سبک اقتدارگرا | سبک های آموزشی

سبک استبدادی

سبک استبدادی آموزش با این واقعیت تعریف می شود که مربی مربی است. مربی به کودک دستور می دهد و در عین حال مسئولیت کامل کارهای کودک را بر عهده می گیرد. وی در مورد فعالیتها یا وظایف آینده در مورد کودکان بحث و گفتگو نمی کند ، بلکه فقط در مواقعی که کودکان قرار است وظایف خود را انجام دهند یا برخی فعالیتها به آنها اطلاع می دهد.

این یک سبک جالب است ، به این معنی که مربی نسبتاً بی شخصیت است. او به شیوه شخصی انتقاد و تمجید می کند. با این حال ، مربی نباید کودک را تهدید کند و یا از ابزارهای کاملاً استبدادی استفاده کند.

سبک استبدادی آموزش تأثیر بسیار زیادی بر رفتار کودکان دارد. این کودکان به طور قابل توجهی در رشد رفتار را محدود می کند و از رشد خودانگیختگی و همچنین خلاقیت جلوگیری می کند. در عین حال ، یک سبک اقتدارگرایانه کودکان را به مربی وابسته می کند و آنها را بسیار به مربی ثابت می کند.

کودکان اغلب برای شناخت مربی و کمتر برای انگیزه شخصی و سرگرمی تلاش می کنند. در گروه هایی با کودکان دیگر ، کودکانی که به سبک استبدادی پرورش می یابند غالباً برجسته می شوند زیرا کودکان ضعیف را سرکوب می کنند و رفتار پرخاشگرانه ای دارند. این اغلب راهی است که کودکان می توانند ناامیدی خود را کاهش دهند ، کاری که نمی توانند با مربیان انجام دهند.

سبک دموکراتیک

سبک دموکراتیک آموزش با این واقعیت مشخص می شود که مربی ، فرزندان را نیز در تصمیم گیری های خود گنجانده است. این به این معنی است که مربی به کودکان اطلاع می دهد که چه فعالیت هایی برنامه ریزی شده است تا کودکان بتوانند خود را با آنها سازگار کنند. بعلاوه ، تصمیمات به طور مشترک توسط مربی و کودکان گرفته می شود.

بچه ها حرفی برای گفتن دارند و برای شرکت در آنها تشویق می شوند. کودکان همچنین مجاز به تصمیم گیری خود هستند ، به عنوان مثال در مورد کار گروهی با کودکان دیگر یا انتخاب راه حل خاص. یک مربی کودکان را به شکلی واقعی و سازنده تحسین و انتقاد می کند و قادر است به تنهایی به مشکلات و س questionsالات تک تک کودکان پاسخ دهد. کودکان تشویق می شوند مسئولیت شخصی خود را بپذیرند و یاد بگیرند که به طور مستقل مشکلات را حل کنند. سبک دموکراتیک آموزش ، خلاقیت کودکان را بسیار بالا می برد و منجر به سازندگی بالای کودکان می شود.