تعاملات با تاکرولیموس | تاکرولیموس

فعل و انفعالات با تاکرولیموس

تاکرولیموس تقریباً به طور کامل در کبد توسط یک آنزیم (CYP34A) پس از جذب در بدن. از آنجا که بسیاری از داروهای دیگر توسط همان آنزیم متابولیزه می شوند ، مصرف همزمان ممکن است منجر به تداخلات با خطر افزایش یا کاهش اثر شود. اگر بعد از پیوند از تاکرولیسم استفاده شود ، خطر رد پیوند وجود دارد. فعل و انفعالات مکرر در ترکیب با رخ می دهد مخمر سنت جان, کاربامازپین، باربیتوراتها ، آمیودارون، سایمتیدین و برخی دیگر آنتی بیوتیک ها. مصرف همزمان آب گریپ فروت نیز می تواند اثرات قابل توجهی در سطح موثر آن داشته باشد تاکرولیموس.

تاکرولیموس و الکل - آیا سازگار است؟

در صورت افزایش حساسیت شناخته شده یا واکنش های آلرژیک در برابر تاکرولیموس، از مصرف باید خودداری شود و در عوض عامل سرکوب کننده سیستم ایمنی دیگری باید مصرف شود. همچنین ناسازگاری در برابر ماکرولید آنتی بیوتیک ها (به عنوان مثال اریترومایسین ، کلاریترومایسین) به دلیل ساختار مشابه تاکرولیموس می تواند منجر به واکنشهای حساسیت بیش از حد شود. باید در نظر گرفته شود که برخی از آماده سازی ها حاوی هستند قند شیر. در صورت اختلالات متابولیکی کربوهیدرات (به عنوان مثال عدم تحمل گالاکتوز ، قند شیر عدم تحمل) ، بنابراین باید اثرات احتمالی را قبل از مصرف تاکرولیموس با پزشک معالج در میان گذاشت.

مقدار مصرف تاکرولیموس

در برنامه سیستمیک ، تاکرولیموس معمولاً به صورت قرص تجویز می شود - با این حال ، در موارد استثنایی ، یک تزریق داخل وریدی نیز امکان پذیر است. بسته به نیمه عمر ، بین کپسول های عقب مانده و غیر عقب مانده تمایز قایل می شود. کپسول عقب مانده یک بار در روز (صبح) مصرف می شود ، در حالی که کپسول غیر عقب مانده دو بار در روز (صبح و عصر) مصرف می شود.

تنظیم دقیق دوز به وزن بدن و بیماری بستگی دارد و توسط پزشک معالج تعیین می شود. در صورت استفاده موضعی به صورت پماد ، 1-2 بار در روز اعمال می شود تا علائم از بین برود. این برنامه را می توان تا یک هفته پس از کاهش علائم ادامه داد.

آینه های تاکرولیموس

استفاده دارویی از تاکرولیموس منوط به محدوده درمانی محدود است. این بدان معنی است که حتی سطح Tacrolimus در خون کمی افزایش می یابد خون می تواند منجر به عوارض جانبی بسیار جدی شود و کمی کاهش سطح می تواند منجر به فقدان اثر مورد نظر شود. بنابراین تنظیم سطح موثر باید توسط پزشک معالج انجام شود و باید به طور منظم کنترل شود.