انچندرال استخوان سازی استخوان بندی غیرمستقیم از درون است که در مرحله میانی رخ می دهد غضروف. بافت همبند و مزانشیم مواد اولیه برای آن هستند استخوان سازی. اگر بافت همبند در ساختار تغییر می کند ، سپس می تواند باعث ایجاد شدید شود استخوان سازی اختلالات
استخوان بندی انکوندرال چیست؟
استخوان بندی انکوندرال استخوان بندی غیرمستقیم از درون است که از طریق مرحله میانی رخ می دهد غضروف. استخوان سازی یا استئوژنز تشکیل بافت استخوانی است. در ارگانیسم انسان از یک سو در حین رشد و از سوی دیگر برای بازسازی پس از شکستگی استخوان صورت می گیرد. استخوان جدید یا مستقیماً از آن تشکیل می شود بافت همبند یا از طریق یک مرحله متوسط شکل می گیرد. غضروف عناصر معمولاً به عنوان یک مرحله میانی عمل می کنند. استخوان بندی کندر یک فرایند غیرمستقیم است که از طریق مراحل میانی انجام می شود. محصول نهایی نیز استخوان جایگزین نامیده می شود. استخوان بندی کندرال یا از داخل یا خارج رخ می دهد. هنگامی که استخوان بندی از خارج رخ می دهد ، به آن استئوژنز پریکندرال گفته می شود. از طرف دیگر استخوان سازی انسوندرال استخوان سازی از داخل است. نقطه مقابل استخوان بندی استخوانی استخوان سازی است که در آن استخوان مستقیماً از بافت همبند تشکیل می شود. نوع سوم تشکیل بافت استخوانی ، استخوان بندی موضعی است که ضخامت رشد استخوان را در بر می گیرد. در این نوع رشد ، بافت استخوان به مواد از پیش موجود استخوان متصل می شود. به عنوان مثال ، استخوان بندی اطراف چربی یک نوع استخوان بندی مفروض است.
کارکرد و وظیفه
همراه با بافت پیوندی ژلاتینی ، به اصطلاح مزانشیم ، بافت پیوندی جنینی را تشکیل می دهد. مزانشیم ماده اساسی برای توسعه بافت همبند شل و سفت شبکه ای است. این در توسعه عضله صاف و قلب عضله ، به کلیه ها و قشر آدرنال کمک می کند و برای تشکیل سیستم خون ساز از جمله همه موارد مورد نیاز است. خون و لنفاوی عروق. جدا از این، استخوان ها و غضروف از مزانشیم تشکیل می شود. در طی استخوان بندی غضروفی ، عناصر غضروفی از مواد تشکیل می شوند که به آنها اسکلت اولیه گفته می شود. به دلیل این مرحله میانی ، به این فرآیند استخوان بندی غیر مستقیم نیز گفته می شود. نتیجه استخوان ها استخوان های جایگزین هستند استخوان بندی از خارج ، استخوان بندی دورچاندرال است. در این فرایند ، استئوبلاست ها از استخوان جدا می شوند پوست غضروف (پریکندریوم) و به شکل حلقه در اطراف مدل غضروف تجمع می یابد. بنابراین ، یک کاف استخوانی تشکیل می شود که به رشد ضخامت استخوان کمک می کند و بنابراین به عنوان استئوژنز تظاهری در نظر گرفته می شود. استخوان بندی انچندرال از این نوع رشد استخوان متمایز است زیرا استخوان بندی در این فرایند از داخل انجام می شود. خون عروق رشد در طی این فرآیند قطعه قطعه به بافت غضروف وارد شوید. همراه است خون عروق، سلولهای مزانشیمی نیز به داخل غضروف مهاجرت می کنند. سپس تمایز سلول ها صورت می گیرد. برخی از سلولهای مزانشیمی مهاجر به غضروف های غضروفی تبدیل می شوند. برخی دیگر به استئوبلاست بالغ می شوند. کندروکلست ها استخوان را تجزیه می کنند. استئوبلاست ها مسئول تشکیل استخوان هستند. رشد طول ، که به عنوان رشد بینابینی نیز شناخته می شود ، در اپی فیز رخ می دهد مفاصل به دلیل فرآیندهای تجمع و تجزیه دائمی. یک فضای داخلی در داخل استخوان ایجاد می شود. این فضای داخلی به عنوان مدولا اولیه شناخته می شود و در شکل گیری واقعی نقش دارد مغز استخوان. در هر دو استخوان سازی استخوان حلقوی و اطراف استخوانی ، استئوبلاست ها چیزی را که به عنوان استئوئید به عنوان ماده اصلی شناخته می شود ، آزاد می کنند. تحت تأثیر استئوبلاست آنزیم ها, کلسیم نمک روی استخوان رسوب می کنند ، در نتیجه استئوبلاست ها به استئوسیت ها متمایز می شوند. نقاط شروع هر استخوان بندی را مرکز استخوان سازی یا هسته استخوان می نامند.
بیماری ها و اختلالات
شناخته شده ترین تصاویر بالینی مربوط به استخوان بندی ، اختلالات موسوم به استخوان سازی است که عمدتا توسط ارتوپدی مورد بررسی قرار می گیرد. یکی از بیماریهای شناخته شده در این گروه است بیماری Osgood-Schlatter. در این بیماری ، تکه های استخوان آزاد به عنوان بخشی از استخوان بندی مختل شده جدا می شوند. بسیاری از ورزشکاران تحت تأثیر قرار می گیرند. علت آن فقدان است تعادل بین ظرفیت تحمل بار و واقعی فشار روی غضروف بارهای سنگین در زانو مفاصل به ویژه اغلب با پدیده مرتبط هستند. در بیماری Osgood-Schlatter، آپوفیز استخوان درشت نی با مکانیکی بیش از حد بارگذاری می شود فشار، به طوری که همه نوع استخوان بندی مختل می شود. در نزدیکی جلوی استخوان بندی محل قرارگیری اجزای تاندون فیبری قرار دارد. در این محل ، ضخیم شدن غده درشت نی رخ می دهد. به دلیل فرآیندهای پوکی استخوان ، نواحی کوچکتر ناحیه آسیب دیده به شکل استخوان های آزاد از بافت جدا می شوند. بیماری شکننده استخوان همچنین با اختلال در استخوان سازی ارتباط دارد. افراد مبتلا از نور غیر طبیعی و به راحتی شکننده رنج می برند استخوان ها به دلیل تغییرات ژنتیکی در کلاژن های نوع یک آنها. این کلاژن ها جزء اصلی بافت همبند هستند. از آنجایی که هم استخوان بندی درون و هم اطراف استخوان از بافت همبند استفاده می کنند ، 90 درصد ماتریس استخوان در بیماران مبتلا به این بیماری ارثی تغییر می کند. تصور می شود که علت آن جهش نقطه ای است کروموزوم 7 و 17. علائم اصلی شامل بدشکلی های اسکلتی ، خم شدن ستون فقرات و افزایش بیش از حد مفاصل. گاهی اوقات استخوان سازی نه تنها در غضروف بلکه در بافت نرم نیز اتفاق می افتد. این نیز یک پدیده آسیب شناختی است که اغلب با به اصطلاح مرتبط است میوزیت. استخوان بندی عضلات با کلسیم رسوبات نمکی یکی از اصلی ترین علائم این پدیده است. در همین حال ، یک علت خود ایمنی برای این بیماری در نظر گرفته شده است.
