علائم و شکایات زیر ممکن است نشان دهنده ذات الریه (ذات الریه) باشد:
- تنگی نفس (تنگی نفس) علائم اصلی همراه با آن است سرفه، و توسط 68 of از بیماران <65 سال سن گزارش شده است (80 ≥ از بیماران ≥ 65 ساله).
- علائم کلاسیک دیگر شامل پلورال است درد به دلیل همزمانی پلوریستی (جنون) و تب. این علائم به ندرت توسط بیماران مسن گزارش می شود.
توجه داشته باشید
- بیماران به ویژه بیماران مسن (میانگین سنی 70 سال) - با جامعه اکتسابی ذات الریه (CAP) ممکن است جنب و جوش باشد اما هنوز هم باکتریایی است. پیش بینی کننده باکتری وریدی در مطالعه CAPNETZ بود.
- یک آزمایش آنتی ژن پنوموکوک مثبت ،
- مقدار CRP> 200 میلی گرم در لیتر و
- A اوره مقدار 30 میلی گرم در دسی لیتر
- در حداکثر 5٪ از بیماران با سو initial ظن اولیه از عفونت ذات الریه، سایر بیماری های ریوی ممکن است وجود داشته باشد (به تشخیص افتراقی در زیر مراجعه کنید).
در مطالعه ای از انگلستان ، 86٪ از بیماران مبتلا به ذات الریه حداقل یکی از 4 علائم زیر را داشتند:
- دمای بدن> 37.8 درجه سانتیگراد (خطر نسبی [RR] = 2.6).
- صدای ترک خوردن در ریه ها (RR = 1.8)
- نبض> 100 ضربان در دقیقه (RR = 1.9)
- شریانی اکسیژن اشباع (SpO2) <95 (انگشت پالس اکسیمتری) (RR = 1.7).
ذات الریه در کودکی
- در یک متاآنالیز از 23 مطالعه کوهورت آینده نگر که در مجموع 13,833 کودک (1 ماه تا 21 سال) را شامل می شود ، هیچ علامت مشخصی تعیین کننده تشخیص بیماری اکتسابی جامعه نیست. ذات الریه (AEP ؛ CAP). انجمن هایی برای این موارد پیدا شدند:
- دمای بدن بالا رفته (> 37.5 درجه سانتیگراد) ؛ حساسیت (درصد بیماران مریضی که با استفاده از آزمایش بیماری در آنها تشخیص داده شده است ، به عنوان مثال نتیجه آزمایش مثبت اتفاق می افتد) 80-92٪ ، ویژگی (احتمال اینکه در واقع افراد سالم که بیماری مورد نظر را ندارند نیز به عنوان با آزمایش سالم) 47-54٪.
- تاکی پنه (سرعت تنفس> 40 در دقیقه در کودکان> 12 ماه) حساسیت 79٪ ، ویژگی 51٪.
- حداقل هیپوکسمی متوسط (اکسیژن اشباع ≤ 96)) حساسیت 64٪ ، ویژگی 77٪.
- افزایش کار از تنفس + صداهای نفس ("غرغر") ، بال زدن بینی و جمع شدگی قفسه سینه.
- درد قفسه سینه (در نوجوانان با احتمال زیاد ذات الریه).
معمولی اکسیژن اشباع (SpO2) در شریانی محیطی خون (> 96٪) احتمال ذات الریه را کاهش می دهد.
یادداشتهای بعدی
- در صورت وجود ، وقوع یافته های شکمی ("شکم ذات الریه").
- توجه: در نوزادان تازه متولد شده ، تنش شکمی رفلکس و هواشناسی ممکن است غالباً وجود نداشته باشد پریتونیت (التهاب صفاقی) حاضر است.
پنومونی لوبار در مقابل برونکوپنومونی
پنومونی لوبار را می توان با شروع حاد علائم از برونکوپنومونی ، که علائم آن به تدریج ایجاد می شود ، تشخیص داد. پنومونی لوبار - فرم پیشرونده ای که در آن التهاب ریه بافت روی کل لوب های ریه تأثیر می گذارد - درمان نشده است.
- شروع حاد
- تب - febris Continua در حدود 39-40 درجه سانتی گراد
- سرفه همراه با خلط که از روز دوم معمولاً قهوه ای مایل به قرمز با لخته های فیبرین است
- تاکیپنه (> 20 تنفس در دقیقه در حالت استراحت).
- کم عمق تنفس/ تنگی نفس (تنگی نفس) ، احتمالاً تنفس بال بینی.
- لرز
- تاکی کاردی - ضربان قلب خیلی سریع:> 100 ضربان در دقیقه.
- ممکن است همراه باشد میوکاردیت (التهاب قلب ماهیچه).
- در بیماری گسترده سیانوز مرکزی - رنگ قرمز آبی رنگ پوست و غشای مخاطی / زبان مرکزی در نتیجه کمبود اکسیژن خون - ممکن است
- وابسته به تنفس درد قفسه سینه (درد قفسه سینه) همزمان پلوریستی / پلوریت.
- احتمالاً هموپتیز (سرفه کردن خون)
- تعریق زیاد
- لب مکرر تبخال (تبخال)
به دلیل استفاده فعلی از عوامل شیمی درمانی ، چنین دوره هایی از پنومونی لوبار اکنون به ندرت مشاهده می شود. برونکوپنومونی - نوعی پیشرفت که در آن التهاب به صورت کانونی برونش را تحت تأثیر قرار می دهد.
- بی قاعده تب، به آرامی افزایش می یابد.
- خلط مخاطی
- در کودکان، استفراغ، تشنج و علائم سندرم مننژ (بیماری قارچ) منینژ ایجاد علائم مختلف ، مانند سردرد ، سفتی گردن)
پنومونی آتیپیک
- شروع موذیانه
- سرفه تحریک کننده خشک
- تب متوسط و بدون لرز
- فقط کمی خلط
- سردرد و درد عضلانی
- خستگی
- گلو درد
- تهوع (حالت تهوع) ، استفراغ
- کاهش احساس فردی بیماری
پنومونی بیمارستانی (ذات الریه بیمارستانی ، HAP)
از آنجا که حتی تشخیص مشکوک باید مربوط به درمان باشد ، تشخیص HAP در صورت وجود یک نفوذ ریوی جدید یا پیشرونده (تراکم بافتی رادیوگرافی قابل مشاهده در داخل ریه که به عنوان یک نتیجه التهابی رخ داده است) ، در ترکیب با دو یا سه معیار دیگر:
