درمان
اگر پروتز مفصل ران شل می شود ، یک عمل جدید معمولاً اجتناب ناپذیر است و باید به زودی پس از تشخیص شل شدن انجام شود تا از آسیب بیشتر به استخوان ها و ساختارهای بافت نرم اطراف آن. درمان جراحی بیشتر به محلی که شل شدن پروتز اتفاق می افتد بستگی دارد. دو ناحیه امکان پذیر است: شافت که در استخوان ران قرار دارد و سوکت که مفصل را تشکیل می دهد. شل شدن ساقه پروتز با کاشت پروتز جدید با ساقه بلندتر درمان می شود.
چندین سیستم مختلف در دسترس است. برای مشاوره پزشک و بیمار برای هر مورد ، کدام یک مناسب ترین است. اگر سوکت آسیب دیده باشد ، حلقه های پشتیبانی قرار داده می شوند یا از کاشت بزرگتری استفاده می شود.
عمل تعویض معمولاً بیشتر از عمل بار اول طول می کشد و همچنین بیشتر طلب می کند. مواد شل شده و بافت اسکار برداشته می شود. پس از آن استخوان تازه می شود قبل از قرار دادن پروتز جدید.
بسته به سن بیمار و بار پروتز ، پروتز یا در آن سیمان می شود و یا بدون سیمان وارد می شود. این عملیات با از دست دادن بیشتر همراه است خون. پس از عمل ، ترمیم سریع عملکرد مفصل بالاترین اولویت است.
تمریناتی برای این منظور قبلاً در بیمارستان انجام شده است. پس از بستری در بیمارستان ، بیمار تحت معالجه پیگیری ("معالجه") تحت معالجه قرار می گیرد ، جایی که عملکرد مفصل ، قدرت عضلانی و توانایی راه رفتن آموزش داده می شود. درمان بیشتر پس از اقامت در بیمارستان بسته به میزان مداخله مربوطه می تواند به صورت جداگانه متفاوت باشد.
پیشگیری
اجتناب از آن دشوار است شل شدن پروتز مفصل ران اگر واقعاً اتفاق بیفتد. با این حال ، بیماران مبتلا به مصنوعی مفصل ران توصیه می شود معاینات منظم را با یک جراح ارتوپدی انجام دهید و در طی آن عکسبرداری با اشعه ایکس نیز انجام شود. معاینه و تصویربرداری می تواند به تشخیص تغییرات مانند شل شدن در مراحل اولیه کمک کند.
