خون تزریق یک روش پزشکی است که در آن خون یا اجزای آن مانند سلولهای خونی یا پلاسما به بیمار تزریق می شود. از آنجا که تزریق می تواند خطرات و عوارض جانبی جدی داشته باشد ، با وجود فن آوری مدرن و روش های آزمایش ، باید فقط در موارد اضطراری یا در موارد اختلالات مزمن خونساز انجام شود و در هر صورت فقط باید توسط پزشک سفارش و انجام شود.
انتقال خون چیست؟
خون تزریق یک روش پزشکی است که در آن خون یا اجزای آن مانند سلولهای خونی یا پلاسما به بیمار تزریق می شود. آ خون تزریق تزریق داخل وریدی است که در آن اجزای خون یا همانطور که قبلاً معمول بود ، خون کامل به ارگانیسم منتقل می شود. حکومت از اجزای خون یا خون همیشه توسط پزشک سفارش و انجام می شود. خون یا اجزای خون مستقیماً با استفاده از یک کانول وریدی وارد جریان خون می شوند. خون اهدایی به اجزای آن تقسیم می شود (گلبول های قرمز ، گلبول های سفید خون, پلاکتو پلاسما) در بانکهای به اصطلاح خون ، جایی که ذخیره می شود.
عملکرد ، اثر و اهداف
انتقال اجزای خون یا در موارد اضطراری یا در صورت تشخیص اختلالات تشکیل خون اتفاق می افتد. شایعترین اختلال خونساز تزریق خون شدید است کم خونی، یا کم خونی گاهی اوقات به انتقال خون نیاز است ، به عنوان مثال در مورد ناسازگاری گروه خون بین مادر و کودک ، یا در مورد یک بحران همولیتیک. بسته به اهدا کننده خون ، بین یک فرد خارجی تفاوت قائل می شود اهدای خون و اهدای خون اتولوگ اتولوگ اهدای خون امن ترین روش است تزریق خون، زیرا به وضوح امکان انتقال عفونت یا واکنشهای ناسازگاری را از بین می برد. اتولوگ اهدای خون به ویژه در صورت انجام عملیات برنامه ریزی شده توصیه می شود. در صورت اهدای خون خارجی ، پیش شرط مهم تزریق خون سازگاری است گروه های خونی اهدا کننده و گیرنده در حالت ایده آل ، هر دو گروه های خونی و عوامل رزوس هر دو مطابقت دارد. اگر اینگونه نباشد ، قوانین زیر اعمال می شود: گروه خونی 0 رزوس منفی اهدا کننده جهانی است و بیماران مبتلا به گروه خونی AB Rhesus مثبت می توانند خون از هر گروه خونی دریافت کنند. اگر ویژگی های مختلف گروه های خونی مورد توجه قرار نگرفت ، عواقب تهدید کننده زندگی منجر خواهد شد. سیستم گروه خونی AB0 و فاکتور رزوس نیاز به توجه ویژه دارند. سازگاری گروه خونی پیچیده است و بنابراین بسته به اینکه چه اجزای خون منتقل می شوند ، متفاوت است. در مورد انتقال گلبول های قرمز ، ممکن است به بیمار با گروه خونی 0 فقط کنسانتره گلبول قرمز از اهدا کننده با گروه خونی 0 داده شود ، در حالی که در صورت انتقال پلاسما ، گروه خونی وی با هر چهار گروه خونی سازگار است . در مقابل کل تزریق خوناز معیارهای امروزه مورد استفاده قرار می گیرد ، یعنی انتقال اجزای خون ، این مزیت را دارد که بیمار فقط آن دسته از اجزای خون را که واقعاً به آن نیاز دارد دریافت می کند. علاوه بر این ، اجزای خون می توانند طولانی تر از خون کامل ذخیره شوند. اجزای مختلف خون برای نیازهای مختلف منتقل می شوند ، مانند گلبول های قرمز برای کم خونی یا غلظت های پلاکت برای تمایل به خونریزی.
خطرات و خطرات
عوارض جانبی شایع انتقال خون عبارتند از: لرز، یک قطره در فشار خونو تب. در موارد نادر ، گردش خون شوک رخ می دهد یکی دیگر از عوارض جانبی انتقال خون است اهن اضافه بار این امر عمدتاً با درمانهای انتقال طولانی مدت اتفاق می افتد. یکی از خطرات انتقال خون انتقال آن است باکتری و ویروس ها. با تشکر از روش های مدرن زیست شناسی مولکولی ، خطر انتقال خطر زندگی است ویروس ها بسیار کم است این روشهای آزمایش نسبتاً جوان هستند و فقط از اواسط دهه 1980 گسترش می یابند. قبل از آن بسیاری از بیماران از طریق انتقال خون به ویروس HIV آلوده شدند. هنگامی که خون مخلوط می شود ، یک واکنش انتقال همولیتیک حاد یا تأخیری رخ می دهد. واکنشهای انتقال غیر همولیتیک شامل واکنشهای آلرژیک و غیرطبیعی است سیستم ایمنی بدن واکنش هایی که روی کل ارگانیسم تأثیر می گذارد. سلول های سفید خون می تواند باعث واکنش پیوند در برابر میزبان در بیماران مبتلا به نقص ایمنی شود. با این حال ، وجود دارد معیارهای که می تواند برای کاهش خطرات ناشی از واکنش پیوند در برابر میزبان مانند تابش فرآورده های خونی استفاده شود. طبق مطالعه ای که در سال 2007 انجام شد ، متخصصان پزشکی معتقدند حتی اگر اهدا کننده رشد کند سرطان پس از اهدا ، خطر ابتلا به سرطان برای گیرنده افزایش نمی یابد. با این حال ، مطالعه دیگری از سال 2009 این نظریه را رد می کند.
