تشخیص
این امر معمولاً توسط پزشک خانواده باتجربه یا متخصص مغز و اعصاب (متخصص مغز و اعصاب) ارائه می شود. گذشته از گذشت چندین سال غیرمعمول است که قبل از تشخیص تشخیص داده شود پا بی قراری غالباً به عنوان علامت "بی قراری جسمی" دیده می شود ، زیرا ممکن است مثلاً در افسردگی یا سایر اختلالات روان تنی. درمان RLS (پاهای بی قرار) در درجه اول با دارو انجام می شود.
بیمار و پزشک ابتدا شدت علائم را روشن می کنند و سپس یک برنامه درمانی را تعیین می کنند. اگر به عنوان مثال ، بیشتر دچار انقباضات شبانه (ناخودآگاه) و در نتیجه اختلالات خواب می شود ، ممکن است برای درمان اختلال خواب. برای متوسط پا بی قراری ، اولین انتخاب L-dopa است (به عنوان مثال Restex).
این دارو ، که در درمان بیماری پارکینسون نیز استفاده می شود ، پیش ماده شیمیایی ماده پیام رسان واقعی است "دوپامین" در بدن ، ال دوپا ، به اصطلاح ، "تبدیل" شده است دوپامین و سپس وظایف این ماده پیام رسان را بر عهده می گیرد. اغلب می تواند علائم را در مدت زمان بسیار کمی تسکین دهد و بیش از 80٪ بیماران واکنش بسیار مثبتی نشان می دهند.
به طور کلی ، استفاده از L-Dopa ، به ویژه در یک دوره طولانی تر ، بدون مشکل نیست ، زیرا می تواند عوارض جانبی بی شماری ایجاد کند. (به موضوع L-DopaDopamine مراجعه کنید [به طور خلاصه]). در موارد شدید پا بی قراری ، امروزه دسته دیگری از داروها استفاده می شود. اینها اصطلاحاً "دوپامین آگونیست ها ”.
در شکل اصلی خود ، دوپامین به عنوان یک ماده پیام رسان خود را به یک گیرنده متصل می کند و در آنجا واکنش ایجاد می کند. این را می توان با یک کلید و قفل مقایسه کرد. در واقع ، فقط دوپامین در این قفل گیرنده قرار می گیرد.
"آگونیست های دوپامین" داروهایی هستند که همچنین می توانند باعث واکنش در گیرنده های دوپامین شوند. آنها کمی مانند کلید جعلی یا انتخاب قفل عمل می کنند. آگونیست های معمولی ، یعنی
موادی که مانند دوپامین در گیرنده عمل می کنند ، به عنوان مثال کابرگولین (نام تجاری مانند Cabaseril) یا پرامیپکسول (نام تجاری مانند Sifrol) است.
مشابه L-Dopa ، ممکن است بهبود سریعی داشته باشد ، اما باید انتظار عوارض جانبی قابل توجهی را داشته باشید. اگر رویکردهای درمانی فوق الذکر ناموفق باشند و شدیدترین و شدیدترین تمایل به حرکت ادامه یابد و این حتی ممکن است همراه باشد درد، می توان با اصطلاح "مخدرها". اپیوئیدها معمولاً داروهای مورد استفاده در درد دارو هستند و فقط باید به میزان بسیار محدودی استفاده شوند ، زیرا دارای پتانسیل اعتیاد زیادی هستند و تحمل آنها نسبتاً سریع امکان پذیر است.
این بدان معنی است که برای دستیابی به یک اثر خاص ، فرد به دوزهای مداوم بیشتری از چنین ماده ای نیاز دارد. بنابراین لازم است فواید و خطرات آن به دقت سنجیده شود. برخی از رویکردهای غیر دارویی وجود دارد که می تواند مکمل درمان RLS باشد (سندرم پاهای بی قرار).
در اینجا ، به عنوان مثال ، بهداشت به اصطلاح خواب (همچنین به موضوع مراجعه کنید) اختلال خواب) از اهمیت زیادی برخوردار است. رویکردهای دیگر از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است و بنابراین فقط می تواند به عنوان تحریک درمانی شناخته شود. در هر صورت ، هر نوع مصنوعی "منفعل" تمدد اعصاب (به عنوان مثال عضله پیشرونده) تمدد اعصاب, آموزش اتوژنیک، و غیره)
توصیه نمی شود ، زیرا می تواند منجر به تشدید علائم شود. حضور در یک گروه خودیاری می تواند مانند بسیاری از بیماری های دیگر نیز بسیار مفید باشد.
- حمام یا دوش آب گرم یا سرد
- حرکت سبک (بدون تلاش بیش از حد)
- تمرینات کششی ژیمناستیک
- تای چی
- ماساژ
