در ریه آمبولی (LE) (مترادف: شریانی آمبولی ریوی؛ آمبولیک ذات الریه؛ انفارکتوس ریوی آمبولیک ؛ آمبولی ریوی پوستی؛ سکته قلبی هموراژیک ؛ انفارکتوس از ریه؛ ریوی شریان آمبولی (LAE) ؛ آمبولی ریه؛ انفارکتوس ریوی ؛ ترومبوآمبولی ریوی ؛ ریوی ترومبوز؛ آمبولی ریوی عظیم آمبولی ریوی غیرتراکمی. آمبولی ریوی بعد از عمل. آمبولی شریان ریوی ؛ ترومبوآمبولی شریان ریوی ؛ ترومبوآمبولی شریان ریوی ؛ آمبولی ریوی ؛ انفارکتوس ریوی ؛ ترومبوآمبولی ریوی ؛ ترومبوآمبولی وریدی ریوی ؛ آمبولی ریوی ؛ ترومبوز شریان ریوی ؛ انفارکتوس ریوی ترومبوتیک ؛ ترومبوآمبولی وریدی (VTE) ؛ ICD-10-GM I26. -: ریوی آمبولی) انسداد مکانیکی یک یا چند ریوی است شریان شاخه ها (شاخه های شریان ریوی) ناشی از لگنپا ترومبوز (در حدود 90٪ موارد) به ندرت توسط ترومبوز (خون لخته) از اندام فوقانی در ارتباط با عمیق رگ ترومبوز از پا و لگن (عمیق رگ ترومبوز ، (TVT) ؛ "ترومبوز ورید عمقی"، DVT) ، اصطلاح ترومبوآمبولی وریدی (VTE) نیز استفاده می شود. علاوه بر این ، آمبولی همچنین می تواند در اثر تکه های بافت ، هوا ، چربی یا اجسام خارجی ایجاد شود. چهار درجه شدت آمبولی ریه را می توان تشخیص داد:
- از نظر همودینامیکی بدون حق پایدار است قلب اختلال است.
- از نظر همودینامیکی با اختلال عملکرد قلب راست پایدار است
- با علائم شوک
- وظیفه احیا
آمبولی حاد ریوی همراه با بی ثباتی همودینامیکی (وضعیتی که در آن گردش خون تا حدی از نظر بالینی مختل می شود) و تظاهرات بالینی آن:
- دستگیری قلبی
- انسداد شوک - سیستولیک خون فشار <90 میلی متر جیوه یا هنگام فشار خون (داروهای که بالا می برد یا حمایت می کند فشار خون) لازم است تا آن را بالاتر از 90 mmHg نگه دارید. وقوع همان اگرچه وجود ندارد حجم کمبود و در عین حال علائم کاهش خون در خون (کاهش می یابد) خون جریان) به اندامها مشهود است. این همراه با کاهش هوشیاری (توجه) است ، سرد رطوبت پوست، افزایش یافت لاکتات غلظت و الیگوریا (کاهش ادرار) حجم با حداکثر روزانه 500 متر) / آنوریا (عدم خروج ادرار ؛ حداکثر 100 میلی لیتر در 24 ساعت).
- افت فشار خون مداوم - سیستولیک فشار خون <90 میلی متر جیوه یا کاهش فشار خون سیستولیک ≥ 40 میلی متر جیوه ، مدت زمان> 15 دقیقه و به دلیل آریتمی نیست (آریتمی قلبی) ، هیپوولمی (کاهش مقدار خون در گردش خون در گردش) ، یا سپسیس (مسمومیت خونی).
آمبولی ریه سومین علت اصلی مرگ قلبی عروقی است ، با شیوع بالای موارد گزارش نشده. این اغلب در افراد بی حرکت رخ می دهد. بعلاوه ، در زنان در سنین باروری ، نسبت آمبولی ریه کشنده در همه مرگ ها نسبتاً زیاد است. اوج بروز: حداکثر بروز آمبولی ریوی در سنین 60 تا 70 سالگی است. برای بیماران جراحی عروقی ، اوج بروز بعد از عمل (توصیف دوره قبل ، حین و بعد از عمل) آمبولی ریوی بعد از عمل است (بعد از عمل) روز 3 و به طور کلی جراحی در روز 9 بعد از عمل. شیوع آمبولی ریوی (بروز بیماری) برای همه بیماران بستری در بیمارستان 1-2٪ است (در آلمان). عمیق رگ ترومبوز (TBVT) تقریباً سه برابر شایعتر از ترومبوآمبولی است. بروز (فراوانی موارد جدید) آمبولی ریوی تقریباً 60-70 مورد در هر 100,000 نفر جمعیت در سال است (در آلمان). بروز آمبولی ریوی اکتسابی در جامعه در بزرگسالان حدود 28 نفر در هر 100,000 نفر و در کودکان تا 4.9 در 100,000 نفر جمعیت است. در بیماران بستری ، تصور می شود که میزان بروز آن 57 در 100,000 است. بروز آمبولی ریوی کامل (دوره شدید) 1 در 100,000 جمعیت در سال است. آمبولی ریوی در 10-15٪ افراد مبتلا به کالبد شکافی قابل تشخیص است. سیر و پیش آگهی: سیر بعدی ، از جمله سایر موارد ، به شدت آمبولی ریوی ، سن بیمار ، بیماری های قبلی و اینکه آیا ترومبوس دوباره حل می شود (restitutio ad integrum) یا رگ بسته می شود (انفارکتوس ریوی) بستگی دارد. آمبولی ریوی به طور مکرر عود می کند و سپس با میزان مرگ و میر بالاتر همراه است (تعداد مرگ و میرها در یک دوره معین ، نسبت به تعداد جمعیت مورد نظر). میزان عود 30٪ است. مردان در معرض خطر عود بیشتر از زنان هستند. در نتیجه این بیماری ، محدودیت های ورزشی و اثرات روانشناختی ممکن است رخ دهد ، از جمله توسعه ترومبوآمبولیک مزمن فشار خون ریوی (CTEPH) دومی می تواند رهبری به انسداد بخشی از گردش خون ریوی، و در نتیجه باعث افزایش مقاومت عروق ریوی می شود. کشندگی بعد از عمل (مرگ و میر نسبت به تعداد کل افراد مبتلا به این بیماری) با وجود پیشگیری 0.2-0.5٪ است.
