انگشتان از نظر آناتومیکی بسیار آسان هستند که به ساختارهای بدن ما آسیب می رسانند. انگشت شکستگی یکی از شایعترین حوادث آسیب زا در اتاق اورژانس است. فهمیدن انگشت شکستگی ، به درک آناتومی اساسی دست کمک می کند.
دست به سه قسمت تقسیم می شود: مچ دست، کف دست و انگشتان انگشتان به طور معمول در آسیب های دست آسیب می بینند. هر یک از آنها از سه قسمت استخوانی تشکیل شده است: Phalanx proximalis ، media و distalis.
فقط انگشت شست فقط دو فالانژ دارد. همه این استخوان ها می تواند تحت تأثیر a قرار گیرد انگشت شکستگی. ساختارها توسط رباط ها و یک عضله چند لایه به هم متصل می شوند.
با وجود این ساختارهای محافظ ، شکستگی انگشتان به طور مکرر در آلمان رخ می دهد. در شکستگی های انگشت ، بین شکستگی انگشت پروگزیمال (استخوان پشت مفصل متاکارپوفالانژیال) ، داخلی (فالانژهای میانی) و دیستال (استخوان زیر ناخن) تمایز قائل می شود. دیستال شکستگی یک آسیب ورزشی شایع تر است و تقریبا نیمی از شکستگی دست را تشکیل می دهد. انگشت میانی معمولاً تحت تأثیر قرار می گیرد و دلایل آن اغلب حرکات آسیب زا مانند پیچ خوردن یا افزایش بیش از حد و کبودی است. شکستگی در ناحیه فالانژ به طور دائمی در معرض نیروهای بسیاری از عضلات دست قرار می گیرد و بنابراین در برابر پیچ خوردگی یا کوتاه شدن بسیار حساس است و می تواند در زوایای غیر فیزیولوژیکی بیرون بزند.
دلایل شکستگی انگشت
علل شکستگی یک فالانکس بسیار متغیر است. بسیاری از حرکات روزمره نیاز به فعالیت انگشتان ما دارند. صدمات وارده به فالانژها معمولاً در اثر فعالیتهای ورزشی ، حوادث ناشی از کار یا رانندگی یا سایر حوادث آسیب زا ایجاد می شود. دلیل شکستن فالانژ می تواند بیش از حد باشد کشش، چرخاندن ، فشار دادن یا ضربه مستقیم به انگشت.
تشخیص
به عنوان یک قاعده ، در صورت شک به شکستگی فالانژ ، یک اشعه ایکس برای تأیید تشخیص در صورت لزوم گرفته می شود. اشعه ایکس تصویر اجازه می دهد تا نوع شکستگی شناسایی شود و درمان متناسب با موارد خاص تنظیم شود. از آنجا که انواع مختلفی از شکستگی وجود دارد که همه آنها با گزینه های مختلف درمانی همراه هستند ، تشخیص دقیق توسط پزشک معالج در مورد شکستگی انگشت کاملاً ضروری است.
از آنجا که استخوان ها انگشتان دست نسبتاً کوچک هستند ، ممکن است چندین عکسبرداری با اشعه ایکس انجام شود تا دقیقاً مشخص شود آیا شکستگی وجود دارد یا خیر ، کدام یک. برای انجام یک مقایسه ، ممکن است لازم باشد اشعه ایکس دستی که تحت تأثیر قرار نمی گیرد. توموگرافی کامپیوتری (CT) معمولاً فقط در مورد شکستگی های بسیار پیچیده استخوان انجام می شود.
با کمک توموگرافی کامپیوتری ، می توان شکستگی هایی را که به طور قابل اعتماد در اشعه ایکس قابل تشخیص نیست ، ارزیابی کرد. یک نقطه ضعف این روش که نباید آن را دست کم گرفت ، قرار گرفتن در معرض اشعه به میزان قابل توجهی بالاتر برای فرد معاینه شده است. با کمک تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI ؛ توموگرافی چرخش هسته ای) ، می توان شکستگی استخوان را تشخیص داد که در تصویر منظم اشعه ایکس قابل مشاهده نیست. این روش برای ارزیابی همسایگی نیز مفید است خون عروق و غضروف ساختارها ، که همچنین در تصویر اشعه ایکس امکان پذیر نیست. اگر تشخیص شکستگی انگشت با روش تشخیصی نباشد ، ممکن است یک باشد کبودی از انگشت
