دیورتیکول مری

مترادف

دیورتیکول زنکر ، دیورتیکول امولسیون ، دیورتیکول کششی ، دیورتیکول هایپوفارنکس ، دیورتیکول گردن رحم ، گونی مری پزشکی: دیورتیکول مری

تعریف

دیورتیکول برجستگی های مادرزادی یا اکتسابی قسمت های دیواره یک اندام توخالی (مری ، روده ، مثانه) دیورتیکول می تواند در کل اتفاق بیفتد دستگاه گوارش. آنها بیشتر در روده بزرگ یافت می شوند (دیورتیکولوزیس) ، اما آنها همچنین می توانند در مری یافت شوند.

دیورتیکول مری (دیورتیکول مری) اصطلاحی است که برای توصیف برآمدگی در دیواره مری استفاده می شود. انواع مختلف دیورتیکول وجود دارد ، بسته به اینکه کدام لایه از دیواره مری در تشکیل دیورتیکول نقش دارد. بین دیورتیکول های کششی (دیورتیکول "واقعی") و دیورتیکول تپشی (دیورتیکول "کاذب") تمایز قائل می شود.

همهگیرشناسی

دیورتیکول مری (دیورتیکول مری) یک بیماری نادر است ، اما با افزایش سن خطر ابتلا به این بیماری افزایش می یابد. 80٪ مبتلایان را مردان تشکیل می دهند که دو سوم آنها بیش از 70 سال سن دارند. رایج ترین دیورتیکول ، دیورتیکول زنکر با حدود 70 درصد و به دنبال آن دیورتیکول پارابروشیال با حدود 21 درصد است.

دیورتیکول اپیفرنال در حدود 9٪ موارد کمتر دیده می شود. مری طبیعی همراه با انتقال به معده

• دیورتیکول
• مری
• معده (گاستر)

دیورتیکول واقعی (کشش دیورتیکولوم) برآمدگی تمام لایه های دیواره مری است. این شکل در اثر کشش (کشش) از خارج دیواره مری ایجاد می شود.

این شکل از دیورتیکول می تواند به ویژه در ناحیه ای که تراشه شکاف خورده است (انشعاب نای) و برونش های بزرگ اصلی (شاخه های نای). بنابراین به آنها دیورتیکول parabronchial (= دیورتیکول خوابیده در کنار شاخه های نای) نیز گفته می شود. علل ایجاد دیورتیکول های کششی متفاوت است: در طی رشد جنینی (دوره رشد قبل از تولد انسان) ، بقایای پل های بافتی بین مری و نای می توانند باقی بمانند و بنابراین باعث ایجاد کشش در دیواره مری می شوند.

این بدان معناست که مری به طور کامل از نای جدا نمی شود. کشش اسکار ، به عنوان مثال پس از لنفادنیت ، همچنین می تواند منجر به ایجاد یک انحراف کششی (التهاب غیر خاص ، مرض سل) این اسکارها باعث می شوند که دیواره مری مانند سوزن یا قیف به بیرون کشیده شود.

دیورتیکول هایی که از این طریق تشکیل می شوند معمولاً یک یافته تصادفی هستند ، کوچک هستند و معمولاً ناراحتی ایجاد نمی کنند. بر خلاف دیورتیکول های کششی ، دیورتیکول های کاذب (امولسیون یا دیورتیکول کاذب) اغلب با ناراحتی بیمار همراه است. دیورتیکول نبض به دلیل نقاط ضعف دیواره عضله مری ایجاد می شود.

در حین عمل بلع ، انقباض عضلانی مری و حمل و نقل غذا باعث افزایش فشار در مری می شود ، در نتیجه قسمت هایی از غشای مخاطی (مخاط و زیر مخاط) می تواند از طریق شکافی در دیواره عضلانی مری بیرون زده باشد. می توان گفت عدم تعادل بین فشار موجود در مری و پایداری دیواره عضله وجود دارد. دیورتیکول زنکر یکی از دیورتیکول های ضربان دار است.

دیورتیکول زنکر (به نام Friedrich A. von Zenker آسیب شناس 1825-1898) با 70٪ شایعترین دیورتیکول مری است و کمی بالاتر از مری قرار دارد دهان (مری ورود روبروی معده) در دیواره پایین پشت گلو (هیپوفارنکس). ضعف عضلانی دیورتیکولوم زنکر مثلث کیلیان نیز نامیده می شود. این یک ضعف منظم دیواره مری است ، به همین دلیل بسیاری از دیورتیکول های Pulion در این ناحیه ایجاد می شوند.

فرض دیگر این است که یک اختلال عملکردی در اسفنکتر فوقانی مری (مری) وجود دارد دهان) این اختلال عملکرد منجر به افزایش فشار بر شکاف عضلانی کیلیان می شود که منجر به تشکیل دیورتیکول می شود. در حدود 10٪ موارد ، دیورتیکول ریوی درست قبل از عبور مری از داخل آن قرار دارد دیافراگم داخل شکم

در آنجا به آنها دیورتیکول اپیفرنال گفته می شود (دیورتیکول هایی که بالای آن قرار دارند) دیافراگم) این دیورتیکول می تواند توسط یک اسفنکتر مری تحتانی (اسفنکتر مری تحتانی) ایجاد شود ، که می تواند باعث ازدحام مواد غذایی شود و بنابراین فشار وارد شده بر دیواره مری در این منطقه افزایش یابد. دیورتیکول اپیفرنال می تواند به اندازه قابل توجهی برسد. بر این اساس ، شکایات نیز بیشتر رخ می دهد. در موارد نادر ، ممکن است دیورتیکول مری به دلیل تومور مری یا عملکرد بیش از حد عضلات مری (مری فوق انقباض) ایجاد شود.