عوارض
عوارض زیر می تواند در نتیجه بیماری دیورتیکولار مری ایجاد شود:
- غذای به دام افتاده می تواند به عنوان محلی برای پرورش مفید باشد میکروب ها (باکتری) این می تواند منجر به التهاب غشای مخاطی مری شود (ازوفاژیت) فرآیندهای التهابی می تواند به نوبه خود باعث خونریزی مری شود مخاط.
اگر التهاب مزمن منجر به تغییر در بافت مری شود ، مجاری عفونی لوله ای ، به اصطلاح فیستول ، ایجاد می شود که می تواند ارتباطی با ساختارهای مجاور ، به ویژه سایر اندام های توخالی ایجاد کند.
- برگشت مجدد بقایای غذا می تواند باعث شود استنشاق این بقایای غذا (آسپیراسیون) ، به ویژه در شب. این می تواند منجر به شدید (مکرر) شدید شود ذات الریه (ذات الریه آسپیراسیون) و چرک زخم در ریه ها (ریوی آبسه).
- در موارد بسیار نادر ، کشش بیش از حد دیورتیکولوم می تواند منجر به پارگی (پارگی) دیواره دیورتیکول شود. این اجازه می دهد تا کایم به داخل منتقل شود قفسه سینه حفره. این می تواند باعث التهاب تهدید کننده حیات مدیاستینوم شود (مدیاسینیت).
- همچنین بیماران مبتلا به دیورتیکول مری با افزایش خطر ابتلا به تومور بدخیم مری (کارسینوم مری) مواجه هستند. تحریک مزمن مری مخاط می تواند فرآیندهای بازسازی بافت را تحریک کند ، که در بدترین حالت می تواند منجر به ایجاد تومور شود.
تشخیص
اشعه ایکس -پاپ اسمیر: در طول این معاینه از مری عکسبرداری می شود در حالی که بیمار یک ماده حاجب اشعه ایکس را قورت می دهد. ماده حاجب بر روی دیواره مری اعمال می شود و در نتیجه برای ارزیابی در دسترس قرار می گیرد. از ویژگیهای بارز بیماری دیورتیکولار ، ایجاد برآمدگی مری دور تا کیسه شکل است.
این مورد به این دلیل مورد استفاده قرار می گیرد که عامل کنتراست به داخل ریه ها تنفس (استنشاق) می شود. اگر یک ماده حاجب غیر محلول در آب وارد ریه ها شود ، این منجر به واکنش جسم خارجی (واکنش بدن به ماده حاجب) و التهاب آن می شود. ریه بافتی که درمان آن مشکل است. ویدئو فلوروسکوپی پویا (بررسی رادیولوژیکی بلع): این روش معاینه رادیوتوکسیک کمتر و آموزنده تر از روش های قدیمی است اشعه ایکس بلع.
با یک دوربین دیجیتال ، مری در حین عمل بلع فیلمبرداری و ضبط می شود. ساکشن دیورتیکولار و به ویژه اختلالات حرکتی مری در حین عمل بلع را می توان به خوبی تشخیص داد. مزیت دیگر این است که در ارزیابی اختلالات حرکتی مری در طول معاینات مکرر ، امکان مقایسه با تصاویر قبلی وجود دارد و پیشرفت درمان را می توان ثبت کرد.
ازوفاگومانومتری (اندازه گیری فشار مری): در این روش ابتدا یک لوله نازک (کاتتر) از طریق بینی به معده و سپس به آرامی به سمت دهان، به این ترتیب بیمار باید مقداری آب را به طور مرتب قورت دهد. هنگامی که کاتتر به عقب کشیده می شود ، فشار داخلی مری به طور دائمی در انتهای سوند اندازه گیری می شود. یک گرافیک کامپیوتری شرایط فشار را در طول مری نشان می دهد.
اختلالات مری را می توان از این طریق تشخیص داد. با این معاینه ، اختلالات عملکردی مری قابل تشخیص است ، زیرا می تواند در ناحیه عضله اسفنکتر تحتانی مری در زمینه تشکیل دیورتیکول اپیفرنال رخ دهد. از آنجایی که دیورتیکول های کششی پارابرانشیال باعث افزایش فشار داخلی دیواره مری به عنوان علت ایجاد آنها نمی شوند ، بررسی این نوع دیورتیکولا معنی دار نیست آندوسکوپی (مری گاستروسکوپی): "آندوسکوپی" (آندوسکوپی) مری یک روش استاندارد برای تشخیص دیورتیکولوم نیست.
هنگامی که عدم قطعیت از معاینات قبلی باقی می ماند (تأیید تشخیص ، حذف تومور) ، عوارض (التهاب) یا نمونه بافت (بیوپسی) مورد نیاز است. در یک گاستروسکوپی، یک دوربین لوله انعطاف پذیر (آندوسکوپ) توسط بیمار در حین بیهوشی سبک "بلعیده می شود" ، که سپس تصاویری از داخل مری و معده به مانیتور رایج ترین دلیل برای انجام آندوسکوپی حذف تومور مری است. در مورد بیماری دیورتیکولار ، آندوسکوپی باید با احتیاط خاصی انجام شود زیرا دیورتیکولار پایدار نیست و به راحتی می توان با آندوسکوپ سوراخ کرد.
