فیبرومیالژیا - به طور عامیانه عضله فیبری نامیده می شود درد سندرم - (مترادف: سندرم فیبرومیالژیا (FMS) ؛ فیبرومیوزیت ؛ بافت نرم روماتیسم؛ ICD-10-GM M79.70: فیبرومیالژیا) یک سندرم شایع است که می تواند منجر به آن شود درد مزمن (حداقل 3 ماه) در مناطق مختلف بدن. این می تواند کل سیستم اسکلتی عضلانی (عضله) را تحت تأثیر قرار دهد درد از محلی سازی متفاوت) علاوه بر این ، سفتی ، اختلالات حسی ، اختلالات خواب یا خواب غیر ترمیمی ، خستگی or خستگی مزمن گرایش (جسمی و / یا ذهنی) و اختلال شناختی ممکن است رخ دهد.
از آنجا که تصویر بالینی توسط مجموعه ای از علائم تعریف می شود ، اصطلاح "فیبرومیالژیا سندرم "مناسب تر از اصطلاح" فیبرومیالژیا "است.
برای معیارهای تشخیص بالینی سندرم فیبرومیالژیا (FMS) ، به طبقه بندی مراجعه کنید.
برخی از روماتولوژیست ها و درد پزشکان FMS را به عنوان "سندرم افزایش حساسیت مرکزی" طبقه بندی می کنند.
درد مزمن گسترده (CWP) در سندرم فیبرومیالژیا ممکن است دلایل خاصی داشته باشد (به عنوان مثال ، بیماری التهابی روماتیسمی). با این حال ، در اکثر بیماران مبتلا به درد مزمن در مناطق مختلف بدن ، هیچ علت جسمی خاصی از بیماری یافت نمی شود. بنابراین از فیبرومیالژیا به عنوان یک سندرم سوماتیک عملکردی نیز یاد می شود. ممکن است با اختلالات افسردگی همراه باشد.
درمان بهینه نیاز به تشخیص به موقع دارد که متأسفانه به ندرت اتفاق می افتد.
نسبت جنسیت: زن و مرد 1: 9 است.
اوج فراوانی: این بیماری عمدتا بین سالهای 30 و 60 زندگی است.
شیوع (بروز بیماری) در جمعیت بالغ عمومی کشورهای مختلف بین 0.7 تا 8٪ است (آلمان: 3.5٪). در زنان بین 70 تا 79 سال شیوع تا 7.4٪ است. در کل ، تقریباً 3 تا 3.5 میلیون نفر در آلمان تحت تأثیر قرار گرفته اند.
دوره و پیش آگهی: به دلیل درد ، مبتلایان گاهی اوقات در کارهای روزمره به شدت محدود می شوند. بیماران همچنین به طور مكرر قسمت هایی از درد را گزارش می كنند كه می تواند یك یا چند روز طول بكشد.درمان باید با مداخلات غیر دارویی شروع شود. تمرکز اصلی روی تمرینات بی هوازی و آموزش قدرت. در صورت داروسازی (دارو) درمان) مورد نیاز است ، باید به صورت فردی باشد. فراتر از سن 60 سال ، علائم کاهش می یابد. اگر فیبرومیالژیا زود تشخیص داده شود ، یعنی در دو سال اول بیماری ، میزان بهبودی (بهبودی = رهایی از علائم ؛ درصد بیماران با موفقیت درمان شده) 50٪ است. در دوره بعدی بیماری ، میزان بهبودی کمتر و کمتر می شود. امید به زندگی توسط این بیماری کاهش نمی یابد.
توجه: در یک مطالعه پیگیری در مورد بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا ، فقط در کمتر از 40٪ از موارد تشخیصی معیارهای تعیین شده توسط کالج روماتولوژی آمریکا وجود دارد ، یعنی تشخیص فیبرومیالژیا ممکن است خیلی مکرر انجام شود. توجه: در مجموع فقط 56 شرکت کننده ، مطالعه برای نتیجه گیری معتبر جهانی بسیار کوچک بود.
بیماری های همزمان (بیماری های همزمان): سندرم فیبرومیالژیا به طور فزاینده ای با اختلالات عاطفی همراه است (75٪) ، به عنوان مثال اختلالات اضطرابی, افسردگی, اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) ، اختلالات سوماتوفورم، و بیماری های جسمی مانند کم بودن کمر درد, آرتروز، درد دستگاه گوارش (م affectثر بر دستگاه گوارش) ، سردرد, درد صورت، درد ادراری تناسلی ، و سندرم خستگی مزمن (90٪)، بیخوابی (اختلالات خواب) ، و اختلال شناختی.
