دوره ذات الریه تأخیری | بیش از ذات الریه

دوره ذات الریه تاخیری

دوره با تأخیر ذات الریه به طور قابل توجهی طولانی تر و شدیدتر از یک بیماری حاد است. یک ساده ذات الریه حداکثر بعد از سه هفته کاملاً بهبود می یابد. از طرف دیگر ، اگر بیماری به جلو منتقل شود ، افراد مبتلا به مدت طولانی از علائم رنج می برند ، که با گذشت زمان بهبود نمی یابند اما بیشتر و بیشتر می شوند.

علل تاخیر در ذات الریه

با تأخیر ذات الریه به طور قابل توجهی طولانی تر از یک ذات الریه طبیعی است که معمولاً پس از چند هفته بهبود می یابد. در صورت بروز تاخیر در عفونت ، مبتلایان بیش از سه هفته از علائم رنج می برند که بدون درمان مناسب به سختی بهبود می یابند. پیش آگهی به مرحله عفونت بستگی دارد که در آن دارو درمانی انجام می شود. برای جلوگیری از عواقب جدی ، در صورت ادامه یا شدیدتر شدن علائم ، مبتلایان باید در اسرع وقت با پزشک مشورت کنند.

عواقب ذات الریه تاخیری

اگر درمان انجام نشده باشد یا ناکافی باشد ، باکتری می تواند بدون مانع در بدن تکثیر شده و از ریه ها به اندام های دیگر گسترش یابد. این می تواند منجر به عوارض جدی شود. در بدترین حالت ، تاخیر در ذات الریه می تواند حتی کشنده باشد.

عواقب احتمالی ذات الریه تأخیری است ریه آبسه ، پلوریستی یا تجمع مایعات در ریه ها (افیوژن پلور) مبتلایان احساس خستگی می کنند و مشکل دارند تنفس. از ریه ها ، التهاب می تواند به قلب، جایی که می تواند باعث التهاب خطرناک عضله قلب شود (میوکاردیت).

اگر باکتری وارد جریان خون شوند ، می توانند به سرعت در بدن پخش شوند. این اغلب منجر به خون مسمومیت (سپسیس). سپسیس یک بیماری جدی است که باید سریع درمان شود ، در غیر این صورت می تواند منجر به نارسایی چند عضو و مرگ شود. برای جلوگیری از بروز چنین عوارضی ، در صورت ادامه علائم و شروع سریع درمان موثر ، باید با پزشک مشورت شود.

این چقدر مسری است؟

هنگامی که ذات الریه گسترش می یابد ، زندگی می کند باکتری هنوز در بدن وجود دارد ، که تکثیر و در سراسر بدن گسترش می یابد. به همین دلیل ، ذات الریه به اندازه ذات الریه حاد مسری است. از طریق a عفونت قطره، عوامل بیماری زا به افراد دیگر منتقل می شوند و گلو و حلق آنها را آلوده می کنند. با این حال ، هر کسی که با تماس می گیرد میکروب ها در حقیقت با ذات الریه بیمار می شود. به خصوص کودکان ، افراد مسن و افرادی که ضعیف شده اند سیستم ایمنی بدن یا بیماری های همراه به ویژه در معرض خطر هستند و خطر عفونت را افزایش می دهند.