سلولیت / پوست پرتقال
ضعف بافت همبند از خارج به عنوان قابل مشاهده است سلولیت (پوست پرتقال پوست). عبارت سلولیت، که اغلب به اشتباه و به طور مترادف استفاده می شود ، باید از سلولیت متمایز شود ، که بر خلاف سلولیت ، تغییر التهابی در زیر جلدی را توصیف می کند بافت چربی. سلولیت (پوست پرتقال پوست) یک تغییر غیر التهابی در است بافت چربی مستقر در زیر پوست ، ترجیحاً در ران یا ناحیه باسن.
پوست فرورفته به نظر می رسد و شبیه سطح یک است پوست پرتقال، از این رو پوست نارنجی نامگذاری شده است. سلولیت (پوست پوست پرتقال) ، مانند سایر اشکال بافت همبند ضعف ، تقریبا به طور انحصاری در زنان رخ می دهد. در سنین بالا ، تا 90٪ از زنان از این نوع گسترده رنج می برند بافت همبند ضعف.
در شرایطی که اضافه وزن افراد یا استعداد ژنتیکی ، از اوایل بلوغ ظاهر می شود. سلولیت (پوست پوست پرتقال) منجر به پر کردن با لنف ازدحام در زیر جلدی بافت چربی. بافت چربی ، فرم خاصی از بافت همبند ، با آن پراکنده می شود کلاژن رشته ها به صورت الگوی شبکه مانند.
تورم این ساختارها (مثلاً به دلیل هورمون) منجر به ایجاد لنت های کوچک چربی می شود که به صورت پوستی از پوست پرتقال به صورت فرو رفتگی های کوچک قابل مشاهده است. در مراحل اولیه این فرورفتگی ها فقط هنگام خرج کردن قابل مشاهده هستند ، بعداً هنگام ایستادن و سرانجام هنگام خوابیدن نیز قابل مشاهده هستند. سلولیت فاقد ارزش بیماری است ، بلکه یک مشکل زیبایی شناختی را برای زنان مورد نظر نشان می دهد. صنعت لوازم آرایشی نیز از این واقعیت استفاده کرده است ، به موجب آن همه کرم ها ، پمادها و لایه بردارها فقط روی سطح پوست کار می کنند و بنابراین به تغییر ساختاری علی در بافت زیرپوستی نمی رسند. این موضوع ممکن است مورد توجه شما هم باشد: تقویت بافت پیوندی از طریق تغذیه
علائم کشش
علائم کشش بیش از حد ایجاد می شود کشش از بافت زیرپوستی ، به عنوان مثال در طول بارداری یا به دلیل افزایش وزن زیاد شکل گیری علائم کشش توسط یک بیماری غالباً ژنتیکی ایجاد می شود ضعف بافت همبند. نوارها ترجیحاً در ناحیه شکم ، باسن ، باسن ، بازوها یا پستان ایجاد می شوند ، جایی که فشار زیادی روی بافت همبند وجود دارد.
بافت زیر جلدی با شبکه ای از پراکنده شده است کلاژن الیاف اگر بافت بیش از حد کشیده شده باشد ، پارگی در بافت زیرپوستی ایجاد می شود که از خارج به صورت نوارهایی به رنگ قرمز و آبی دیده می شود. این نوارها پس از چند هفته و ماه کمرنگ می شوند و جای زخم های سبک باقی می مانند.
علائم کشش تقریباً در همه رخ می دهد بارداری، و همچنین اغلب در طول رشد عضله (بدنسازی) یا در طی رشد در نوجوانان. در این زمینه ، علائم کشش پاتولوژیک محسوب نمی شوند و صرفاً یک مسئله زیبایی شناختی هستند. از طرف دیگر ، آنها می توانند بیانگر بیماری جدی مانند اضافه وزن (چاقی) و یا سندرم کوشینگ. به عنوان یک روش درمانی ، ویتامین A اسید به شکل قرص یا پماد می تواند به بازگشت بیماری کمک کند ، اما در طی بارداری یا شیردهی زخم های برجسته را می توان با کاهش داد کرایوتراپی (سرما) یا کاربرد لیزر.
