علائم رادیکولار | علائم سندرم ستون فقرات کمر

علائم رادیکولار

رادیکولار درد همچنین به عنوان درد پیش بینی شده توصیف می شود و منشا آن بر اساس فشار آسیب ریشه های عصبی در ناحیه ستون فقرات کمر است. علت این امر ممکن است دیسک فتق در ستون فقرات کمر باشد. درد بنابراین در قسمت پشتی موضعی است ، اما در ناحیه تأمین شده توسط عصب آسیب دیده نیز تابش می یابد.

La درد می تواند از پشت به پایین تابش کند پا. این ، از جمله موارد دیگر ، یک معیار تمایز برای درد شبه رادیکولیک است که شخصیت تابشی آن معمولاً به ران و نمی توان آن را به وضوح به ناحیه تأمین عصب ستون فقرات کمری اختصاص داد. یا علائم در پا در مورد دیسک فتق در ستون فقرات کمر همچنین برای درک این دو نوع درد مهم است که علت درد رادیکولار در ضایعه عصب یا ریشه آن باشد.

به دلیل این م nervousلفه عصبی ، ما همچنین از درد نوروپاتیک صحبت می کنیم. همانطور که از نام "رادیکولار" پیداست ، درد معمولاً در اثر تحریک ناحیه پا ایجاد می شود ریشه عصب (ریشه = "رادیکس"). این تحریک عصبی می تواند ناشی از الف باشد دیسک لغزش در ستون فقرات کمر.

دیسک افتاده فشار می دهد بر روی ریشه عصب از یک عصب خارج شده از کانال نخاعی در این نقطه از ستون فقرات. این همراه با یک درد شدید و خیره کننده است. درد رادیکولیک در اصطلاح "ریشه عصب سندرم "، که در مجموعه علائم بیماری سندرم ستون فقرات کمر، سپس می تواند کل را بکشد پا در امتداد مسیر عصبی مربوطه.

اغلب ضخیم ترین عصب ما ، عصب سیاتیک، تحت تأثیر قرار می گیرد. علاوه بر درد تابشی ، بسته به درجه ضایعه عصب ، اختلالات حسی به صورت گزگز یا بی حسی نیز ممکن است رخ دهد. در بدترین حالت ، این حتی می تواند منجر به نقص حسی و حرکتی شود. واکنش همچنین می تواند به دلیل یک سندرم نخاع کمر همراه با درد رادیکولار کاهش یابد یا حتی کاملاً از کار بیفتد.

بسته به عصب آسیب دیده ، افراد مبتلا همچنین می توانند در هضم غذا یا ادرار مشکل داشته باشند. درد رادیکولار همچنین تمایل به درد مزمن دارد. ایستادن طولانی مدت اما همچنین سرفه و فشار دادن شدید معمولاً درد رادیکولار را از طریق افزایش فشار بر ریشه عصب تشدید می کند. بسیاری از بیماران هنگام خوابیدن یا استقرار تسکین دهنده ، احساس درد جزئی می کنند ، زیرا این باعث تسکین دیسک های بین مهره ای می شود. اگر کسی از یک رنج می برد سندرم ستون فقرات کمر با درد رادیکولیک ، در نهایت می توان تحرک و کوچکترین فعالیتهای روزمره را به شدت محدود کرد.