سندرم LGL (سندرم Lown-Ganong-Levine) یکی از آریتمی های قلبی است. دقیقتر یک سندرم پیش تحریک است. این بدان معنی است که بطن ها کمی زود هیجان زده می شوند ، در نتیجه منقبض شده و پمپ می شوند خون داخل بدن این روند به طرز قابل توجهی منجر به تپش قلب می شود افزایش نبض نرخ. با این حال ، به سختی علائمی وجود دارد.
علل سندرم LGL
نظریه های مختلفی وجود دارد ، اما هنوز هیچ یک از آنها اثبات نشده است. مکانیسم دقیق که منجر به تشنج می شود تاکی کاردی هنوز درک نشده است کاشفان این بیماری فرض کرده اند که مسیرهای جانبی علت آن هستند.
با این حال ، این نظریه امروز بسیار بحث برانگیز است. مسیرهای لوازم جانبی مسیرهای اضافی هستند که تحریک مایع را منتقل می کنند قلب خیلی سریع. این می تواند روند طبیعی تحریک را تغییر دهد قلب، زیرا اتاق های قلب خیلی زود هیجان زده می شوند. این منجر به تاکی کاردی (ضربان قلب خیلی سریع). در سندرم LGL ثابت نشده است که مسیرهای جانبی دلیل آن هستند.
تشخیص
مانند هر تشخیص ، اولین قدم مکالمه با پزشک و a معاینهی جسمی که در آن قلب گوش داده می شود. فرایند تحریک قلب با کمک ECG تصویربرداری می شود (اکوکاردیوگرافی) این روش انتخابی برای تشخیص آریتمی های قلبی است.
از آنجا که تاکی کاردی معمولاً سندرم LGL فقط در فازها رخ می دهد ، الف نوار قلب طولانی مدت معاینه انجام می شود تا بتوان چنین اتفاقی را به تصویر کشید. سایر تغییرات در قلب باید با استفاده از نوار قلب و قلب منتفی باشد سونوگرافی به منظور امکان تشخیص سندرم LGL. نوار قلب تاکی کاردی معمولی بیماری را نشان می دهد ، با افزایش تعداد ضربان قلب (نبض سریع).
علاوه بر این ، به اصطلاح زمان PQ کوتاه می شود. کمتر از 0.12 ثانیه است. زمان PQ زمان انتقال را در قلب توصیف می کند.
این بدان معنی است که در این مدت دهلیزهای قلب از قبل هیجان زده شده اند ، در حالی که بطن ها هنوز هیجان زده نشده اند. زمان PQ باید 0.12 ثانیه یا کمتر باشد ، در غیر این صورت طبق تعریف یک سندرم LGL نیست. بقیه نوار قلب باید طبیعی به نظر برسد ، به خصوص کمپلکس به اصطلاح بطنی ، که توالی تحریک بطن ها را منعکس می کند ، به طور معمول پیکربندی شده است. اگر اینگونه نباشد و موجی به اصطلاح دلتا وجود داشته باشد ، این سندرم ولف-پارکینسون-وایت است. این می تواند منجر به تهدید کننده زندگی فیبریلاسیون بطنی شود.
