پریودنتیت: علائم ، علل ، درمان

پریودنتیت (مترادف: پیوره آلوئولار ؛ پریودنتیت آپیکالس ؛ پریودنتوپاتی ؛ پریودنتوز ؛ عفونت همیشگی ؛ پیروره آلوئولاریس ؛ ICD-10 K05.2: حاد پریودنتیت؛ پریودنتیت انگلیسی؛ K05.3: مزمن پریودنتیت) متعلق به پریودنتوپاتی ها (بیماری های پریودنتوس) است. پریودنتیم یا تخت دندان ، یک دستگاه پشتیبانی پیچیده و پیچیده است که شامل سمان دندان ، انواع مختلف لثه، رباط ها ، خون عروق، و فک استخوان ها. پریودنتیت یک بیماری عفونی است که منجر به تخریب التهابی پریودنتیم (پریودنتسی) می شود. بعد از کرم خوردگی دندان، پریودنتیت شایعترین بیماری لثه است حفره دهان. دو شکل پریودنتیت تشخیص داده می شود:

  • پریودنتیت آپیکال - شروع از نوک ریشه ؛ معمولاً در اثر عفونت پالپ (هسته بافت نرم دندان که متشکل از عروق و عصب کشی خوب است) ایجاد می شود. بافت همبند؛ عصب دندان محاوره ای).
  • پریودنتیت حاشیه ای - از خط لثه شروع می شود.

بسته به میزان بیماری ، پریودنتیت حاد یا مزمن موضعی یا تعمیم یافته است. در فرم عمومی بیشتر ، در فرم موضعی کمتر از 30٪ از سطح دندان تحت تأثیر قرار می گیرد. پریودنتیت تهاجمی نشان دهنده عمومی اصطلاحی برای اشکال پریودنتیت که قبلاً تحت عنوان "پریودنتیت شروع زودرس" ، "پریودنتیت مارژینالیس پروفوندا" یا "پریودنتیت به سرعت پیشرونده" شناخته می شد. علاوه بر این ، پریودنتیت می تواند به عنوان تظاهر بیماری های سیستمیک رخ دهد. همه بیماران پاسخ نمی دهند درمان، به عنوان اغلب استعداد ژنتیکی (حساسیت ژنتیکی) به این بیماری یک جز component ایجاد کننده است. در این حالت از این بیماری به عنوان پریودنتیت مقاوم یاد می شود. نسبت جنسیت: قبل از بلوغ ، دختران غالباً بیشتر دچار بیماری پریودنتال می شوند ، در حالی که پس از بلوغ و تا سن پیری ، افراد مرد بیشتر دچار پریودنتیت می شوند. اوج بروز: این بیماری عمدتا در سنین 40 تا 50 سالگی رخ می دهد. گینوییت (بیماری التهابی لثه) قبلاً در کودکان و بزرگسالان مشاهده شده است و در صورت عدم درمان ، می تواند به پریودنتیت پیشرفت کند. در نوجوانان ، کمتر از 5٪ مبتلا هستند. پریودنتیت قبل از شروع بلوغ بسیار نادر است و دلایل ژنتیکی را نشان می دهد. زنان باردار نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند ورم لثه و در نتیجه پریودنتیت به دلیل تغییرات هورمونی. شیوع (بروز بیماری) در بزرگسالی بیش از 80٪ است (در آلمان). شیوع پریودنتیت تهاجمی تقریباً 1٪ از جمعیت است. طبق مطالعه جهانی بار بیماری ، پریودنتیت شدید ششمین بیماری شایع است که شیوع آن 11.2٪ است. با این حال ، به طور معمول ، کودکان قبل از ورود به بلوغ از بین رفتن دلبستگی پریودنتال را نشان نمی دهند (شیوع فقط 0.06 / 0.35-80 / 92٪). تقریباً 35-64٪ از بزرگسالان شاغل بین 1 تا 20 سال از بین رفتن دلبستگی بیش از 47 میلی متر در 2-77٪ از سطح دندان را نشان می دهند. بیش از 45 میلی متر در 3٪ بزرگسالان رخ می دهد ، 14٪ دارای تلفات بیشتر از 5 میلی متر و 3٪ دارای تلفات بیشتر از 18 میلی متر است. عمق کاوش جیبی بیش از 22 میلی متر در حال حاضر در 35-64 of از متخصصان بین 11 تا 13 سال در 14-3 of از سطح دندان وجود دارد. عمق 4٪ بیشتر از 4 میلی متر ، 2٪ بیشتر از 5 میلی متر و XNUMX٪ بیشتر از XNUMX میلی متر است. هم شیوع و هم شدت پریودنتیت با افزایش سن افزایش می یابد که می تواند ناشی از سالها نامناسب باشد بهداشت دهان. حتی در سنین بالا نیز اگر از پریودنتیم به درستی مراقبت شود ، می تواند سالم باشد. در آلمان ، 40-45 adults از بزرگسالان دارای عمق کاوش جیب 4-5 میلی متر و 15-19٪ حتی عمق بیش از 5 میلی متر هستند. دوره و پیش آگهی: در اکثر موارد ، پریودنتیت مزمن و اپیزودیک است. این بیماری معمولاً توسط فرد مبتلا مورد توجه قرار نمی گیرد ، زیرا به ندرت دردناک است. بعد از سالها ، دندان ها سست می شوند. اگر پریودنتیت در مراحل اولیه شناسایی و درمان شود ، می توان آن را متوقف کرد. در صورت عدم درمان ، پریودنتیت منجر به از دست دادن دندان می شود. با وجود سازگار درمان و اقدامات نگهداری ، 10٪ از بیماران افزایش فقدان وابستگی را تجربه می کنند. این فرم مقاوم به درمان پریودنتیت بیشتر روی مولرها تأثیر می گذارد (مولر دندان) پریودنتیت یک عامل خطر برای بیماری های عمومی پزشکی است. از جمله ، منجر به افزایش خطر سکته قلبی می شود (قلب حمله) سوbs استفاده (تجمع محصور شده در چرک) و صدمه به اعضای داخلی همچنین ممکن است. بیماری های موجود مانند دیابت شیر می تواند باعث پریودنتیت شود ، اما همچنین تحت تأثیر بیماری پریودنتال است. پریودنتیت همچنین یک عامل خطرناک قابل توجه در دوره بیماری است بارداری (افزایش خطر ابتلا به سقط جنین/سقط جنین) پریودنتیت ممکن است عود کند (عود کند). بیماری های همزمان (بیماری های همزمان): بیماری های زیادی با پریودنتیت همراه است: بیماری های التهابی مزمن روده همراه (بیماری کرون, کولیت اولسراتیو), پوکی استخوان و بیماریهای تخریب عصبی (بیماری آلزایمر, فلج مرتعش).