تشخیص | پلی میوزیت

تشخیص

تشخیص پلی میوزیت به دلیل شکل ظاهری چند منظوره ساخت آن دشوار است. معمولاً فرد ابتدا به یک فکر می کند آنفولانزامانند عفونت ، بیماری روماتولوژی یا واکنش دارویی (به عنوان مثال سیمواستاتین) ، قبل از ظن به الف polymyositis هدایت می شود در هنگام تشخیص ، ابتدا مهم است که سایر علل احتمالی را رد کنید.

یکی از مهمترین ابزارهای تشخیصی احتمالاً این است خون آزمایش ، که در آن مقدار التهاب خاص (گلبول های سفید خون, مقدار CRP، عوامل روماتوئید در صورت لزوم) تعیین می شود. فقط در این صورت است که می توان تشخیص داد پلی میوزیت اغلب ساخته می شود با توجه به این واقعیت که پلی میوزیت نوعی ایدیوپاتیک است میوزیت و بنابراین متعلق به بیماریهای خود ایمنی است ، اصطلاحاً autoantibodies در خون سرم در 90٪ بیماران قابل تشخیص است.

در حدود 60٪ موارد ، این موارد بیشتر است آنتی بادی بر خلاف اجزای سلول بیولوژیکی مولکولی سلولهای خود بدن ، فقط در حدود 30٪ موارد در واقع وجود دارد میوزیتآنتی ژن های اختصاصی یا مرتبط با میوزیت ، که بدن آنها را به اشتباه خارجی می داند و با آنها می جنگد. آنتی ژن های مخصوص میوزیت شامل اصطلاحاً tRNA سنتازها مانند Mi-2 ، SRP و Jo-1 هستند. مربوط به میوزیت خاص autoantibodies (MSA) ، که ممکن است وجود داشته باشد و در آن قابل تشخیص باشد خون از بیمار برای این آنتی ژن ها ، بنابراین ضد Jo-1 هستند آنتی بادی، آنتی بادی Mi-2 و آنتی بادی SRP.

میوزیتآنتی ژن های وابسته شامل PM-Scl ، SS-A-Ro هستند. این آنتی ژن ها توسط سلول ها در طیف گسترده ای از آسیب های عضلانی از انواع مختلف تولید می شوند و در سطح سلول ارائه می شوند. در بیمارانی که از نظر ژنتیکی مستعد هستند ، می توان این آنتی ژن ها را توسط بدن خود خارجی تشخیص داد سیستم ایمنی بدن، به طوری که واکنش ایمنی آنتی بادی- آنتی ژن اتفاق می افتد ، که منجر به روند التهاب مزمن (عضله) می شود. در طی تشخیص پلی میوزیت ، مقادیر خون از جمله سایر موارد تعیین می شود ، که علاوه بر معاینهی جسمی، برداشتن بافت (عضله بیوپسی) و روشهای تصویربرداری (سونوگرافی, الکترومیوگرافی، MRI).

با توجه به این واقعیت که این یک روند التهابی (عضلانی) است که با واکنش خود ایمنی ایجاد می شود ، افزایش مقادیر التهاب (CRP = پروتئین واکنش پذیر C ، BSG = میزان رسوب خون) معمولاً در خون بیمار مبتلا مشاهده می شود. افزایش عضله آنزیم ها همچنین قابل توجه است که از سلولهای عضلانی آسیب دیده به خون آزاد می شود (CK-MM ، GOT ، LDH ، آلدولاز ، RF). سطح این مقادیر آنزیم همچنین می تواند برای نتیجه گیری در مورد میزان بیماری یا آسیب عضلانی مورد استفاده قرار گیرد و بنابراین برداشتی از وضعیت فعلی بیماری ایجاد شود. علاوه بر این ، خاص autoantibodies در خون یافت می شود که در واکنش خود ایمنی مشخص نقش دارد. بین آنتی بادی های اختصاصی میوزیت (MSA) و آنتی بادی های مرتبط با میوزیت (MAA) تمایز قائل می شوند.