عضله فک
La عضله جونده (M. masseter) به دو قسمت تقسیم می شود. یک قسمت سطحی تر ، شیب دار به سمت عقب و پایین است (pars superficialis) ، یک قسمت عمیق تر و عمودی است (pars profundus) ، هر دو قسمت از قوس ضایگوماتیک (Arcus zygomaticus) منشأ می گیرند و به سطح خارجی قاب فک پایین متصل می شوند (ramus) فک پایین) عضله گیجگاهی (M. temporalis) به عنوان عضله ای صاف در قوس زیر خط گیجگاهی (Liniea temporalis) منشأ می گیرد.
بهم پیوسته و در زیر قوس زیگوماتیک (Arcus zygomaticus) اجرا می شود تا به روند تاجگذاری فک پایین (فک پایین) متصل شود. عضله بال داخلی از حفره ناخنک منشا گرفته و به سمت داخلی زاویه فک پایین حرکت می کند (angulus mandibulae). عضله بال خارجی از قسمت فوقانی کوچک (پارس برتر) در لبه پایین خواب (crista infratemporalis) استخوان اسفنوئید (Os sphenoidale) منشا می گیرد. قسمت تحتانی (Pars inferior) از سطح خارجی فرآیند ناخنک ریشه می گیرد. قسمت فوقانی (پارس برتر) از دیسک مفصلی شروع می شود ، قسمت تحتانی (پارس تحتانی) از روند کندیل فک پایین (فک پایین).
حرکات فک
در فک ، حرکات جویدن و سنگ زنی هنگامی صورت می گیرد که حرکات دو طرف فک هماهنگ باشد. این منجر به کاهش (ربایش) ، بلند کردن (جمع کردن) ، پیشروی (برآمدگی) ، عقب انداختن (جمع شدن) و حرکات سنگ زنی یا جابجایی جانبی (لاتروتروژن). فقط یک مفصل گیجگاهی فکی به طور فعال در حرکت سنگ زنی نقش دارد.
جویدن در تعادل طرف ، جایی که کندیل ارتعاشی (کندیل ترجمه ای) واقع شده است ، در حالی که کندیل استراحت (کندیل چرخشی) در طرف کار جویده نمی شود. پایین آمدن توسط قسمت جلوی عضله دیابتی (عضله قدامی دیگاستریکوس ونتر) ، عضله هیوئید چانه (عضله ژنیوهوئیدوس) ، عضله هیوید فک پایین (عضله میلوئیوئیدوس) و عضله بال خارجی (عضله pterygoideus lateralis) انجام می شود. بالابر توسط عضله گیجگاهی (عضله تمپورالیس) ، عضله جونده (عضله توده ای) ، عضله بال خارجی (عضله ناخنک جانبی) و عضله بال داخلی (عضله ناخنک داخلی). پیشرفت توسط توسط انجام می شود عضله بال خارجی (عضله ناخنک جانبی) و عضله جونده (عضله توده ای). جمع شدن توسط عضله هیوئید چانه (عضله ژنیوئید) و قسمت خلفی عضله دیپروس (عضله دیگاستریک شکمی خلفی) انجام می شود.
