مچ پا - آناتومی ، شکستگی و پارگی

تشریح

هر پا دو مچ پا دارد: قسمت بیرونی مچ پا بخشی از استخوان فیبولا است ، در حالی که مچ پا داخلی انتهای استخوان درشت نی است. در یک فرد سالم ، درونی است مچ پا از نظر فیزیولوژیکی کمی بالاتر از مچ پا خارجی است. با هم ، دو مچ پا - معروف به چنگال مالئولار - سوکت قسمت فوقانی را تشکیل می دهند مچ پا مفصل

  • مچ پا (ملاقه جانبی)
  • مچ پا داخلی (malleolus medialis)

با حرکت رول مچ پا در این سوکت می توان پا را 20 درجه بالا برد و 30 درجه پایین آورد و آن را به مفصل لولایی تبدیل کرد. این مفصل توسط رباط های اضافی در هر دو طرف تقویت می شود: رباط خارجی متشکل از 3 قسمت: Ligamentum talofibulare anterius و posterius و Ligamentum calcaneofibulare

  • باند بیرونی متشکل از 3 قسمت:
  • باند داخلی (رباط داخلی ، بند دلتوئید)

شکستگی مچ پا

مچ پا شکستگی (شکستگی ملائولار) یکی از آسیب های شایع در اندام تحتانی است. این شکستگی ها اغلب در اثر خم شدن ایجاد می شوند. در این مرحله فقط آسیب های رباط اتفاق می افتد یا قسمت هایی از مچ پا شکسته می شود.

اگر یکی به سمت خارج خم شود ، هر دو مچ پا می تواند بشکند. اگر به داخل خم شوید ، فقط مچ پا خارجی تحت تأثیر قرار می گیرد (شکستگی مچ پا خارجی) مچ پا داخلی کمی بیشتر از مچ پا می شکند ، اما هر دو مچ پا نیز می توانند تحت تأثیر قرار بگیرند (bimalleolar شکستگی).

La شکستگی شدید ایجاد می کند درد و تورم در ناحیه مچ پا ، و حرکت پا ممکن است محدود شود. اشعه ایکس سپس خطوط شکستگی نشان داده می شود. بسته به میزان شکستگی و بدشکلی ، درمان با a انجام می شود گچ بازیگران یا با جراحی

پارگی رباط خارجی

پارگی رباط خارجی (مفصل مچ پا اعوجاج) اغلب در اثر چرخش به سمت خارج در هنگام ورزش (به ویژه فوتبال ، والیبال ، بسکتبال) ایجاد می شود و شایعترین آسیب رباط در انسان است. بین کشش بیش از حد / کشش و پارگی رباط تمایز قائل می شود. چنین صدماتی همیشه منجر به تشکیل a می شود کبودی با تورم بافت اطراف و محدودیت حرکتی ناشی از آن.

علاوه بر این ، به ویژه هنگامی که به مچ پا خارجی وارد می شود و بیش از حد کشیده می شود (کف پا به سمت داخل) آسیب می بیند. تأمین و خنک سازی مطلق مچ پا آسیب دیده مهم است. یک اشعه ایکس همیشه باید استفاده شود تا شکستگی استخوان از دست نرود.

اگر رباط خارجی فقط کشیده شده و مفصل پایدار است ، باید یک باند نگهدارنده الاستیک اعمال شود. اگر ناپایداری کمی وجود داشته باشد ، باید برای مدت 30 روز از بی حرکتی با آتل های مخصوص استفاده شود. اگر مفصل ناپایدار باشد یا رباط در استخوان پاره شده باشد ، جراحی با بخیه رباط یا بخیه استخوان انجام می شود.

علاوه بر این ، مفصل باید همیشه از طریق فیزیوتراپی تمرین شود تا از سفت شدن آن جلوگیری شود. زمان بارگیری مجدد مفصل به روند بهبودی بستگی دارد ، اما این ممکن است 3 ماه طول بکشد.