تشخیص
تغییرات هورمونی فوق الذکر در ابتدا سو direct ظن a تومور هیپوفیز، که باید توسط روشهای تصویربرداری تأیید شود. آن اشعه ایکس و توموگرافی رایانه ای (CT) فقط تومورهای بزرگتر را تشخیص می دهد ، به همین دلیل روش انتخاب MRI از آن است مغز، که در آن غده هیپوفیز توسط یک ماده حاجب به وضوح قابل مشاهده است. علاوه بر این ، بررسی سطح هورمون ها در خون می تواند شواهدی از تومور هیپوفیز و همچنین امکان تمایز بین انواع مختلف را فراهم می کند.
تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) روش انتخابی برای تشخیص a است تومور هیپوفیز (آدنوم) این امکان را ایجاد می کند که بین میکرو و ماکروآدنوم بر اساس اندازه تومور متمایز شود. تصویر MRI از مغز معمولاً یک تصویر معمولی از تومور هیپوفیز را نشان می دهد.
به دلیل رشد سرکوب کننده ، توده ای در ناحیه زین چشم ترک (sella turcica) ظاهر می شود که ساختارهای اطراف را فشرده می کند. این امر باعث ایجاد مثلاً بینایی می شود اعصاب بلند شود ، زین ترکی بزرگ و بزرگ شود عروق (درونی؛ داخلی شریان کاروتید) در حال اجرا در نزدیکی برای جابجایی به خارج. با استفاده از ماده حاجب ، بافت تومور را می توان به راحتی از بافت هیپوفیز طبیعی تشخیص داد. تومور نسبت به بافت سالم ماده حاجب کمتری تجمع می یابد و بنابراین تیره تر به نظر می رسد.
درمان
معمولاً تومور هیپوفیز با جراحی برداشته می شود. دو احتمال وجود دارد: به دلیل موقعیت عملی ، تومور را می توان در بیشتر موارد از طریق محل خارج کرد بینی و سینوسهای پارانازال. فقط اگر تومور بسیار بزرگ باشد ، این عمل انجام می شود جمجمه باید باز شود و مورد استفاده قرار گیرد.
غالباً نمی توان تومور را به طور کامل از بین برد ، به همین دلیل انجام معاینات منظم بعد از عمل به صورت MRI یا اندازه گیری هورمون مهم است. یک استثنا در این مورد پرولاکتینوما است که می تواند در حدود 95٪ بیماران به تنهایی با دارو به خوبی درمان شود. فقط در صورت عدم پاسخ به دارو ، در این نوع عمل جراحی انجام می شود. در موارد نادر ، به عنوان مثال در صورت عود (عود) یا در مورد تومورهایی که نمی توانند جراحی شوند ، پرتو درمانی همچنین ممکن است مفید باشد.
