استقامت سرعت
سرعت تحمل توانایی حفظ سرعت بالا یا به طور کلی بلندتر ، شدت زیاد برای بیشترین زمان ممکن است. به عبارت دیگر سرعت تحمل در حرکات دورانی مقاومت در برابر از دست دادن سرعت مربوط به خستگی در حداکثر سرعت انقباض است. مرکزی سیستم عصبی و عضلات تحت فشار زیاد خسته می شوند.
سرعت تحمل تعیین می کند که چه مدت می توان یک بار بالا را حفظ کرد. در تمرینات ورزشی ، با فاز سرعت ثابت و فاز شتاب منفی سروکار دارد. استقامت در سرعت و ورزش در رشته های مختلف ورزشی رخ می دهد و بنابراین یک پارامتر اساسی ورزشی است.
این نقش تعیین کننده ای در حرکات از 6 تا 20 ثانیه دارد و به ظرفیت بی هوازی بستگی دارد. هر دو فرایند آلاکتاسید و بالا لاکتات میزان تشکیل و تحمل لاکتات از عوامل تعیین کننده عملکرد برای مقاومت در برابر سرعت هستند. استقامت دو سرعت سرعت خاصی است و در بسیاری از ورزش های تیمی مانند فوتبال ، هندبال یا هاکی روی زمین استفاده می شود. در در حال اجرا رشته های دو و میدانی ، مقاومت در برابر سرعت یک عامل مهم است و می تواند در مورد پیروزی یا شکست تصمیم بگیرد.
این چهار نمود سرعت عوامل تعیین کننده سرعت 100 متر هستند. از سیگنال شروع تا حرکت ، سرعت واکنش تعیین کننده است. برای حداکثر توسعه قدرت ، قدرت دوی سرعت (قدرت دوی سرعت). از سرعت دوی سرعت برای ایجاد حداکثر سرعت استفاده می شود و مقاومت در برابر سرعت (استقامت سرعت) از بین رفتن سرعت مربوط به خستگی را تا حد ممکن به تأخیر می اندازد.
هماهنگی و سرعت
برای دستیابی به سرعت مطلوب باید جنبه های هماهنگی را در نظر گرفت. هماهنگی تعامل مرکزی است سیستم عصبی و عضلات اسکلتی در حین حرکات ارادی. از آنجایی که سرعت با سرعت بالا با تکنیک کامل حاصل می شود و واکنش یک مهارت ابتدایی است ، انجام بدون آن امکان پذیر نیست هماهنگی in آموزش سریع.
آموزش سرعتی
سرعت تقریباً در همه ورزش ها نقش تعیین کننده ای دارد. با این حال ، این خاص به رشته های فردی است. به عنوان مثال ، در فوتبال ، ورزشکاران باید مهارت های سرعت دوی متفاوت را نسبت به تنیس یا بازیکنان بدمینتون به دلیل بزرگتر بودن زمین بازی.
شنا كردن نیاز به متفاوت دارد آموزش سریع به دلیل درگیری سایر گروه های عضلانی. به دست آوردن سرعت بسیار دشوار است و نیاز به پشتیبانی حرفه ای دارد. در ورزشهای با سرعت خالص (در حال اجرا رشته ها) ، تمام اشکال فوق الذکر سرعت باید در نظر گرفته شوند ، به عنوان مثال ، به عنوان مثال ، سرعت واکنش را نمی توان به همان اندازه قدرت سرعت آموزش داد.
این به نوبه خود بیشتر به عوامل ژنتیکی مربوط است تا استقامت در سرعت. در بازی های ورزشی ، پیشرفت سرعت همیشه به مسافت طی شده در زمین بستگی دارد. در اینجا مهم است که عوامل بیرونی ، مانند برگزاری a تنیس راکت در دست شما ، باید در نظر گرفته شود.
روش های تمرینی کاربردی برای سرعت تمرین ، روش رقابت ، فاصله و تکرار است. مدت زمان بارگیری بین 5 تا 8 ثانیه با بازسازی کافی در وقفه ها است. روش های تمرین را می توان تحت استقامت یافت.
آزمایش سرعت با هدف بررسی و اندازه گیری سرعت یک ورزشکار انجام می شود. این نوع تست در گروه آزمایش های حرکتی ورزشی قرار می گیرد. برای فهمیدن توانایی سرعت یک ورزشکار ، دو تست آزمایشی وجود دارد.
هر دو روش نیاز به زمان بندی الکترونیکی یا دستی دارند. زمان بندی الکترونیکی در اینجا ترجیح داده می شود ، زیرا دقیق تر و در نتیجه قابل مقایسه است. اولین وجه تمایز بین شروع کم و زیاد است.
طول مسیر تست باید بین 30 تا 50 متر باشد. موانع زمانی برای اندازه گیری مستقیماً در موقعیت شروع و در خط پایان نصب می شوند. پس از انتخاب موقعیت شروع ، شروع با یک سیگنال صوتی و / یا نوری آغاز می شود و ورزشکار سعی می کند مسافت را در اسرع وقت طی کند.
در نوع دوم ، شروع یک است پرواز شروع کنید در اینجا اولین مانع بار چند متر پشت موقعیت شروع نصب شده است. به این ترتیب ، زمان بندی فقط زمانی شروع می شود که ورزشکار قبلاً سرعت را افزایش داده باشد.
زمان سنجش شده نشان دهنده عملکرد سرعت ورزشکار است و اکنون می تواند برای مقایسه و افزایش های احتمالی مورد استفاده قرار گیرد. آموزش سرعتی همه چیز در مورد اجرای حرکات با حداکثر سرعت ، یعنی با شدت زیاد است. برای این منظور ، ورزشکار باید کاملاً استراحت کند و قبلاً تمرین دیگری انجام نداده باشد.
علاوه بر فشار جسمی بالا ، سیستم عصبی همچنین تحت فشار زیادی است. به دلیل شدت زیاد تمرین ، پس از یک تمرین سریع باید 48 تا 72 ساعت وقفه تعیین شود تا از بازسازی بهینه اطمینان حاصل شود. این منجر به حداکثر تکرار تمرین در هفته سه واحد می شود.
ساختار واحدهای آموزشی به گونه ای است که قسمت عمده ای از وقت برای بهبودی مهم است. به عضله باید فرصت داده شود تا در طول دوره نقاهت بهبود یابد. این همچنین منجر به یک دوره تمرین کوتاه می شود ، که فقط شامل چند دقیقه آموزش "موثر" است. آموزش سرعت باید همیشه در حالت استراحت انجام شود.
سرعت را نمی توان به راحتی استقامت آموزش داد. دونده های استقامتی می توانند از طریق دویدن های مسافت طولانی با سرعت متوسط ، عملکرد خود را نسبتاً سریع بهبود بخشند. با این حال ، دستیابی به موفقیت با آموزش سریع آسان نیست.
علاوه بر تمرین دو سرعت ، ورزشکاران نیز باید این کار را انجام دهند هماهنگی و آموزش قدرت برای آموزش سریع رشته های عضلانی خاصی در بدن مسئول سرعت هستند و عامل اصلی در تعیین سرعت هستند. آنها سریع نامیده می شوند-انقباض فیبرهای عضلانی و تا حد زیادی از نظر ژنتیکی از پیش تعیین شده هستند.
تولید مجدد این الیاف سریع بسیار پیچیده است و نیاز به یک برنامه تمرینی کاملاً هماهنگ از طرف ورزشکار دارد. صبر یک عنصر مهم در سرعت تمرین است. از آنجا که آموزش سریع باید همیشه تحت شرایط کامل بدنی انجام شود سازگاری، مکث های طولانی مدت برای بازسازی به این معنی است که موفقیت ها فقط به تدریج حاصل می شوند.
بنابراین بهبود سرعت یک ورزشکار نسبتاً طولانی است. در آموزش سرعت نمی توان تعمیم داد که چه کسی می تواند سرعت را بهبود بخشد. این به چندین فاکتور مختلف بستگی دارد.
اولاً ، این تفاوت ایجاد می کند که آیا فردی قبلاً هرگز ورزش نکرده است یا سابقه ورزشی دارد. هرچه کارآموز قبل از آموزش سریع "بدون شکاف و کندتر" باشد ، سرعت پیشرفت بعد از آموزش سریع بیشتر است. از طرف دیگر ، ورزشکاران برجسته ای که می خواهند روی سرعت خود کار کنند ، در تمرین سریع سرعت کمتری دارند ، زیرا عضلات آنها تقریباً به طور کامل آموزش دیده اند.
علاوه بر این ، استعداد ژنتیکی می تواند سهم مهمی در سرعت داشته باشد. ژنتیک تعیین می کند که فیبرهای عضلانی در بدن انسان چند درصد سریع هستند -انقباض الیاف هرچه درصد این فیبرها در عضلات بیشتر باشد ، یک ورزشکار نسبت به سرعت خود توانایی بالاتری دارد.
