عمل لیز خوردن دیسک ستون فقرات گردنی | جراحی لغزش دیسک ستون فقرات گردنی

عمل لیز خوردن دیسک ستون فقرات گردنی

برای عمل فتق دیسک در ستون فقرات گردنی ، معمولاً دو روش مختلف در نظر گرفته می شود:

  • دیسککتومی قدامی با همجوشی شکمی: این یک روش جراحی میکروسکوپی است که نیاز به دسترسی از جلو از طریق گردن. در اینجا بیمار در وضعیت خوابیده روی میز عمل قرار می گیرد. دسترسی از طریق یک برش کوچک در گردن.

بعد از باز شدن ، عضلات و ساختارهای اطراف (عروق, اعصاب، نای یا غده تیروئید) با دقت به كنار رانده می شوند تا نمای ستون فقرات را نمایان كنند. مبتلا دیسک بین مهره ای جستجو می شود و به طور کامل حذف می شود. پیوندهای استخوانی مهره ها که منقبض می شوند کانال نخاعی همچنین می تواند حذف شود.

  • روزن بینی پشتی با تسکین ریشه عصب: این کار از طریق دسترسی از پشت انجام می شود. دسترسی از پشت از طریق پشت عمدتا در مورد دیسک های فتق به پهلو (به صورت جانبی) انجام می شود. در مورد پیوست های استخوانی اضافی به بدن مهره، این روش نسبت به دسترسی از جلو پایین است.

این عمل در وضعیت مستعد / سمت بیمار انجام می شود. پس از یک برش کوچک در گردن عضلات گردن با احتیاط به سمت کنار رانده می شوند تا ستون فقرات گردنی نمایان شود. سپس بخشهایی از قوس مهره ای و مبتلا دیسک بین مهره ای حذف می شوند

بسته به نوع دیسک فتق ، جراح روش مناسب را انتخاب می کند. در موارد پیچیده ، ترکیبی از دو روش جراحی نیز ممکن است لازم باشد. روش استاندارد دیسککتومی با دسترسی از جلو از طریق گردن است ، زیرا با دسترسی از پشت به عقب نخاع همیشه در مقابل است بدن مهره.

هر دو روش تحت انجام می شود بیهوشی عمومی در طول اقامت در بیمارستان به عنوان جایگزین دیسک ، یا به اصطلاح قفس ساخته شده از تیتانیوم یا پروتز دیسک استفاده می شود. با این حال ، پروتز فقط در بیماران جوان بدون پیوند استخوانی یا تخریب برجسته اجسام مهره ای استفاده می شود.

مزیت پروتز دیسک تحرک دائمی در بخش عمل شده است ، زیرا پروتز مبتنی بر دیسک واقعی است. از یک هسته نرم داخلی و یک ساختار بیرونی محکم تر تشکیل شده است. برای کسانی که این پروتز زیر سوال می رود و معقول به نظر می رسد ، باید همیشه به صورت جداگانه برای هر بیمار همراه با پزشکی که وی را معالجه کرده است تصمیم گیری شود.

به جای قفس ، یک تراشه استخوان از بیمار تاج ایلیاک میتواند مورد استفاده قرار گیرد. با این حال ، این روش امروزه کمتر مورد استفاده قرار می گیرد ، زیرا بیماران مبتلا به درمان قفس می توانند زودتر از زمان عمل جراحی شوند. معایب قفس اما سفت شدن قسمت مهره ای آسیب دیده است که می تواند منجر به محدودیت تحرک در این ناحیه شود.

در شرایط خاص ، ممکن است لازم باشد که ستون فقرات را با یک سیستم پیچ میله ای یا صفحه ای تثبیت کنیم تا بی ثباتی ستون فقرات را خنثی کند. مانند هر عملیاتی ، این روش خطرات نیز دارد. اول از همه ، باید به خطرات عمومی جراحی اشاره کرد: خونریزی بعد از عمل در ناحیه عمل ، عفونت یا التیام زخم اختلالات ممکن است رخ دهد.

علاوه بر این ، جراحی در ستون فقرات گردنی می تواند منجر به آسیب به آن شود نخاع or اعصاب. این خود را با اختلالات حسی یا اختلالات حرکتی تا فلج نشان می دهد. با این حال ، آسیب های عصبی بسیار نادر است.

علاوه بر این ، ساختارهای اطراف مانند عضلات ، تورم, غده تیروئید or عروق می تواند آسیب ببیند. موقت خشونت ممکن است بعد از عمل رخ دهد ، اما این معمولاً دوباره فروکش می کند. بلع دردناک نیز می تواند در روزهای اول پس از عمل رخ دهد.

به طور کلی ، عوارض نادر است. این عمل به عنوان بخشی از اقامت در بیمارستان انجام می شود. معمولاً بیمار یک روز قبل از عمل در بخش بستری می شود.

خود عمل معمولاً بین یک ساعت تا 90 دقیقه طول می کشد. عوارض نادر است ، اما ممکن است. به دنبال آن 2 تا 7 روز اقامت در بیمارستان بستری می شود. مدت اقامت بستگی به بیمارستان دارد ، همچنین به بهبودی بیمار یا بروز عوارض نیز بستگی دارد.