عصبی درمان با توجه به Huneke یک روش مکمل پزشکی برای درمان بیماری ها است. هدف این است که بر خودمختار تأثیر بگذارد سیستم عصبی با استفاده از بی حسی موضعی. تشخیص زمینه تداخل یک قسمت اساسی از عصب است درمان به گفته هونکه ، که یکی از روشهای طبیعی ترمیم کننده طبیعی است. این رویه بر این فرض استوار است که کاربرد a بی حسی موضعی (به عنوان مثال پروتئین, لیدوکائین یا ایمپلتول) می تواند اثر از راه دور داشته باشد و در نتیجه تسکین یابد درد با نفوذ در خودمختار سیستم عصبی. هونکه فرض می کند که به اصطلاح زمینه های تداخل ، التهاباتی مزمن هستند که روی کل ارگانیسم تأثیر می گذارند و می توانند باعث شکایت یا بیماری در مناطق دیگر بدن شوند یا از بهبود آنها جلوگیری کنند.
موارد مصرف (مناطق کاربرد)
- مزمن و حاد درد و شرایط التهابی (منشأ ارتوپدی و روماتیسمی).
- بیماری های مزمن (به عنوان مثال آسم برونش).
- اختلالات گردش خون
- دیسمنوره (شکایت از عادت)
- نورالژی (به عنوان مثال ، سه قلو) نورالژی).
- روشن شدن تشخیصی افتراقی علت درد.
- اختلالات هورمونی و شکایات رویشی
- توانبخشی پس از ضربه ، عفونت یا جراحی
- میگرن
- آپوکسی (سکته)
- قولنج صفراوی
- Ischialgia (درد در ناحیه عصب ischiadicus ، به عنوان مثال ، به دلیل دیسک فتق).
- تبخال زونا (زونا)
- بیماری های تومور (سرطان)
اساساً ، زمینه کاربرد بسیار وسیع است و به سختی قابل تشخیص است ، زیرا به گفته Huneke ، انواع بیماریها می توانند در زمینه های تداخل نتیجه بگیرند.
روش
تشخیص یک زمینه تداخل یک کار چند وجهی است. هدف این است که عادی سازی خصوصیات بافتی پاتولوژیک (مربوط به بیماری) در زمینه تداخل با انتخاب انتخاب محرک ها با استفاده از بی حسی موضعی. این روش برای بیماری های حاد ، مزمن ، التهابی و تحلیل برنده استفاده می شود. بیش از هر چیز ، درمان درد در پیش زمینه است. زمینه تداخل به شرح زیر تعریف شده است: "زمینه تداخل بخشی از بافت با عصب دهی دلسوزانه است که آورندگان آن در یک حالت مزمن تحریک تحریک پذیر قرار دارند." محلی سازی زمینه های تداخل زیر امکان پذیر است:
- تحریکات در ناحیه دندان ها (به عنوان مثال پریودنتیت).
- سینوس ها
- لوزه ها
- آپاندیسیت مزمن (تحریک آپاندیس)
- زخم
- نقاط خروج عصب
- اختلالات روانی
- تنش های محیطی
اساس تشخیص زمینه تداخل ، تشخیص قطعه قبلی ناموفق است. این یک معاینه سیستماتیک از بیمار با استفاده هدفمند از بی حس کننده موضعی در محل ادعای بیماری برای تسکین درد است. سایت مورد استفاده قسمت نخاعی است (بخشی از ستون فقرات که اعصاب بخش مورد نظر را تأمین کنید) که با بافت آسیب دیده مرتبط است. در عصبی درمان طبق نظر هونکه ، تشخیص قطعه ای مقدم بر تشخیص زمینه تداخل است و اساس را تشکیل می دهد. در آغاز ، یک آنامز دقیق انجام می شود:
- ثبت دقیق علائم
- بیماری های کودکان
- درمان های قبلی
- سایر بیماری ها یا مرور کلی سیستم
- آسیب از هر نوع و عملیاتی
- علائم عمومی
- آنامنزیز دقیق در ناحیه دندان فک
این امر با بازرسی دقیق از بیمار و توجه ویژه به موارد زیر دنبال می شود:
- اسکار ، اختلالات تروفیک پوست
- رگهای واریسی (احتقان وریدی سطحی).
- ستون فقرات و سیستم اسکلتی عضلانی
- حالت کششی عضلات ؛ آتروفی (آتروفی عضله).
- حفره دهان ، لثه ها و دندان ها
Palpation معاینه فیزیکی را به پایان می رساند و برای تشخیص دستی بی نظمی ها استفاده می شود:
- مقاومتها
- درد فشار (نقطه گذاری) به ویژه در نقاط خروج عصب.
- ادم موضعی (تورم)
- شکاف های بافتی
- هیپرستزی و هیپستزی (به ترتیب افزایش و کاهش حساسیت).
- تومورها
- تپش های عروقی ، پوست دما و تنش پوست.
- رطوبت سطح
- ارزیابی مفاصل
- سازهای کوبه ای حفره های بدن ("بیرون زدن" حفره های بدن: کیفیت صدای ضربه می تواند اطلاعاتی راجع به نفوذ فراهم کند) (به عنوان مثال ، آب احتباس))
اگر تسکین درد توسط تشخیص قطعه ای امکان پذیر نباشد ، با اطمینان از تشخیص زمینه تداخل ناشناخته توسط اصطلاحاً پدیده دوم ، یعنی قطع لحظه ای انگیزه درد توسط موضع بیهوشی. محل تزریق یا ترتیب بازدید از زمینه های تداخل احتمالی معمولاً براساس تجربه انجام می شود. اثر پدیده دوم با توقف طولانی مدت بیماری ناشی از زمینه تداخل مشخص می شود. درمان زمینه تداخل شامل ادامه همان تزریق است که منجر به تشخیص می شود. قرار است اثرات ضد درد و ضد التهابی داشته باشد.
مزایا
تشخیص زمینه تداخل یکی از درمان های طبیعی و طبیعی است و می تواند یک گزینه جایگزین اضافی برای طب معمول باشد.
