هالوکس والگوس: درمان جراحی

برای هالوکس والگوس، روشهای مختلف جراحی وجود دارد که بسته به علائم دقیق آن می تواند مورد استفاده قرار گیرد. هدف درمانی این است درد کاهش نشانگر

جراحی برای هالوکس والگوس فقط در صورت علامت گذاری نشان داده می شود.

منع مصرف (منع مصرف)

بیماری انسداد شریانی محیطی (pAVK)

روشهای جراحی

بیش از 100 روش جراحی توصیف شده است و می توان آنها را به روش های شرح داده شده زیر کاهش داد:

جراحی طبق آکین (استئوتومی اصلاحی * ؛ مترادف: استئوتومی تبدیل) - برای این منظور ، یک گوه استخوانی از ناحیه پروگزیمال انگشت شست پا برداشته می شود و پس از اصلاح ناهنجاری فقط با این زاویه (گوه) ، استئوتومی (برش استخوان) با بخیه استخوان ثابت می شود ، گیره یا پیچ
آرتروز (سفت شدن) از مفصل متاتارسوفالانژیال یا استئوتومی پایه در موارد تغییر شکل شدید (استئوتومی اصلاحی) ، یعنی آسیب مفصل با درجه بالاتر (به معنای هالوکس ریگیدوس / به دلیل تغییرات آرتروز سفت مفصل متاتارسوفالانژ انگشت شست پا).
جراحی مطابق با آستین (= استئوتومی شورون ؛ استئوتومی اصلاحی) - برای تغییر شکل کمتر مشخص ، یعنی برای تغییر شکل خفیف تا متوسط استفاده می شود.
Op بعد از Hohmann (استئوتومی اصلاحی).
جراحی مطابق با هوتر (آرتروپلاستی رزکسیون / تغییر شکل با برداشتن بافت).
OP بعد از Keller-Brandes (آرتروپلاستی رزکسیون) - بیشتر در بیماران مسن استفاده می شود.
OP بعد از لاپیدوس (سفت شدن) - در استفاده می شود آرتروز یا مفصل ناپایدار.
Op nachMcBride (متعادل سازی بافت نرم با جابجایی تاندون جمع کننده).
OP after Scarf (استئوتومی اصلاحی ؛ استئوتومی روسری) - برای اشکال نسبتاً شدید هالوکس والگوس، یعنی با تغییر شکل کمتر مشخص.
استئوتومی رتروکاپیتال حداقل تهاجمی MT I
مداخله در بافت نرم (متعادل سازی بافت نرم - معمولاً همراه با استئوتومی پایه).

* مثلاً برای اصلاح زاویه بین متاتارس یا برش تاندون جمع کننده باید در هر مورد براساس تغییر شکل تصمیم گیری شود. نمی توان گفت که کدام یک از روشهای جراحی فوق بر اساس آزمایشات کنترل شده تصادفی مناسب تر است ، زیرا این تعداد مورد کافی ندارد و زمان پیگیری بسیار کوتاه است. بسته به شدت تغییر شکل می توان توصیه های زیر را انجام داد:

تغییر شکل های خفیف: استئوتومی دیستال از متاتارسال من (خصوصاً استئوتومی شورون).
تغییر شکل شدید: مداخله بافت نرم در مفصل متاتارسوفالانژیال از انگشت شست پا و ، به عنوان یک قاعده ، همچنین یک استئوتومی در پایه آن است متاتارسال I.
استئوآرتریت: در حضور آرتروز از مفصل متاتارسوفالانژیال انگشت شست پا ، و همچنین در بیماران مسن ، آرتروز مفصل متاتارسوفالانژ انگشت شست پا یا آرتروپلاستی برداشتن رهبری به بهترین نتیجه
Hallux valgus et rigidus (Hallus rgidus: تغییرات آرتریتی مفصل متاتارسوفالانژ انگشت شست پا که سفت شده است): روش های ترمیمی دیگر در اینجا نشان داده نمی شود ، زیرا تحرک مفصل معمولاً به اندازه کافی بهبود نمی یابد. اغلب ، درد نیز باقی می ماند.

عوارض احتمالی

اختلالات ترمیم زخم (2-4٪)
استئونکروز (نکروز استخوان)
- MT-I سر در استئوتومی دیستال
- سزاموئید استخوان ها در آزادی جانبی (رها سازی).
کوتاه شدن تیر اول
اختلال عملکرد در مفصل متاتارسوفالانژ انگشت شست پا
Hallux varus (تصحیح بیش از حد)
سودآتروز (ضعیف شکستگی بهبود با ایجاد مفصل کاذب).
عود مفصل کاذب
محدودیت های عملکردی در ضایعات تاندون اکستانسور و خم کننده
سندرم درد منطقه ای مزمن (CRPS)

مراقبت پس از آن

تحمل کامل پا در کفش پانسمان تخت یا پیش پا کفش امدادی به مدت 6 هفته. کفش باند معمولاً نشان دهنده یک کفش کم با کف صاف و سفت است.
در جراحی ترمیمی ، نتیجه جراحی با باند های جبران کننده تا زمانی که بافت های نرم در موقعیت دلخواه بهبود نیابند ، تأمین می شود (مدت زمان: 6 هفته ؛ تغییر پانسمان روزانه توسط بیمار).
Wg تمایل به ادم افزایش مرتب پا.
مواد استئوسنتز را می توان پس از حدود 6-9 ماه بعد از عمل خارج کرد (در بیماران مسن ، در صورت عدم ایجاد ناراحتی ، می توان آن را ترک کرد).