سکته قلبی (حمله قلبی): جراحی درمانی

پس از انفارکتوس ، بیماران ابتدا باید تحت مراقبت های پزشکی شدید قرار بگیرند. به دنبال آن اولیه است مداخله کرونر از راه پوست (PCI) انفارکتوس شریان (= تنگی عروق کرونر ، در زیر مشاهده کنید) در مورد STEMI. در حالت ایده آل ، زمان PCI باید کمتر از 90 دقیقه باشد. عامل تعیین کننده زمانی است که تشخیص STEMI بر اساس یافته های ECG انجام شده است:

  • مداخله کرونر از طریق پوست* (PCI) یا مداخله کرونر از طریق پوست (مخفف PCI ؛ مترادف: آنژیوپلاستی کرونر از راه پوست از طریق پوست ، PTCA ؛ انگلیسی: آنژیوپلاستی عروق کرونر از طریق پوست) - برای اتساع عروق کرونر تنگی (باریک) یا کاملاً مسدود (عروق اطراف آن) استفاده می شود قلب به شکل اکلیل و عضله قلب را با آن تأمین کنید خون) (= عروق كشی مجدد ؛ عروق كشی مجدد). این روش اولین گزینه درمانی در سکته قلبی حاد است و می تواند برای درمان سندرم حاد کرونر حاد ناپایدار نیز مورد استفاده قرار گیرد. برای اطلاعات بیشتر در مورد PCI به زیر مراجعه کنید "مداخله کرونر از طریق پوست (PCI) ".

عمل های احتمالی پس از سکته قلبی (حمله قلبی) عبارتند از:

  • جراحی بای پس - انحراف کرونرهای باریک یا مسدود شده (عروق کرونر) با پل زدن تکه های کوچک از رگ از پایین یا بالا پا (aortocoronary) رگ بای پس) یا دور زدن پستان داخلی شریان (بای پس شریان پستانی داخلی) برای این منظور استفاده می شود.
  • ضد احتقان بالون داخل آئورت (IABP) - این برون ده قلب (HRV) را 10-20 increases افزایش می دهد.
  • دستگاه تنظیم کننده ضربان قلب - برای آریتمی قلبی (زیر مربوطه را ببینید آریتمی قلبی).

* همچنین در بخش قلب مراجعه کنید قلب بیماری (CHD) / عملیاتی درمان.

یادداشتهای بعدی

  • در 30-40٪ کل بیماران مبتلا به سکته قلبی ، بیماری مولتی اسل علاوه بر تنگی عروق کرونر (= انفارکتوس) نیز وجود دارد. شریان) مطالعات نشان می دهد که مزایای قابل توجهی برای عروق کامل پیشگیرانه در طی مداخله اولیه کرونر از راه پوست (PCI) وجود دارد.
  • طبق دستورالعمل ها ، آسپیراسیون ترومبوس دستی توسط کاتتر ("نجات از خون لخته از عروق کرونر مسدود شده ”) باید برای درمان انفارکتوس میوکارد افزایش قطعه ST (STEMI) در طی PCI در نظر گرفته شود. آزمایش TOTAL (آزمایش تصادفی ترومبکتومی آسپیراسیون دستی + PCI در مقابل PCI به تنهایی در STEMI ؛ در 20 کشور ، 10,732 بیمار مبتلا به STEMI) این روش را به چالش می کشد. در 5,033،XNUMX بیمار ، آسپیراسیون ترومبوس دستی به طور معمول به عنوان بخشی از PCI اولیه انجام می شد. حوادث جدی (سکته قلبی ، قلبی) شوک یا شدید قلب شکست/نارسایی قلبی، مرگ قلبی عروقی) با این روش به طور قابل توجهی جلوگیری نشد. در 6.9٪ (ترومبکتومی) و 7 ((گروه کنترل بدون ترومبکتومی) ، میزان وقوع در 6 ماه تفاوت معناداری نداشت. با این حال ، تفاوت قابل توجهی در میزان آپوپلکسی وجود دارد. این امر در انتهای بازوی ترومبکتومی دو برابر بیشتر از بازوی کنترل بود (یک درصد در مقابل 0.5 درصد ، 0.002/XNUMX = p).
  • در آزمایش DANAMI 3-PREMULTI بر روی 627 بیمار مبتلا به STEMI حاد ، PCI اولیه فقط رگ انفارکت (ضایعه مقصر) را در 313 بیمار مجدداً باز یا استنت زده است. 314 بیمار باقی مانده تحت عمل عروق كاری كامل با هدایت FFR قرار گرفتند. پس از یک دوره پیگیری متوسط ​​27 ماهه ، گروهی از بیمارانی که ضایعه مقصر در آنها استنت زده شده بود ، در 22٪ موارد یک رویداد نقطه پایانی را نشان داد. در مقابل ، گروه با عروق كامل كامل فقط در 13٪ موارد يك واقعه نقطه پاياني را نشان دادند (HR 0.65؛ 95٪ CI 0.38-0.83، p = 0.004). در اینجا ، میزان بازآفرینی نیز تقریبا 70 درصد کمتر بود. با این حال ، هیچ تفاوت قابل توجهی در میزان مرگ و میر ناشی از تمام علل یا انفارکتوس مجدد وجود نداشت. توجه: در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر 3 رگ ، فواید عروق کامل بیشتر از بیماران با بیماری 2 یا 1 رگ بود.
  • مطالعه نروژی پس از هشتاد مورد تأیید می کند که بیماران بالینی پایدار مبتلا به سکته قلبی بدون افزایش مداوم ST که حداقل 80 سال سن دارند علاوه بر دارو از مداخله کرونر از طریق پوست یا جراحی بای پس نیز بهره مند می شوند. درمان (ASA ، کلوپیدوگرل، دارای وزن مولکولی کم است هپارین، بتا بلاکرها ، و استاتین ها) بدین ترتیب ، احتمال رسیدن به نقطه نهایی ترکیبی (سکته قلبی ، عروق مجدد اضطراری ، ضربه، و مرگ) 47٪ کاهش یافت.

بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونر

در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونر (ACS ؛ سندرم حاد کرونر) ، مزایای زودرس است آنژیوگرافی کرونر (روش رادیولوژیک که با استفاده از مواد حاجب برای تجسم لومن (داخلی) قسمت داخلی عروق کرونر (شریان هایی که قلب را به شکل کرونر و تأمین می کنند) خون به عضله قلب)) و به دنبال آن عروق مجدد (از بین بردن انسداد عبور در خون مسدود شده) عروق) - معمولاً با مداخله کرونر از راه پوست (PCI ؛ به بالا مراجعه کنید) - کاملاً مستند است. یک مطالعه با استفاده از داده های ثبت شده در پرونده های ثبت شده دانمارکی بیماران (54,600 نفر) که برای اولین ACS در بیمارستان بستری شده اند ، داده های معتبری را در این زمینه ارائه می دهد. نویسندگان بیماران را با طبقه بندی کردند آنژیوگرافی در 3 روز اول پذیرش در بیمارستان در اوایل ، و بقیه به عنوان بیماران با یک استراتژی درمان تهاجمی محافظه کار. آنها از هر کدام دو گروه 10,000 هزار نفری تشکیل دادند. هر دو گروه حدود 20٪ بیماران مبتلا به ناپایداری را در خود داشتند آنژین ( "قفسه سینه تنگی ”؛ شروع ناگهانی درد در ناحیه قلب) ، حدود یک سوم با انفارکتوس میوکارد با افزایش غیر ST (NSTEMI) و یک پنجم با انفارکتوس میوکارد با افزایش قد (STEMI). گروه بیماران مبتلا به مداخله زودهنگام استراتژی دریافت شده آنژیوگرافی بعد از یک روز در گروه تحت درمان متعارف ، آنژیوگرافی بعد از میانگین پنج روز در 58٪ بیماران رخ داده است. بیماران در اوایل حمله درمان در 77٪ موارد ، گروه استراتژی تحت عروق تهاجمی قرار گرفت. در بیماران تحت درمان متداول ، این فقط در 42٪ موارد رخ داده است. نتایج:

  • La مداخله زودهنگام گروه استراتژی نسبت به موارد بعدی میزان مرگ و میر ناشی از علل (میزان مرگ و میر) به طور قابل توجهی بهتر است: 7.3 در مقابل 10.6
  • بیماران مسن به ویژه از آن بهره مند شدند مداخله زودهنگام: 60 روز پس از بستری شدن در بیمارستان ، بیماران به طور قابل توجهی کمتر به دلیل مشکلات قلبی فوت کرده اند: 5.9 در مقابل 7.6
  • بستری مجدد در سکته قلبی با مداخله زودهنگام کمتر اتفاق می افتد: 3.4 در مقابل 5.0٪. بیماران بالای 75 سال به طور خاص از این مزایا بهره مند شدند: 11.9 در مقابل 17.3 درصد ، بیماران کمتر از 75 سال اصلاً سود نمی بردند: 3.4 در مقابل 3.7
  • بیماران انفارکتوس میوکارد نیز همانطور که انتظار می رفت از یک استراتژی اولیه بهره مند شدند. میزان مرگ و میر قلبی (میزان مرگ و میر مربوط به قلب): 6.9 در مقابل 9.3
  • بیماران مبتلا به ناپایداری آنژین 2 در مقابل 1.5 ، تفاوت معنی داری برای 0.9 گروه نشان نداد