علائم حامل آمیب | آمیب ها

علائم حامل آمیب

بسته به نوع اسهال خونی آمیب ، افراد مبتلا ممکن است علائم کم و بیش شدیدی را تجربه کنند. در حالی که حاملان آمیب با عفونت لومن روده خالص در اکثر موارد هیچ علامتی ندارند ، سایر بیماران معمولاً از اسهال آبکی شدید رنج می برند. نوع لومن روده بدون علامت در حدود 80 تا 90 درصد از کل عفونت های آمیب رخ می دهد.

انواع اسهال خونی آمیب که منجر به اسهال شدید می شود ، با این حال ، در بین تمام عفونت های آمیب نسبتاً نادر است. در مورد اسهال خونی آمیب آمیز روده ای ، آمیب نیز می تواند در بافت روده تشخیص داده شود. به همین دلیل ، بیماران مبتلا علائم مشخصی را نشان می دهند.

به طور معمول ، اکثر مبتلایان در مراحل اولیه دچار اسهال خونی- موسیلاژین ، ژله مانند تمشک می شوند. علاوه بر این ، گرفتگی مانند درد شکم و درد هنگام حرکات روده از جمله علائم رایج این نوع اسهال خونی آمیب است. به دلیل هجوم آمیب در بافت روده ، مواد مغذی فقط می توانند به اندازه کافی جذب نشوند.

قسمت زیادی از منابع انرژی لازم برای فرآیندهای طبیعی اندام ، بدون استفاده از اسهال دفع می شود. بنابراین ، بیمارانی که از اسهال خونی آمیب روده رنج می برند ، معمولاً خیلی سریع وزن کم می کنند. حدود 30 تا 40 درصد بیماران مبتلا به اسهال خونی روده ای و اسهال شدید نیز از بیماری زیاد رنج می برند تب.

هنگامی که آمیب های ایجاد کننده نه تنها به بافت روده آلوده می شوند بلکه در سایر اندام ها نیز قابل تشخیص هستند ، از اسهال خونی آمیب خارج روده ای صحبت می شود. در بیشتر موارد ، آمیب های بیماری زا از بافت روده به داخل گسترش می یابد کبد, مغز و / یا طحال. در این زمینه ، با این حال ، عفونت آمیب از کبد رایج ترین نوع است.

افرادی که اسهال خونی خارج روده ای آمیب دارند لزوماً دچار اسهال نمی شوند. با این حال ، بروز اسهال عفونت خارج روده ای را منتفی نمی داند. اگر کبد بافت تحت تأثیر قرار می گیرد ، به اندازه مشت ، معمولاً منفرد آبسه (اصطلاحاً آمیب است آبسه کبد) تشکیل می دهد. این حفره ای در بافت کبد است که از ترشح چرکی پر شده است. وجود چنین آبسه کبدی آمیب معمولاً با علائم زیر مشخص می شود:

• تب شدید
• سرفه کردن
• حساسیت به فشار یا درد در قسمت فوقانی شکم
• بزرگ شدن کبد
• علائم عمومی (به عنوان مثال خستگی ، ضعف ، خستگی)

عفونت

در طی عفونت آمیب ، کیست آمیب دفع شده با مدفوع منتقل می شود. عفونت عمدتاً زمانی اتفاق می افتد که اهمیت بهداشتی کم یا زیاد نباشد. کیست آمیب هم از طریق غذای آلوده و هم از طریق آب آشامیدنی آلوده قابل انتقال است.

عفونت مستقیم از طریق دهان به شرط تماس مناسب نیز نمی توان رد کرد. بلافاصله پس از عفونت واقعی ، تروفوزوئیت ها از کیست آمیب در بدن انسان ایجاد می شوند. این موارد می توانند در روده و / یا در اندام های دیگر مستقر شده و منجر به اسهال خونی آمیب شوند.

همچنین باید توجه داشت که عفونت آمیب لزوماً منجر به بیماری در هر فرد نمی شود. به اصطلاح "ناقلین بدون علامت" هیچ علائمی نشان نمی دهند ، اما می توانند ارگانیسم های تک سلولی مسبب را منتقل کنند. مهمترین آمیب که انسان را تحت تأثیر قرار می دهد ، Entamoeba histolytica ، در روده انسان تولید مثل می کند و معمولاً حیوانات را تحت تأثیر قرار نمی دهد.

در یک عفونت فعال ، میزبان میلیون ها کیست عفونی را با مدفوع دفع می کند که اگر از طریق خوراکی بلعیده شود ، می تواند باعث ایجاد عفونت جدید شود. بنابراین عامل بیماری زا به انتقال مدفوع از راه دهان وابسته است و بنابراین به طور عمده در مناطقی با زیرساخت های فاضلاب ضعیف و بهداشت آب آشامیدنی پخش می شود. هنگام سفر به مناطق گرمسیری ، اقدامات احتیاطی خاصی باید انجام شود.

در صورت شک ، آب شیر را بجوشانید و میوه های شسته نشده بخورید. همچنین هر عفونی منجر به گسترش عوامل بیماری زا در روده نمی شود. در برخی موارد ، عوامل بیماری زا بدون ایجاد علائم برای چندین هفته در روده زنده می مانند و دوباره از بین می روند. همچنین می تواند منجر به یک آلودگی دائمی شود که ممکن است ماه ها یا سال ها به بیماری تبدیل شود. در چنین موارد نامشخص اطلاع رسانی به پزشک معالج در مورد سفرهای قبلی به مناطق گرمسیری بسیار مهم است.