عملکرد سیناپسهای شیمیایی | شکاف سیناپسی

عملکرد سیناپس های شیمیایی

هر وقت الف سلول عصبی سیگنالی را به عضله ، غده یا سلول عصبی دیگر می فرستد ، انتقال از طریق شکاف سیناپسی انجام می شود که عرض آن فقط حدود 20-30 نانومتر است. پسوندهای طولانی سلولهای عصبی (که به آنها "آکسون" نیز گفته می شود) تکانه عصبی را هدایت می کند (یعنی "پتانسیل عمل") از مرکز سلول عصبی به سلول هدف شکاف سیناپسی بین آکسون و سلول هدف (به عنوان مثال سلول عضلانی).

در غشای پیش سیناپسی - یعنی غشایی که در انتهای آن قرار دارد آکسون - به اصطلاح وزیکول سیناپسی ریخته می شود انتقال دهنده عصبی به شکاف سیناپسی وارد شوید. در انتهای دیگر شکاف سیناپسی، در مثال ما ، یک سلول عضلانی با غشای پس سیناپسی است ، یعنی غشایی که بعد از آن واقع شده است شکاف سیناپسی. این غشا شامل گیرنده هایی است که انتقال دهنده هستند پتانسیل عمل به محض اینکه انتقال دهنده عصبی به آن متصل می شود.

مشهور انتقال دهنده عصبی به عنوان مثال دوپامین (معروف به دارو) كوكائين!) به محض تشکیل پتانسیل های عملکرد کافی در غشا post پس سیناپسی ، سلول عضلانی واکنش نشان داده و منقبض می شود. این مورد در مورد سلولهای غده ای یا سایر سلولهای عصبی نیز صدق می کند. این انتقال سیگنال طی چند میلی ثانیه اتفاق می افتد. در مورد برق سیناپس، انتقال مستقیماً از طریق تکانه های الکتریکی و بدون مدل سازی شیمیایی صورت می گیرد.

انتقال دهنده عصبی

انتقال دهنده های عصبی مواد پیام رسان هستند که سیگنال را از یک انتقال می دهند سلول عصبی به دیگری. سیگنال ارسالی می تواند فعال یا مهار سلول عصبی زیر باشد. این بستگی به این دارد که کدام ماده پیام رسان درگیر می شود و گیرنده های موجود در غشای پس سیناپسی سلول عصبی دوم وجود دارد.

انتقال دهنده های عصبی انواع مختلفی دارند که می توانند در سیستم عصبی مرکزی و محیطی عمل کنند. استیل کولین یک ماده پیام رسان بسیار مهم در بدن انسان است. در بسیاری از موارد به عنوان یک فرستنده عمل می کند سیناپس، هر دو در مرکز سیستم عصبی، که شامل مغز و نخاع، و در محیط سیستم عصبی، که شامل کل سیستم عصبی به جز سیستم مرکزی است.

در محیط سیستم عصبی, استیل کولین دارای دو عملکرد مهم است. از یک طرف ، این ماده پیام رسان است که تحریک را از سلول عصبی به عضله منتقل می کند. از طرف دیگر ، برای انتقال سیگنال ها در سیستم عصبی خودمختار عمل می کند ، عملکردهایی مانند هضم یا ترشح عرق ، یعنی فرایندهایی را که نمی توانیم آگاهانه کنترل کنیم ، کنترل می کند.دوپامین یک فرستنده است که به طور عمده در سیستم عصبی مرکزی نقش دارد.

از یک طرف ، در ابتکار نقش دارد و هماهنگی حرکت از دست دادن قطعی دوپامینسلول های عصبی تولید می شود ، به عنوان مثال ، به صورت بیماری پارکینسون (موربوس پارکینسون) همچنین عملکرد مهمی در رشد انگیزه و رانندگی دارد.

همراه با نوراپی نفرین ، همچنین دارای یک اثر تقویت کننده شادی است. بنابراین به عنوان یکی از "خوشبختی" نیز شناخته می شود هورمون" در بقیه نقاط بدن نیز اثری مشابه آدرنالین یا نورآدرنالین، به عنوان مثال با افزایش خون فشار. در دوزهای مشخص باعث افزایش خون جریان به اندام های شکمی ، از جمله کلیه ها.