عملکرد
کل تروپونین متشکل از تروپونین C ، I و T. در عضله اسکلتی و قلبی ، تروپونین I و T همراه با پروتئین عضلانی تروپومیوزین مانند ترمز اعمال شده در انقباض عضلانی عمل می کنند. این امر احتمالاً با پوشاندن و در نتیجه مسدود کردن محل های تعامل عضله انقباضی انجام می شود پروتئین ها در حالت استراحت فقط وقتی عضله سیگنال انقباض را از طریق عصب دریافت می کند ، این ترمز آزاد می شود و با کوتاه شدن دستگاه انقباضی حرکت عضله رخ می دهد.
در سطح میکروسکوپی ، این سیگنال افزایش در است کلسیم غلظت در پلاسمای سلول عضلانی. کلسیم یونها توسط تروپونین C ، که باعث تغییر شکل کمپلکس تروپونین می شود ، اصطلاحاً یک تغییر ساختاری. این تغییر ساختار باعث می شود که کل مجموعه کمی جابجا شود و در نتیجه مکان های متقابل عضله آزاد شود پروتئین ها و باعث انقباض آنها می شود.
این فرایند در عضله منقبض شده در میلیون ها سایت به طور همزمان به دلیل افزایش اتفاق می افتد کلسیم غلظت در کل پلاسمای سلول قدرت انقباض عضله با توجه به قدرت تکانه عصبی ورودی تعیین می شود. یک محرک بسیار قوی باعث می شود غلظت کلسیم با شدت بیشتری افزایش یابد که تقریبا کل تروپونین را تغییر شکل می دهد. این باعث می شود تعداد زیادی از سایت های متقابل دستگاه انقباضی در معرض قرار گیرد. این باعث می شود عضله با شدت و سرعت بیشتری نسبت به محرک ضعیف تری منقبض شود.
تست تروپونین
La تست تروپونین غلظت تروپونین در را تعیین می کند خون. غالباً ، فقط تروپونین T و من مورد آزمایش قرار می گیریم ، همانطور که این دو مورد هستند پروتئین ها مختص قلب عضله ، یعنی معمولاً فقط در آنجا یافت می شود. برای آزمایش غلظت تروپونین ، کشیدن مقدار کمی از کافی است خون، معمولاً از رگ.
به طور معمول ، غلظت در آزمایش می شود خون سرم ، یعنی قسمت خون آبی. آزمایش واقعی با کمک به اصطلاح سنجش ایمنی انجام می شود. با این روش دقیق می توان غلظت تروپونین را دقیقاً تعیین کرد.
متناوباً ، یک تست سریع وجود دارد ، عملکرد و ارزیابی آن مشابه یک آزمایش تجاری است تست حاملگی، اما با خون انجام می شود. با این حال ، آزمایش سریع اجازه تعیین دقیق غلظت را نمی دهد ، بلکه فقط افزایش تروپونین بالاتر از مقدار طبیعی را تشخیص می دهد. اندازه گیری غلظت تروپونین پس از یک دوره چند ساعته تکرار می شود.
در یک فرآیند حاد ، مانند قلب حمله ، تغییر در مقادیر شناسایی می شود. از طرف دیگر ، اگر هر دو مقدار مشابه باشند ، احتمالاً علت افزایش تروپونین برای مدت زمان طولانی تری وجود داشته است. تروپونین قلب به سختی در خون یک بزرگسال سالم اتفاق می افتد.
بنابراین هیچ مقداری خیلی کم است. مقدار حداکثر برای افزایش تروپونین به طور بالقوه خطرناک در مورد تروپونین T غلظت بیش از 0.1 نانوگرم در میلی لیتر (0.1 میکروگرم در لیتر) است. اگر شدید قلب حمله رخ می دهد ، این مقدار می تواند به 90 نانوگرم در میلی لیتر و بیشتر برسد.
وضعیت با مقدار استاندارد تروپونین I. مشابه است. در اینجا نیز غلظت باید زیر 0.1 - 0.2 نانوگرم در میلی لیتر باشد ، در حالی که در افراد سالم به میزان کمی قابل تشخیص است. افزایش سطح تروپونین دلایل زیادی می تواند داشته باشد.
اغلب آنها را می توان به آسیب عضله قلب ردیابی کرد. این تنها بافت انسانی است که مقادیر زیادی تروپونین قلب در آن یافت می شود. بنابراین حتی آسیب کم به عضله قلب باعث افزایش قابل اندازه گیری سطح تروپونین می شود.
با این حال، سکته همیشه لازم نیست دلیل افزایش تروپونین باشد. حتی جزئی اختلالات گردش خون عضله قلب می تواند منجر به تغییر مقادیر به دلیل آسیب سلول شود. التهاب عضله قلب ، اصطلاحاً میوکاردیت یا اختلالات عملکردی قلب ، به اصطلاح کاردیومیوپاتی ، نیز می تواند باعث افزایش سطح تروپونین شود.
If کلیه عملکرد ضعیف است ، هیچ فیلتر خون وجود ندارد و تروپونین T می تواند در بدن جمع شود. اگر چندین عامل از اینها جمع شوند ، مقدار تروپونین بدون آسیب دیدگی شدید به عضله قلب ، به عنوان مثال از طریق سکته. بنابراین افزایش فقط غلظت تروپونین در خون نسبتاً مشخص نیست ، اما در افراد کاملاً سالم نباید اتفاق بیفتد. علائم سکته قلبی
