همراه معمولاً فشرده سازی درمانی است. هدف از بین بردن ناراحتی و جلوگیری از سندرم پس از ترومبوتیک است.
پیشگیری
- تمرین فیزیکی
- کاهش وزن
- ترک سیگار
- مایعات کافی بنوشید
- عوامل خطر موثر
- درمان فشرده سازی
- پیشگیری از دارو
