سندرم توره: دارو درمانی

علausی (مربوط به علت) درمان ممکن نیست.

اهداف درمانی

  • علامت دار درمان: کاهش تیک.
  • درمان از بیماری های همراه (بیماری های همزمان) - به بیماری مربوطه مراجعه کنید.

توصیه های درمانی

  • تا به امروز ، چند آزمایش کنترل شده دارویی برای تیک در دسترس هستند.
  • داروهای اعصاب زیر (آنتاگونیست های گیرنده دوپامین) در درمان تیک استفاده می شود:
    • داروهای ضد روان پریشی کلاسیک (KAP).
      • هالوپریدول ، پیموزید
      • عوارض جانبی هر دو عامل بیشتر از داروهای روان پریشی غیر معمولی (AAPs) جدید است. از این رو، هالوپریدول و پیموزید اکنون فقط به عنوان عوامل پشتیبان برای شدید در نظر گرفته می شوند تیک.
      • Caveat: هالوپریدول تنها عامل تایید شده برای درمان تیك است ، بنابراین برای سایر داروها نسخه بدون لیبل استفاده می شود (استفاده از دارو بدون لیبل)!
    • داروهای ضد روان پریشی غیر معمول (AAP).
      • ریسپریدون (عامل خط اول در کودکان و بزرگسالان (در اروپا))
        • Caveat: از آنجا که ریسپریدون اغلب منجر به عوارضی مانند خستگی و افزایش وزن می شود ، از بنزامیدهای زیر به عنوان گزینه های جایگزین در آلمان استفاده می شود:
          • تیاپرید - خصوصاً در کودکان.
          • سولپیراید - در کودکان و بزرگسالان
      • اگر درمان با risperidone, سولپیرید or تیاپراید به اندازه کافی موثر نیست و یا عوارض جانبی زیادی دارد ، استفاده از aripiprazole (در کودکان و بزرگسالان) توصیه می شود.
      • سایر داروهای ضد روان پریشی غیرمعمول مانند آمیسولپراید, olanzapine, quetiapine, ziprasidone فقط یک نقش جزئی در درمان تیک.
  • سایر عوامل ذخیره عبارتند از:
  • دوپامین دوز آنتاگونیست گیرنده باید به تدریج شروع شود و تا رسیدن به اثر مطلوب به آرامی افزایش یابد. نوسانات تیک باید در طول دوره تنظیم شود.
  • در موارد فردی ، سم بوتولینوم (به صورت محلی تزریق شده) یا شاهدانه داروهای مانند تتراهیدروکانابینول (RHC ، dronabinol) میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
  • اگر اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD) وجود داشته باشد ، ممکن است آگونیست های آدرنرژیک در نظر گرفته شوند ، که همچنین دارای اثر کاهش ضعف تیک هستند:
    • کلونیدین ، ​​گوانفاسین

سایر یادداشت ها

  • نمی توان به آزادی کامل علائم دست یافت ، فقط کاهش تیک (تا 50٪).