آنوریسم: جراحی درمانی

سفارش 1 در آنوریسم از عروق تهیه مغز.

  • کلیپ - عمل جراحی باز جراحی که در آن ، پس از باز کردن جمجمه ، آنوریسم در گردن آن با یک گیره تیتانیوم جدا می شود

مرتبه اول در آئورت قفسه سینه آنوریسم.

جراحی متداول با باز شدن قفسه سینه (قفسه سینه) از طریق استرنوتومی (برش طولی جناغ) با استفاده از دستگاه قلب و ریه (HLM) ؛ روش های زیر امکان پذیر است:

  • تعویض قوس آئورت - تعویض جزئی یا کامل قوس آئورت.
  • جایگزینی کامپوزیت - ترکیبی دریچه آئورت و پروتز عروق آئورت.
  • عمل دیوید - استفاده از پروتز عروقی و بازسازی دستگاه دریچه آئورت.
  • جایگزینی سوپراكرونر - قرار دادن پروتز عروقی در بالای دهانه های عروق کرونر; دریچه آئورت در صورت لزوم جایگزین کنید.

سفارش 1 در آئورت شکمی آنوریسم (AAA)

  • روش مداخله ای (مشاهده EVAR در زیر) با قرار دادن پروتز استنت ("استنت عروقی") یا جراحی معمولی با باز کردن شکم و بخیه زدن در پروتز عروقی:
    • بیمارانی که به دلیل سن و بیماری های همراه (ترمیم آنوریسم باز) از آنها محروم شده است ، ممکن است با ترمیم آنوریسم اندوواسکولار (EVAR) ، یک روش کم تهاجمی ، درمان شوند.
    • در بیماران با مشخصات کم خطر ، دو روش EVAR و جراحی باز با یکدیگر رقابت می کنند.
    • پس از درمان اندوواسکولار ، برای تشخیص عوارض (اندولیک یا استنت مهاجرت) ، منظم نظارت بر از استنت پروتز توصیه می شود. استنت میزان باز بودن پروتز 93-98٪ است.
  • نشانه در AAA بدون وقفه (= nrAAA): 5.0-5.5 سانتی متر (مردان) ؛ > 4.5 سانتی متر (زنان).

اقدامات عملی برای تشریح آئورت

استنفورد A = DeBakey نوع I / II (80٪) استنفورد B = DeBakey نوع III (20٪)
بومی سازی آئورت صعودی (آئورت صعودی) یا قوس آئورت آئورت نزولی (آئورت نزولی)
نشانه جراحی > 55 میلی متر توجه: بیش از نیمی از تشریح آئورت توراسیک در قطر کمتر از 55 میلی متر اتفاق می افتد
نشانه ها
  • قفسه سینه شدید درد، سرگردان
  • تابش بین تیغه های شانه ، در پشت و شکم.
درمان
  • نشانه مطلق برای جراحی!
  • کاهش فشار خون
  • تشریح نوع B بدون عوارض:
    • محافظه کار (کشندگی جراحی بالاتر از خطر پارگی خود به خود است).
    • کاهش مداوم فشار خون!
    • درمان قلب و عروق عوامل خطر.
  • در صورت قریب الوقوع بودن عوارض ، جراحی (به بالا مراجعه کنید):
    • سوper تزریق (کاهش یافته) خون جریان).
    • علائم عصبی
    • هماتوراکس (تجمع خون در قفسه سینه).
    • افزایش اندازه لومن کاذب> 6 سانتی متر
کشنده بودن (مرگ و میر مربوط به تعداد کل افراد مبتلا به این بیماری است).
  • بدون جراحی: 30-80٪ ظرف 24 ساعت.
  • با OP: 15-20٪ بعد از 1 ماه
  • بدون جراحی: 10٪ بعد از 1 سال
  • با OP: 20٪ بعد از 1 ماه

نکات بیشتر

  • آنوریسم داخل جمجمه ای بدون شکست (در داخل آن جمجمهاگر قطر بیش از 7 میلی متر نباشد ، لزوماً به درمان نیاز ندارند. در چنین مواردی ، خطر پارگی بسیار کم است و کاملاً زیر 1٪ است. بیماران مبتلا به مینیانوریسم همچنان می توانند 19.40/XNUMX سال زندگی کامل داشته باشند سلامت (Quality Adjusted Life-Years، QALY) با استراتژی که شامل نمی شود درمان یا پیگیری پیشگیرانه. تصمیم درمان "پیچاندن" (جراحی مغز و اعصاب) آنژیوگرافیروش آمبولیزاسیون درون عروقی با کمک) منجر به 17.53 QALY شد.
  • جراحی بعدی بقا را بدتر می کند: در انگلیس (مردان: 63.8 میلی متر ؛ زنان: 61.7 میلی متر میلی متر) ، آنوریسم آئورت شکمی به طور قابل توجهی دیرتر از ایالات متحده عمل می کند (مردان: 58.2 میلی متر ؛ زنان: 56.3 میلی متر میلی متر) با نتیجه مرگ و میر (میزان مرگ) سه برابر بیشتر از ایالات متحده: نسبت شانس 3.60 (3.55-3.64).
  • آنوریسم اندوواسکولار حذف (EVAR ؛ ترمیم آنوریسم اندوواسکولار) با استفاده از سیستم های استنت گرافت ("استنت عروقی") شناخته شده است که با مرگ و میر بعد از عمل به طور قابل توجهی پایین تر (مرگ و میر در زمان انجام عمل جراحی) در مقایسه با جراحی باز همراه است. این مزیت بقا برای حدود سه سال ادامه داشت ، پس از آن میزان بقا در هر دو گروه برابر شد ، همانطور که نتایج طولانی مدت (دوره مشاهده: حداکثر 8 سال) از یک مطالعه بزرگ می تواند ثابت کند.
  • آنوریسم آئورت شکمی (AAA): مقایسه ترمیم آنوریسم اندوواسکولار (EVAR) در مقابل ترمیم آنوریسم (OAR):
    • مرگ و میر 30 روزه: EVAR تقریباً 1.5٪ در مقابل OAR تقریباً 4.7٪ است.
    • بعد از 3 سال: میزان مرگ و میر برای هر دو روش تقریباً 19.9٪. مداخلات مجدد: EVAR 6.6 vers در مقابل OAR 1.5.
  • آنوریسم آئورت شکمی: در یک مطالعه طولانی مدت جراحی باز (OAR) نسبت به EVAR برتر بود. این امر به این واقعیت نسبت داده می شود که پروتزهای عروقی در طولانی مدت بیشتر مستعد عوارض هستند. پس از شش ماه ، هیچ مزیت مرگ و میر (مزایای مرگ و میر) EVAR قابل تشخیص نبود. در دوره بعدی ، مرگ و میر (مرگ و میر) در این جمع افزایش یافت و در حدود سال هشتم به سطح معنی داری رسید. پس از میانگین 12.7 سال ، مرگ و میر ناشی از تمام علل پس از EVAR 25٪ بیشتر بود (نسبت خطر تنظیم شده 1.25 ؛ 1.00-1.56). مرگ و میر مربوط به آنوریسم حتی تقریباً 6 برابر بیشتر بود (نسبت خطر تنظیم شده 5.82 ؛ 1.64-20.65).