مچ پا بی ثباتی نوعی بی ثباتی یا احساس بی ثباتی است که از دستگاه رباط کپسولی مچ پا ناشی می شود. به طور معمول ، مچ پا مفصل توسط رباط های زیادی محکم شده و توسط a محصور می شود کپسول مفصلی. با این حال ، اگر اینها دیگر به اندازه کافی مفصل را تثبیت نکنند ، علائم معمولاً بروز می کنند. اینها خود را مستقیماً از طریق احساس بی ثباتی ، بلکه از طریق درد و تورم تحت استرس
تعریف
مفصل در میزان حرکت افزایش می یابد و می تواند منجر به به دام افتادن شود تاندون ها و رباط ها دستگاه رباط کپسولی شامل سنسورهایی است که دائماً اطلاعات را به ما منتقل می کنند مغز در مورد وضعیت مشترک و تنش روشن تاندون ها و رباط ها اگر دستگاه رباط کپسول خیلی شل باشد ، به عنوان مثال پس از آسیب دیدگی ضعف در رباط ، این سنسورها دیگر نمی توانند وظیفه خود را انجام دهند ، یا فقط به طور ناکافی.
مفصل احساس ناامنی می کند و فرد تمایل دارد بیشتر بچرخد و بچرخد. اغلب ، صدمات جزئی در زندگی روزمره منجر به بی ثباتی می شود. پس از کمانش خفیف ، که ممکن است بیمار از آن مطلع نبوده باشد ، یا به دلیل آسیب جدی که دست کم گرفته شده و نمی تواند به اندازه کافی خوب شود ، رباط ها تنش خود را از دست می دهند.
خطر کمانش افزایش می یابد. در نتیجه ، رباط ها تحت فشار بیشتری قرار می گیرند و مفصل به تدریج پایداری خود را از دست می دهد. به دلیل عدم ثبات مزمن ، غضروف و استخوان به طور فزاینده ای کشیده می شود و خطر مچ پا آرتروز افزایش.
پس از آسیب حاد به مفصل مچ پا، ممکن است یک احساس کوتاه بی ثباتی وجود داشته باشد ، اما این باید تقریباً پس از اتمام بهبودی و درمان همراه آن کاملاً ناپدید شود. بی ثباتی را می توان با آموزش حسی حرکتی و هماهنگی هدفمند محافظه کارانه درمان کرد. واکنش و پایداری مفصل در شرایط مختلف دشوار آزمایش و تقویت می شود.
اگر علیرغم فیزیوتراپی فشرده ، بی ثباتی همراه با پیچش مکرر باقی بماند ، این یک دلیل بالقوه برای جراحی محسوب می شود. رباط ها یا سفت می شوند و یا پلاستیک تاندون از تاندون خود بدن جایگزین می شود. پس از التیام رباط ها ، دوباره تحت تمرین فیزیوتراپی فشرده قرار می گیرند تا ثبات برقرار شود. از آتل ، ارتز یا باند نواری نیز می توان استفاده کرد.
