تفاوت در علامت گذاری بزرگسالان و کودکان
کمبود توجه از آن زمان وجود دارد کودکی و بسته به مطالعه تا 60٪ درمان نمی شود. با این حال ، چگونه ADHD خود را نشان می دهد و نحوه برخورد بیمار با آن در طول سال تغییر می کند. کودکان عمدتا به دلیل مشکلات در مدرسه برجسته می شوند.
آنها یادگیری برای آنها دشوار است ، نمرات ضعیف و دوستی ها پراکنده است. تشخیص در کودکی معمولاً از اواخر زندگی آسان تر است ، زیرا بزرگسالان اغلب استراتژی های جبرانی را نشان می دهند. آنها شکستهای داخلی را در اختیار دارند و از وظایفی که آنها را بیش از حد سنگین می کند پرهیز می کنند.
بنابراین ، علائم معمولی همیشه با آنها یافت نمی شود ، زیرا آنها از موقعیت هایی که در آنها رخ می دهد اجتناب می کنند. برخی از آنها همچنین موفق می شوند نقاط ضعف خود را جبران کنند ، به عنوان مثال با انتخاب حرفه ای مناسب که استعدادهای آنها را ارتقا دهد. بر خلاف کودکان ، بزرگسالان از این رو علائم معمولی کمتری را نشان می دهند ، اما همچنان از ترس شکست و موارد مشابه رنج می برند. ADHD می تواند خود را در بزرگسالان مخفی کند ، به عنوان مثال افسردگی، اختلال وحشت یا فرسودگی شغلی. بنابراین مهم است که شناسایی شود ADHD در اسرع وقت برای جلوگیری از این عوارض جانبی روانشناختی.
آزمایشاتی برای تأیید تشخیص ADS
اینکه آیا ناهنجاری های مشاهده شده ADS هستند ، در نهایت تنها توسط پزشک می تواند تصمیم بگیرد. علائم این صورت فلکی اثبات ADS نیست ، بلکه در بیماری های دیگر نیز وجود دارد. پزشک باید این موارد را کنار بگذارد ، یعنی بیمار را کاملاً از نظر جسمی معاینه کرده و مشخصات روانشناختی ایجاد کند.
یافته های اولیه در مورد مشکوک به ADHD توسط خودآزمایی ارائه می شود که توسط بدن های مختلف کم و بیش معتبر در کیفیت های مختلف ارائه می شود. بنابراین افراد مبتلا باید با ارائه دهندگان رسمی ، به عنوان مثال WHO (جهان) تماس بگیرند سلامتی سازمان) ، و نتایج را توسط یک پزشک تایید یا رد کنید. پزشک موارد بیمار را بررسی می کند تاریخچه پزشکی، آزمایشات بیشتری انجام دهید ، به عنوان مثال رفتار و مصاحبه با محیط بیمار. وی همچنین متخصصان دیگری را نیز درگیر می کند ، زیرا ADHD در بزرگسالان بسیار پیچیده تر از کودکان است. بسته به بیمار و شدت علائم ، یک تیم متشکل از متخصصان مختلف ، روانشناسان یا روان درمانگران و دیگران برای تشخیص و درمان لازم است.
تمایز علائم ADHS و ADS
اصلی ترین ویژگی های بارز ADHD مشکلات روانی و اجتماعی است ، در ADHD بیش فعالی و تکانشگری است. با این حال ، تصاویر بالینی می توانند از بسیاری جهات مشابه باشند ، به عنوان مثال با توجه به عملکرد در مدرسه و محل کار یا مشکلات در محیط اجتماعی. بنابراین ، انواع ADHD را نمی توان همیشه به وضوح از یکدیگر جدا کرد.
در حالی که بیماران معمولی ADHD علاوه بر مشکلات توجه ، علائم برجسته جسمی را نیز نشان می دهند ، بیماران ADHD مشکلات روانی و اختلالات رفتاری بیشتری نشان می دهند. در کودکان ، این تظاهرات مختلف حتی بیشتر مشهود است. توسعه استراتژی های جبران خسارت پس از سالها بروز علائم ، تمایز زیرگروه را در بزرگسالان بسیار دشوارتر می کند.
با این وجود ، تمایز بین فرم های بیش از حد و بیش فعالی برای اینکه بتوانیم به درستی آنها را درمان کنیم ، مهم است. اگرچه هر دو با یک دارو (داروی ADHD) درمان می شوند ، سایر گزینه های درمانی ، به ویژه روان درمانی و رفتاری برای ADHD ، با اشکال درمانی ADHD تفاوت زیادی دارند. یک پزشک باتجربه می تواند پس از بررسی دقیق موارد ، ADHD را از سایر انواع ADHD در بزرگسالان جدا کند تاریخچه پزشکی.
