کدام سلول های عصبی مختلف وجود دارد؟
سلولهای عصبی را می توان طبق معیارهای مختلف طبقه بندی کرد. سلولهای آوران سیگنالهایی را به مرکز می فرستند سیستم عصبی (حسی) ، در حالی که سلولهای وابران سیگنالهایی را به اطراف (موتور) ارسال می کنند. مخصوصاً در مغز، می توان بین نورون های تحریکی و مهاری نیز تمایز قائل شد ، که به موجب آن نورون های مهاری معمولاً دامنه کوتاهی دارند و در یک ناحیه عملکردی (اینترنورون ها) مهار می شوند.
به نورونهایی که (معمولاً تحریکی) در مناطق دوردست به سلولها می رسند ، نورونهای فرافکنی گفته می شود. بر اساس شکل سلول ، می توان بین نورون های دو قطبی ، چند قطبی و شبه قطبی تفاوت قائل شد. نورون های دو قطبی دارای دو پسوند هستند ، در حالی که نورون های چند قطبی دارای انبوهی از پسوندها هستند.
نرون های کاذب قطبی که مورد توجه خاص قرار دارند ، فقط یک پسوند دارند ، اما پس از مدت کوتاهی این پسوند به دو آکسون منشعب می شود. این اکثریت قریب به اتفاق نورون های حساس هستند ، که از جمله ، حس لامسه را واسطه می کنند. هسته های این سلول های عصبی در گانگلیون ها در کنار نخاع، با یکی آکسون منتهی به حاشیه و یک آکسون به مغز. اگر این سلول ها در انتهای آزاد پوست تحریک شوند ، اطلاعات از طریق یک سلول به سلول منتقل می شود مغز. سلول های عصبی را می توان با توجه به میزان میلین شدن آنها (غلاف) نیز تشخیص داد: به عنوان مثال الیاف حرکتی بسیار میلین شده اند و بنابراین می توانند سیگنال ها را خیلی سریع منتقل کنند. نورونهای خودمختار سیستم عصبی ضعیف میلین شده اند ، زیرا نیازی به انتقال بدون تاخیر نیست.
خلاصه
نورون ها سلول های عصبی با تمام پسوندهای خود هستند که در تشکیل و هدایت تحریک تخصص دارند. بدین ترتیب آنها کوچکترین عنصر عملکردی مرکزی را تشکیل می دهند سیستم عصبی.
