زمینه های برنامه
کاردرمانی با موفقیت در زمینه های مختلف پزشکی هم برای درمان و هم برای پیشگیری استفاده می شود.
- عصب شناسی: ضربه به ویژه بیماران اغلب از کار درمانی بهره مند می شوند. آ ضربه اغلب با از دست دادن عملکرد حرکتی در یک طرف بدن همراه است.
با خوب ارگوتراپی در اوایل شروع شده است ، بسیاری از توابع اغلب می توانند بازیابی شوند. در حالت ایده آل ، بیماران حداقل می توانند خوردن و آشامیدن ، شستن و مراقبت از خود را دوباره یاد بگیرند. مهارتهای حرکتی درشت و ظریف را می توان آموزش داد. اگر برخی از توابع به طور دائم از کار افتاده باشند ، می توان بر روی تمرکز کرد یادگیری توابع جایگزینی خاص
محدودیت های عصب روانشناختی (از دست دادن توجه ، تمرکز و عملکرد) نیز می تواند با کار درمانی کاهش یابد. سایر تصاویر بالینی عصبی که کار درمانی می تواند برای آنها مفید باشد ، هستند اسکلروز متعدد (MS) ، بیماری پارکینسون ، پاراپلژی، آسیب های مغزی مغزی و اسکلروز جانبی آمیتروفیک (ALS).
- ارتوپدی: در ارتوپدی (و همچنین در روماتولوژی و آسیب شناسی) از کاردرمانی برای اصلاح یا بهبود اختلالات سیستم اسکلتی عضلانی استفاده می شود. در اینجا ، مناطق تا حدی با عصب شناسی همپوشانی دارند (به عنوان مثال ، در مورد پاراپلژی).
علاوه بر این ، قطع عضو ، شکستگی استخوان و شکایات روماتیسمی نیز با کاردرمانی قابل درمان است. همچنین در این زمینه خاص ، تمرکز دوباره بر روی مناسب بودن برای استفاده روزمره است. برای این منظور ، توالی های حرکتی خاصی آموزش داده می شوند و در صورت لزوم ، مکانیسم های جبران آموخته می شوند یا مشخص هستند ایدز استفاده می شود.
به خصوص در ارتوپدی ، کاردرمانی دست در دست فیزیوتراپی قرار می گیرد که هدف آن ایجاد (دوباره) ایجاد بیشترین دامنه حرکت ممکن است.
- طب اطفال: اصولاً کار درمانی می تواند در تمام کودکان و نوجوانان که مرحله رشد آنها به دلایلی مناسب سن نیست استفاده شود. علت این امر می تواند متفاوت باشد مغزآسیب های ارگانیک ، بلکه بیماری های روانی ، معلولیت های حسی یا رشد حسی حرکتی تأخیری. همه آنها می توانند دلایلی برای کار درمانی باشند. در کودکان ، کاردرمانی نیز نقش مهمی در پیشگیری دارد.
به عنوان مثال ، در کودکان می توان توجه و عملکرد را آموزش داد یا مهارت های حرکتی ظریف را ارتقا داد. این امر می تواند زندگی روزمره مدرسه را برای کودکان بسیار آسان تر کند ADHDبه عنوان مثال ، زیرا آنها می توانند تمرکز بسیار بهتری داشته باشند.
- روانپزشکی: در روانپزشکی ، کار درمانی به طور کلی معمولاً به منظور کمک به بیماران "پیدا کردن راه بازگشت به خود" است. این از یک طرف شامل این است که مهارتهایی که به دلیل یک روند روانشناختی از دست داده اند می توانند یا باید دوباره یاد بگیرند و از طرف دیگر ، برخی از ادراکات و روشهای تفکر را می توان آموزش داد.
بنابراین ، به عنوان مثال ، کاردرمانی می تواند به افرادی که دارای برخی اعتیاد ، رفتار ، شخصیت ، اضطراب و اختلالات خوردن هستند ، کمک کند. افسردگی و یا حتی اسکیزوفرنیا تا دوباره محیط و بدن خود را به درستی درک کنند. علاوه بر عملکردهای اساسی مانند انگیزش و رانندگی ، ثبات عاطفی و توانایی بهتر برای کنار آمدن با استرس اغلب می تواند بازیابی شود ، که به بیماران امکان می دهد زندگی خود را دوباره در زندگی روزمره پیدا کنند.
- سالمندی: سالمندی در واقع چندین تخصص پزشکی را پوشش می دهد ، زیرا افراد مسن اغلب از بیماری های مختلف (چند بیماری) از همه مناطق رنج می برند. بنابراین ، کاردرمانی در سالمندان در درجه اول با هدف تثبیت توانایی های ذهنی و همچنین جسمی و حفظ آنها تا حد ممکن انجام می شود. به خصوص حفظ فرآیندهای شناختی مورد توجه ویژه است ، زیرا این امر استقلال طولانی مدت را تضمین می کند. کاردرمانی پیشگیری نیز در سالمندان مفید است ، زیرا می تواند از وابستگی زودهنگام به افراد دیگر و برخی "عوارض افراد مسن" مانند افزایش خطر سقوط جلوگیری کند یا حداقل آنها را به تعویق بیندازد.
